Ik schreef vorige week al dat ik de komende weken geen onderscheid ga maken bij 'Classic Week Spots' en hier is meteen de reden daarvoor. Omdat ik het komende weekend het jaar 1972 centraal heb staan in 'Do The 45' en 'The Vinyl Countdown' moet ik van mezelf een Week Spot uitzoeken uit dit bewuste jaar en dat kost niet veel moeite. In tegenstelling tot Stacy Lattisaw is Eddie Holman wel een single die ik de afgelopen weken aan de collectie heb toegevoegd. Een artiest die ik reeds jaren in de Blauwe Bak heb staan maar waar ik nog nooit aan toe ben gekomen om een verhaaltje te schrijven. Dat gaat nu dus wel gebeuren want 'Young Girl' van Eddie Holman uit 1972 is deze week de Week Spot.
In principe zou ik kunnen volstaan met het citaat van de Engelse popjournalist Tony Cummings. "De stem van Eddie Holman, een verbazingwekkend precisie-instrument dat met de snelheid van kwik octaven kan overspringen en noten kan buigen in vormen die onvoorstelbaar zijn voor mindere zangers, heeft zijn bezitter een plaats in de soul-geschiedenis gegeven". Daar is geen woord Frans bij hoewel Google Translate 'soul history' wel erg letterlijk neemt. Zielsgeschiedenis... Eddie Holman komt op 3 juni 1946 ter wereld in Norfolk,, Virginia. Zijn moeder bespeurt een zangtalent in haar zoon als deze slechts twee jaar oud is. Als kind mag Eddie daarom gitaar en piano leren spelen. Zijn zangstem wordt voornamelijk ingezet tijdens kerkdiensten en bij familie-aangelegenheden. Toch blijft zijn moeder overtuigd dat Eddie wel eens de grootste zanger ter wereld kon worden en dus wordt hij naar een school voor kunst en muziek gestuurd. Intussen verhuist de familie eveneens naar Philadelphia. In tegenstelling tot Norfolk is dit een plek met een actieve muziekscene . Hij neemt in 1962 zijn eerste single op en het eerste bescheiden succes volgt in 1966. Toch zal Eddie Holman in het algemene overzicht van de popmuziek als eendagsvlieg de geschiedenisboeken in gaan.
In 1970 neemt Holman zijn uitvoering op van 'Hey There Lonely Boy', oorspronkelijk een hit voor Ruby & The Romantics uit 1963. In Holman's geval wordt het onderwerp een 'Lonely Girl'. Terwijl de soul-scene van Philadelphia erg in beweging is in deze tijd en dat Kenneth Gamble en Leon Huff stiekem de eerste fundamenten leggen voor de latere disco, grijpt Eddie terug naar de zanggroep-traditie uit de late jaren vijftig. Het publiek smult ervan want 'Hey There Lonely Girl' levert hem een gouden plaat op. In Engeland zal het overigens pas in 1974 in de top tien terecht komen. Holman heeft later her en der een sporadisch succesje, maar het zijn vooral de meer progressieve soul-dj's die weg lopen met Holman's minder bekende werk. De andere Eddie Holman-single die ik heb is een onuitgebrachte opname van 'Where I'm Not Wanted' van omstreeks 1965. Het Engelse Goldmine Soul Supply heeft dat in 1998 samengebracht op een single met het eveneens obscure 'You Need Love' van Irma & The Faxcinators. 'The Eddie Holman side got a release on Soul Beat in the 80s, not sure whether it was legit', staat op de sticker op het hoesje van de Zweedse dealer Recordmania. Bij mijn weten zijn Soul Beat-releases bootlegs, maar dat terzijde.
Eddie zet later zijn eigen platenlabel op, Agape Records, en is erkend als dominee in een baptistengemeente. Holman's geloof vertelt hem dat hij zijn stem aan de Here heeft te danken en dat hij dit eveneens in dienst wil stellen van de hogere macht. Desondanks treedt hij tot 2007 nog regelmatig op en zingt vooral veel op cruiseschepen. Hij en zijn vrouw Sheila hebben drie kinderen en hij is nog altijd woonachtig in Philadelphia. Zijn meest recente werk is echter het vrijwillig begeleiden van mensen die het minder goed hebben getroffen in het leven en de stimulans voor kinderen uit arme gezinnen om kunst en muziek te gaan studeren.
'Young Girl' is overigens de b-kant van Holman's tweede single uit 1972: 'I'll Call You Joy'. Eddie gebruikt hiervoor weer dezelfde toonhoogte als in 'Hey There Lonely Girl', maar dan (mijns inziens) beter aangepast op de vooruitgang van de soul. De sterke melodie en Holman's acrobatische kunsten met de stembanden geven mij in ieder geval laagjes kippenvel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten