Ik heb het geschreven in het vorige bericht: De vakantie is nog niet helemaal zeker, maar ik ben sowieso van plan om even vrijaf te nemen van de radio. Dat betekent in dat geval dat ik komende zaterdag de laatste 'special' ga doen in 'Do The 45'. Zaterdag zet ik de platen uit de Blauwe Bak centraal die oorspronkelijk in 1975 en 1976 zijn opgenomen en op de markt zijn gebracht. Voor de Week Spot maakt het allemaal niet veel verschil. Ik heb eerder het thema van de radioshow aangepast aan de Week Spot dan andersom. Alleen 1975 levert een halve bak op. De jaren 1975 en 1976 bieden me krap honderd singles en dus laat ik 1977 even achterwege. De Week Spot komt zoals verwacht uit 1975, mijn geboortejaar. Ik ontdek vanavond dat het een b-kant is, maar ja... 'the treasures are always on the flipside'? De Week Spot van deze week is 'Everlasting Love' van Solomon Burke.
Ik heb deze titel al eens gehad in 'Listen Carefully' (onze 'Eretitel') en, nee, daar zit Solomon Burke niet tussen. Het moge duidelijk zijn dat dit niet de 'Everlasting Love' is die we kennen van The Love Affair (en oorspronkelijk van Robert Knight) Het is vooral de eerste twee jaar na Burke's dood dat 'het klootjesvolk' opeens de mond vol heeft van Solomon Burke. Alleen maar omdat 'toevallig' op Schiphol is overleden en een album had opgenomen met De Dijk. Als hij niet dat album had opgenomen, had niemand hem gekend. Solomon Burke is iemand die een hele grote stempel heeft gedrukt op de zwarte rhythm & blues in de jaren zestig, maar die het nooit heeft terug gezien in eigen verkoopsuccessen. Ja, okay, hij heeft in de vroege jaren zestig een paar grote hits gehad, maar zijn invloed reikt veel verder dan deze vijf jaren. Ik zou een bericht ter grootte van een telefoonboek kunnen schrijven, maar zal proberen het beknopt te houden.
James Solomon McDonald is zijn officiële naam. Hij wordt geboren op 21 maart 1940 in Philadelphia. Hij komt uit een zeer muzikale familie. Twee van zijn broers hebben in 1968 en 1971 succes met hun bandje The Show Stoppers en de hit 'Ain't Nothin' But A House Party'. Hij schudt in 1960 de handen van Jerry Wexler en Ahmet Ertegun en daarmee is een platencontract een feit. Met name 'Cry To Me' en 'Everybody Needs Somebody To Love' zullen gretige aftrek vinden bij de blanke rhythm & blues-bands uit Engeland. Burke wordt beschouwd als de man die een brug heeft geslagen tussen rhythm & blues en soul, of...? Zonder Solomon Burke zou de term 'soul' niet hebben bestaan. Over een invloedrijk figuur gesproken!
Laat er geen gras over groeien: Solomon Burke is een diep gelovig man. In de jaren zeventig mag hij zichzelf 'voorganger' noemen en zijn kerk groeit tot dertigduizend leden in 2010. Hij blijft gedurende zijn loopbaan vasthouden aan het geloof en dat brengt hem in een lastig parket. De kerk heeft in de decennia ervoor verscheidene jonge gemeenteleden verloren aan 'de muziek van de duivel': De blues en de latere rhythm & blues. Op een gegeven ogenblik wordt het voor Atlantic belangrijk om Burke een plek toe te kennen in de muziek. Ze willen hem aanvankelijk dopen als blues-artiest. Burke heeft de nodige bezwaren en overlegt met het bestuur van de kerk die hij op dat moment bezoekt. Nee, blues of rhythm & blues rijmt niet met Burke's geloof. Zijn zang vloeit rechtstreeks uit zijn ziel en Burke mag de claim op zich nemen dat hij de term 'soul' heeft bedacht. Opnieuw is er overleg met de kerk en dan gaan de duimen omhoog. Arthur Conley mag met zijn hit 'Sweet Soul Music' de term verder bekend maken en sindsdien spreekt nauwelijks nog iemand van rhythm & blues. Dat laatste wordt in verband gebracht met de rauwere soul van vóór 1965. Latere 'rauwe soul' zit al snel in de hoek van de blues.
Burke blijft ongeveer tien jaar bij Atlantic en heeft slechts vijf jaar echt succes. Vanaf 1969 wisselt hij geregeld van platenmaatschappij en heeft een kleine hit met John Fogerty's 'Proud Mary'. 'Lookin' Out My Back Door' is echter weer een teleurstelling. In 1974 tekent hij bij Chess en maakt twee albums die beide tegenvallende verkoopresultaten opleveren. 'Let Me Wrap My Arms Around You' bereikt een 72e plek op de Amerikaanse R&B en doet niets op de Billboard. Als je deze single omdraait, krijg je 'Everlasting Love'. Voor hedendaagse dj's is dit zonder meer de meest interessante zijde.
Ja, ik zet de turbo aan, hoewel ik daar Burke tekort mee doe. In de jaren tachtig maakt hij een aantal gospel-albums en staat hij in de Nederlandse Top 40 met zijn uitvoering van 'A Change Is Gonna Come'. In 2010 is Burke reeds ernstig ziek en verlaat hij vrijwillig het ziekenhuis. Medici hebben hem afgeraden om de reis naar Nederland te maken, maar er is niets dat Burke ervan weerhoudt. Op de tiende van de tiende in het tiende jaar van de nieuwe eeuw, 10 oktober 2010, arriveert Burke op Schiphol. Hij zal de volgende dag het nieuwe album met De Dijk presenteren in Amsterdam. Op Schiphol wordt hij onwel en bezwijkt onmiddellijk. Er vindt geen autopsie plaats.
Zonder Burke zou de term 'soul' niet hebben bestaan en zou ik mijn weblog niet Soul-xotica hebben genoemd. Het zou evenmin Rhythm & Blues-xotica hebben geheten, want er bestaat geen fiets met hulpmotor met de naam Blues-X. We hebben dus heel veel te danken aan de dominee en daarom prijs ik met alle liefde deze week 'Everlasting Love' aan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten