Het gebeurt niet vaak dat ik zo vroeg-laat-op-de-avond-vroeg-in-de-morgen inspiratie heb voor 'Tuesday Night Music Club'. Meestal is het vlak voor het slapen gaan dat ik nog snel een paar nummers bijeen zoek, maar nu heb ik de complete show voor morgen klaar. En dus kan ik verklappen dat we over een anderhalf jaar 'Dance Dance Dance' in de 'Eretitel' hebben. Jullie zijn natuurlijk van harte welkom om het vanavond 'live' te horen op Wolfman Radio vanaf 19.00 uur 'onze' tijd. Ik ben de laatste tijd niet zo trouw met het uploaden naar Mixcloud dus kan ik niet beloven dat de show online komt te staan. Doordat ik vrijdagavond de 'Blauwe Bak Veteranen' heb gedaan, moest ik nu nog het 'Week Spot Kwartet' van de vorige week doen. Het klinkt gek maar ik was vrijdag even vergeten dat ik de 'Gele Bak Top 100' ging doen. Vandaar dat jullie vanavond het kwartet van week 27 krijgen. En dus niet vergeten om vrijdag die van week 28 te publiceren...?
2016: Take Me I'm Yours-Edwin Hawkins (1981)
Northern Soul is een rare koehandel maar de gospel kan er ook wat van. Neem nou deze single van Edwin Hawkins. Het is een promo voor de nieuwste elpee van Hawkins en bevat hetzelfde nummer aan beide kanten. Opvallend is dat ze beide stereo zijn en dus niet een mono-kant voor de AM-stations. Ik kom de single eerst tegen in een veiling van 'mijn maat in Chicago' en daar word ik in de laatste twintig seconden overboden. De winnaar heeft het kleinood voor 25 dollar of daaromtrent. Dan ga ik even zoeken en vind de plaat al snel als 'Buy-it-now' van een dealer die zelfs verschillende exemplaren op voorraad heeft. Kost dat? Nou, drie dollar per stuk, als ik me niet vergis. Sindsdien bied ik niet meer als een kip zonder kop op gospelplaten en ga eerst eens verder op zoek. Bij The Brinkley Singers van vorige week zie ik de plaat voor een torenhoge prijs bij Rarenorthernsoul en kaap mijn exemplaar mee voor een derde (of minder) van de prijs van de Engelse dealer. Terug naar Edwin Hawkins. Dat is een prettig stukje 'Modern Soul' dat je in eerste instantie nog zou kunnen opvatten als een liefdesliedje. Pas bij het 'Take my hand Lord and use me' wordt het duidelijk dat hier voor een man in de lucht wordt gezongen.
2017: Put Our Hands Together-Arthur Conley (1968)
In de maanden juli en augustus doe ik vaak 'specials' en dat is in 2020 niet anders. Ik leg zelfs een directe link tussen beide weekend-shows en zet een jaar centraal per weekend. Komend weekend is het 1972 en dat betekent dat ik jullie morgen laat kennis maken met een Week Spot van dat jaar. In 2017 en 2018 lijk ik hetzelfde concept te volgen, maar dan met de volgorde van de 'Blauwe Bak Veteranen'. Ik koop in 1997 mijn eerste exemplaar van 'Funky Street' van Arthur Conley maar ontdek de b-kant pas in 2016. 'Put Our Hands Together' is sinds een paar jaar een gewild item in de Engelse soul-scene. Mijn Zweedse persing is flink stuk gedraaid en dus verwelkom ik in 2016 de Engelse persing. Vorig jaar heb ik ook nog maar de Duitse met fotohoes gekocht van Mark, maar het is de Engelse die nog altijd in de koffer staat.
2018: Give Me Your Lovin'-John King Size Russell (1969)
Het moge duidelijk zijn dat de soul-hobby pas op latere leeftijd is begonnen. In 1990 en 1991 ben ik voornamelijk op zoek naar jaren zestig-singles als ik op een zaterdagmiddag op de vlooienmarkt in Sneek drie 'verloren' soul-singles vind. Ik zou achteraf gezien graag willen weten wat er nog maar zou zijn geweest, maar deze drie mag ik samen voor een rijksdaalder meenemen. 'Bed Of Roses' van Judy Clay mist een hoekje maar heeft een smetteloze hoes. 'Peace Of Mind' van Nancy Wilson staat nog altijd in de koffers en dan is daar dit plaatje van John Russell. Erg zeldzaam. Althans, dat denk ik tot een paar jaar geleden. Het doet me verdriet dat het hoesje zo achteruit is gehobbeld in dertig jaar, maar dan zie ik dat de single voor wisselgeld is te krijgen op Discogs. Enfin, het vinyl is nog redelijk goed en daar gaat het per slot van rekening om.
2019: She Don't Let Nobody-Curtis Mayfield (1981)
Al slaan jullie me dood, maar ik kan niet herinneren dat ik iets 'speciaals' heb gedaan vorig jaar zomer in 'Do The 45'. De Week Spots wijzen in ieder geval niet in een bepaalde richting. Ik heb de voorgaande maanden ook teveel singles en goede kandidaten gekocht om de Week Spot ergens anders te zoeken. Curtis komt uit de 'superstar soul pack' van Mark en de voorgenoemde Duitse Arthur Conley zit eveneens in dit pakket. Ik ken 'She Don't Let Nobody' in de uitvoering van Chaka Demus & Pliers en heb me nooit gerealiseerd dat dit een cover was. Het is niet het meest inspirerende werk dat Mayfield in zijn loopbaan heeft afgeleverd maar desondanks ademt de plaat voor mij wel de zomer van 2019.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten