Singles round-up: juli 1

In navolging van donderdag ben ik opnieuw in Steenwijk geweest om post te bezorgen en ditmaal zelfs een paar extra wijken gedaan. Het weer is gunstig dus dat is mooi meegenomen. Ik heb het op een bepaald moment zó warm dat ik aansteek bij een cafetaria voor een slush. U weet wel... van die drinkijsjes. Het doet me vaak pijn aan mijn gezicht maar vanmiddag heb ik het glas in een paar minuten leeg. Ik heb een fijn vooruitzicht want ik mag vanavond beginnen aan de plaatjes van Albert en er zijn twee waar ik heel specifiek naar uit kijk. Morgen en zaterdag komen de 'dubbele' singles aan bod en vandaag het eerste van drie delen met de 'nieuwe' titels. Veiligheidsriemen vast en daar gaan we...

* Johnny Adams- Reconsider Me (NL, Negram, 1969, re: 1971)

Het begint meteen goed. Tijdens de platenbeurs in Steenwijk heb ik 'I Won't Cry' van Johnny Adams gekocht en dat nummer is gegroeid bij mij. Tijd om méér werk van deze zanger te ontdekken. Zijn Amerikaanse persingen op SSS International zijn echter op styreen, maar dan is er deze single. Oorspronkelijk uitgegeven in Amerika in 1969 maar Shelby Singleton heeft in 1971 een distributiedeal gesloten met Negram. Dit komt vooral tot uiting middels de Sun-catalogus waarvan Singleton dan pas een jaar de eigenaar van is, maar het valt ook wel handig voor de Surisoul-scene. 'Reconsider Me' is een ballade in de stijl van 'I Won't Cry'. De b-kant heet 'In A Moment Of Weakness' en is iets meer uptempo en ik geef een lichte voorkeur aan dit nummer. Eentje voor in de Blauwe Bak en dat noem ik een goed begin!

* Ashton, Gardner, Dyke & Co.- Can You Get It (België, Capitol, 1971)

Ik twijfel even of ik deze al heb, maar nee... Ik heb wel 'Resurrection Shuffle' alsmede een vroege Polydor-single van de groep. 'Can You Get It' ligt voortdurend op mij te wachten bij 'Golden Years' in de jaren negentig, maar ik kom er niet aan toe om de plaat daadwerkelijk aan te schaffen. Het is een lekkere blues-stamper met blazers in de traditie van CCS en Greatest Show On Earth. Niet essentieel maar wel een erg gezellig nummer voor een zondagavond.

* Jesse Ballard- Refugee (NL, Ariola, 1975)

Op de foto staat een man met een akoestische gitaar en zo begint 'Refugee' ook. Als de rest van de band invalt, zit het opeens tussen glamrock en Cat Stevens in. Misschien dat het dichterbij de laatste komt, zeker in het licht van 'Banapple Gas'. Het is niet daverend, maar ik zou hem zelf ook hebben meegenomen uit een kringloopzaak.

* Bullet- White Lies, Blue Eyes (US, Big Tree, 1971)

Deze heb ik gisteren al een stukje beluisterd op Youtube. Met name de b-kant staat daar genoteerd als Northern Soul, maar daar ben ik niet zo zeker van. 'White Lies' is best een lekker nummer. 'Change Of Mind' is weliswaar upbeat en heeft leuke blazers maar het is meer een Mod-stamper in mijn boek. Toch moet ik erkennen dat het feitelijk leuker is dan 'White Lies', maar nee... de Blauwe Bak is te hoog gegrepen voor deze single.

* Petula Clark- I Don't Know How To Love Him/Superstar (Frankrijk, Vogue, 1971)

Ik vermoed dat Albert rekening heeft gehouden met mijn gospel-hobby, maar wees gewaarschuwd: Negentig procent van de gospel wil je niet eens in de voortuin hebben. Voor wat betreft Petula Clark zit het gewoon goed. Ze zingt twee nummers uit 'Jesus Christ Superstar' en Petula kan een potje breken bij mij. Ik moet persoonlijk niet teveel van deze musical hebben, maar dan blijkt dat de single is gearrangeerd en geproduceerd door Johnny Harris en dan 'mag' het van mij. Harris schrijft eveneens mee aan de b-kant, 'Maybe', en daar ben ik wel benieuwd naar. En dat is Petula zoals ik haar het liefste hoor en Johnny's mierzoete arrangement maakt het tot een 'hit' voor mij. Het neigt een paar maal naar 'On A Magic Carpet Ride' van Kiki Dee, maar het blijft een fantastische melodieuze popsong. 'Don't Sleep In The Subway' en 'Don't Give Up' in het kwadraat. Lekkere b-kant dus!

* Ann Cole- Don't Stop The Wedding (Frankrijk, Roulette, 1962, re: 1975)

Antwoord op Etta James' 'Stop The Wedding'. Ik heb onlangs nog geschreven dat ik wel méér oude rhythm & blues wilde hebben. Welnu, Albert heeft meteen gehoor gegeven aan deze oproep. Deze mag in de Blauwe Bak. 'Have Fun' is meer van hetzelfde maar dat betekent niet dat het minder smakelijk is.

* Daddy Longlegs- High Again (UK, Warner Bros., 1970)

Deze single heeft de hele dag door mijn hoofd gespookt. Ik weet niet wat ik ga verwachten. Alleen maar dat ik het eens heb gehoord en dat het toen indruk heeft achtergelaten. Om het dan ook nog eens op de Engelse Warner Bros. (compleet met origineel hoesje!) te hebben, is bijna te mooi om waar te zijn. Ja, ik weet het weer, ik heb het eens in een 'druggy' selectie gehoord in een radioshow of iets dergelijks. Een plaat uit de hoek van Brewer & Shipley's 'One Toke Over The Line', maar dan met de drugs minder gemaskeerd. De folky aanpak van de a-kant is eveneens een gimmick want op de b-kant is het ouderwets rocken geblazen. Leuke aanwinst!

* The Doobie Brothers- Sweet Maxine (Duitsland, Warner Bros., 1975)

De Doobies kunnen het bij mij ook nooit verkeerd doen, ook al klinkt 'Sweet Maxine' als een tweede 'China Grove'. Amerikaanse rock uit de jaren zeventig heeft nimmer uitgeblonken in originaliteit en dus vergeef ik het ze graag, met name omdat dat ze later nog met 'Takin' It To The Streets' en 'What A Fool Believes' op de proppen komen.

* Drum Theatre- Living In THe Past (NL, Epic, 1985)

Zo schiet me opeens te binnen dat ik 'Eldorado' nog altijd niet heb en daar krijg ik vandaag opeens veel trek in. Dit is één van de opvolgers dat het niet heeft gehaald in Nederland. Zolang je de uitdossingen van de muzikanten vergeet, heeft de 'New Romantic' best fijne muziek voortgebracht en 'Living' is daar andermaal een voorbeeld van. Het had zomaar een nóg grotere hit kunnen zijn geweest dan voorgenoemde 'Eldorado' welke ik nu toch eens moet gaan zoeken. En nee, dan heb ik het niet over Marktplaats, maar gewoon beter opletten in de kringloopwinkels. Hij moet namelijk minder opbrengen dan de verzendkosten van een single.

* El Chicano- Viva Tirado (NL, MCA, 1970)

Naast Daddy Longlegs een andere single waarvan ik iets verwacht... Ik geloof dat ik deze ook al eens heb gehoord en dat het toen in een denkbeeldige zoeklijst is terecht gekomen. Groovy 'exotica' welke volgens mij mooi past naast 'Why Can't We Live Together' van Timmy Thomas. Ik gun het plaatje wel een plek in de reserve-Blauwe Bak. Ik heb '30-60-90', de b-kant van 'Flash', van The Duke Of Burlington ook tijden in de Blauwe Bak gehad en dus schaam ik me nergens voor.

* The Farmer's Boys- In The Country (EEG, EMI, 1984)

Op het eerste gezicht lijkt dit me een novelty en dus kijk ik even op Wikipedia. Niets is minder waar. The Farmer's Boys is een indieband uit het Engelse Norwich welke een grote indruk heeft achtergelaten op de lokale scene. Het nummer is inderdaad het prijsnummer van Cliff & The Shadows uit 1967 maar het past uitstekend in de 'Paisley Underground'-scene welke dan ontstaat. Ik moet de originele ook nog eens hebben, maar dat is iets voor later. The Farmer's Boys is wellicht de verrassing van de avond?