Eretitel: 'Stand By Me'

,,Ik draag weken lang onze bedrijfskleding en het is schitterend mooi weer. Nu trek ik een hesje aan van PostNL en het gaat spontaan regenen en onweren". Ik zou donderdagmiddag in eerste instantie weer naar Ruinerwold om te bezorgen maar word 'last minute' verzocht om toch de PostNL te gaan doen. Dat smaakt naar meer! Het is een lange tijd geleden dat ik voor het laatst post heb gelopen en bij bijna iedere voordeur iets naar binnen mag gooien. Dat is de afgelopen jaren alleen het geval geweest met mailings. Ik denk dat 'post lopen' zoals deze middag terug gaat naar de goede tijden in Steenwijk. Collega's kijken me verbouwereerd aan als ik hen vertel dat ik in het begin alleen de Oostercluft liep in Steenwijk en ik daar wel een paar uurtjes zoet mee was. Tegenwoordig is Oostercluft één van de vele straten in Steenwijk en per postronde goed voor drie of vier poststukken. Het geeft me tevens een kijkje in de keuken van PostNL als ik een pakketje heb dat niet door de brievenbus past en waarvan de bewoner niet thuis is. Ik meen dat PostNL een procedure heeft dat het de volgende dag het pakket een tweede maal moet aanbieden voordat het naar een postagentschap gaat. Gelukkig wil de buurman het aannemen, maar anders zou het direct naar het agentschap moeten. Ik heb al aangeboden dat ik dit wel vaker wil doen, dus wie weet? Vandaag eerst maar eens de 'Eretitel' doen die is blijven liggen. Vandaag is het driemaal 'Stand By Me'.

3. Florence + The Machine (2016)
Ben E. King of John Lennon zou voor de hand hebben gelegen, maar ik wil in 'Listen Carefully' graag een beetje eigenwijs zijn. Dan zie ik dat Florence + The Machine een cover heeft opgenomen en bij een eerste beluistering bevalt deze versie me wel. Ik heb nooit zo goed begrepen wat ik aan moet met Florence + The Machine. Het staat te boek als 'indie' en het heeft in zekere zin ook een eigenzinnigheid die op zijn plaats is. Verder staat Florence, als ik me niet vergis, onder contract bij een 'major' en is het 'indie' niet echt van toepassing. Het is 'indie' voor de massa. Ik vergelijk het met Anouk ten tijde van 'Nobody's Wife'. Dat nummer was erg welkom in het poplandschap van 1997 en iedereen die ik kende, vond het destijds een steengoed nummer. Toch hadden wij, 'alternatievelingen', al vroeg het gevoel dat dit toch iets té gemaakt was om lang 'underground' te blijven. Florence + The Machine is van eenzelfde kaliber. Voor een getrouwde huisvrouw is Florence een mooi 'statement' dat het iets alternatief is en het is beduidend minder extreem dan The YeahYeahYeahs, om maar iets te noemen. Nee, ik ben dus niet echt kapot van Florence, maar het is de concurrentie dat maakt dat ze op een derde plek staat. Ik vind haar uitvoering van 'Stand By Me' eigenlijk best goed!

2. Golden Earring (1972)
Een Engelse vriend (en luisteraar) wil een week geleden heel intelligent over komen tegenover andere chatroom-bezoekers en steekt op de tonen van 'Radar Love' van Golden Earring een betoog af over de pubrock. Natuurlijk gun ik iedereen zijn of haar pleziertje, maar hier moet ik toch enkele kanttekeningen bij zetten. Zeker als hij suggereert dat het allemaal in Londen is begonnen. Voor de Earring? Ze gaan weliswaar reeds in 1965 naar Londen om 'That Day' op te nemen in de Engelse Pye-studio (op aanraden van The Kinks), maar dat is jaren voordat pubrock een feit is. Bovendien is de Earring in de midden jaren zeventig een stadionmonster dat verschillende vrachtwagens nodig heeft om alle instrumentarium aan te slepen. De pubrock is juist een reactie daarop: Gitaar, bas, drums en een zanger. Misschien een klein elektronisch orgel of een saxofoon. Toch kan ik zijn associatie wel enigszins begrijpen. Op de plaat is Golden Earring anno 1972-73 erg rechttoe rechtaan rock'n'roll zonder al te veel poespas. Daarvan is 'Stand By Me' uit 1972 een ander mooi voorbeeld. Een beetje vergeten ten opzichte van 'Radar Love', maar nog altijd een bijzonder fijn nummer uit de rijke catalogus van de Haagse band. Het had bijna op nummer 1 gestaan in deze 'Eretitel' maar dan wint altijd weer de Engelse herinnering...

1. Oasis (1997)
Hoewel ik soms een beetje sceptisch ben over de rol die The Beatles krijgt toebedeeld in de popmuziek, gaat mijn voorkeur uit naar The Fab Four als ik moet kiezen tussen The Beatles of The Rolling Stones. In de midden jaren negentig wordt in Engeland deze strijd opnieuw uitgevochten tussen twee 'rivaliserende' bands. Aan de ene kant is daar Oasis. Een band die qua melodieën schatplichtig is aan The Beatles. Blur is niet bepaald een tweede Rolling Stones. Ik zou Blur eerder de kant van The Kinks willen opschuiven, maar ook daar doe ik de band tekort mee. Ook moet ik bekennen dat ik Blur pas na 1997 beter heb leren kennen. 'Country House' is in 1995 een verademing voor mij en verder gaat Blur grotendeels aan me voorbij. Datzelfde geldt in zekere zin ook voor Oasis. Alleen 'Wonderwall' wordt een knaller van een hit, de rest speelt een beetje op de achtergrond. In de zomer van 1997 werk ik in de Popkelder en daar zijn we geabonneerd op de Oor. Dat heeft dan pas een urenlang interview gehad met Noel Gallagher van Oasis, ter ere van de release van 'Be Here Now'. Als ik nog geen hekel heb aan Oasis als personen, dan komt dat wel met dit interview. Een arrogantie waar de honden geen brood van lusten. Als het vervolgens eens zeer baanbrekende muziek had gemaakt, zou de arrogantie op zijn plek zijn geweest, maar de eerste klanken van 'Be Here Now' laten het tegengestelde horen. Het zijn wederom de singles die de uitschieters zijn op het album en de allerbeste van het stel is 'Stand By Me'. Volgens een radio-collega ligt 'Be Here Now' tegenwoordig bij iedere kringloopwinkel in Engeland voor een pond en vaak meerdere exemplaren. 'Stand By Me' is één van de weinige 'anthems' van Oasis en dus zet ik deze vandaag bovenaan.

Het zou vanmiddag windkracht vier zijn maar het was nagenoeg windstil in mijn beleving. Het weer is lastig te voorspellen tegenwoordig. Toch moesten we met zijn allen gaan duimen voor volgende week. Dan hebben we wel een flink zuchtje wind nodig. Dan gaan we namelijk driemaal zeilen.