Ik ben deze serie 'Raddraaien' in november begonnen en stof het voor het eerst in zes weken weer af. We zijn nog niet eens halverwege en dus gaat deze een lange adem krijgen. Bovendien merk ik dat ik al een paar jaar bezig ben met deze rubriek. Het wordt steeds lastiger om een plaatje of artiest te vinden waarover ik nog niet heb geschreven. Ik gun mezelf drie kansen en moet dan een keuze maken uit één van de drie. Het moet de elfde single uit de dertiende jaren zestig-bak worden. Er is niets mis met de eerste en tweede poging hoewel ik beide uitvoerenden al wel eens op Soul-xotica heb gehad. De eerste is 'I've Found A True Love' van Wilson Pickett. Die heeft ooit de Week Spot gehad met 'Mr. Magic Man'. Vervolgens The Platters met 'Only You' en ook die groep heb ik vast al eens gehad. Driemaal is ditmaal scheepsrecht en dan kom ik uit bij Perez Prado. Een plaatje met een gouden herinnering aan een schitterende dag en dus ga ik met alle plezier deze derde single behandelen in 'Raddraaien'. De gelukkige is 'The Millionaire' van Pérez Prado uit 1959.
Waar en wanneer? Ja, daar hoef ik geen seconde over na te denken, hoewel de datum me even niet te binnen wil schieten. De 'zoekfunctie' links bovenin is mijn vriend en zo kan ik vertellen dat het vrijdag 21 augustus 2015 is. Ik ben de dag ervoor in Sleen gearriveerd en heb mijn eerste nacht op de camping doorgebracht. Het is het eerste jaar in Sleen en ik heb de Multicycle (de 'gewone' fiets die helemaal staat af te takelen in de schuur) mee genomen in de trein. Deze vrijdag gaat een lang gekoesterde wens in vervulling: Ik ga eindelijk eens naar het Cuby & The Blizzards-museum in Grolloo. Ik ben erg koffiebehoeftig als ik arriveer in Grolloo. Ik kijk rond voor een geschikt terrasje en zie dan, ver buiten het centrum van het dorp, dit stekje. Het blijkt een koffie- en theetuin te zijn en bovendien heeft de eigenaar een handeltje in snuisterijen in de boerderij. Omdat de koffie kakelvers is en eerst moet door lopen, kijk ik even binnen. En, jawel, hij heeft ook singles! Ik vind meteen een fraaie Engelse persing van 'My Boy Lollipop' van Millie en vervolgens een keurig leeg fotohoesje van 'With A Girl Like You' van The Troggs. Ik heb deze single al compleet met fotohoes, maar ik wil me graag ontfermen over deze 'wees'. Ik besluit een single zonder hoes in het hoesje te laten zakken en weet zo het kleinood mee te krijgen. De plaat van mijn keuze is deze single van Pérez Prado: 'The Millionaire'.
Over de rest van de dag en met name het bezoek aan het Cuby-museum heb ik genoeg geschreven in de afgelopen jaren? Ik ken dit nummer van Pérez Prado niet en dus is het vooral Millie dat me vergezeld op de weg terug naar Sleen. Een rare jukebox met enerzijds 'My Boy Lollipop' en vervolgens weer 'Back Home' en/of 'Appleknockers Flophouse' van Cuby. Totdat ik uiteindelijk de mp3-speler aanzet en mezelf door een héle vroege Blauwe Bak Top 100 heen worstel. Laat me beginnen in 1996. Ik heb net een paar 'lastige jaren' achter de rug en in 1996 gaat de zon weer schijnen in mijn leven. Het wordt mijn persoonlijke 'summer of love'. Niet de liefde voor een man of een vrouw, hoewel ik een korte verliefdheid heb in de zomer van 1996, maar mijn ultieme hippie-zomer. Het is in dat landschap dat ik op een vrijdagmiddag cd-singles uitzoek bij een lokale platenboer. Ik kan herinneren dat 'Klapvee' van De Heideroosjes en 'Ironic' van Alanis Morrissette tot de 'nieuwe' singles behoren. Verder ga ik een uitverkoopbak door en vind daar onder andere 'Studio Sport' van Horn Of Plenty en 'I Luv You' van Shut Up & Dance. De laatste ken ik alleen van naam door een verwijzing van de band Back To The Planet in het 'fanzine' dat ik in 1992 koop met haar cassette-album. 'I Luv You' is een 'eigen' liedje met als basis een mambo van Perez Prado. De single is in 1995 uitgebracht en heeft niets in ons land gedaan, maar is wel een grote hit in Engeland. Daar maakt Pérez Prado midden jaren negentig ook een soort 'revival' door. Drie jaar later is het helemaal raak als Lou Bega de wereldwijde hitparades terroriseert met zijn 'Mambo No. 5'. Bacardi speelt hierop in door een cd weg te geven ter promotie van haar drankje. Dit bevat de originele 'Mambo No. 5', zonder de heer Bega en zijn parade van ex-vriendinnetjes, en ook het plaatje dat in 1995 de basis vormt voor de Shut Up & Dance-single. Ik weet niet meer precies hoe ik eraan ben gekomen maar het is een feit dat ik deze cd jaren heb gehad en heel veel heb gedraaid.
Als ik goed heb gekeken, heb ik steeds de naam Pérez Prado gebruikt tot nu toe. Het is namelijk de dubbele achternaam van Dámaso Pérez Prado. Hij wordt geboren op 11 december 1916 in Matanzas op Cuba. Zijn vader is journalist Pablo Pérez en zijn moeder onderwijzeres Sara Prado. In zijn tienerjaren leert hij piano en orgel spelen en in de jaren veertig is hij een geziene gast bij de casino-orkesten in Havana. In 1949 vertrekt Pérez Prado naar Mexico en tekent een contract bij RCA. Daar zal hij spoedig bekend zijn als de 'King Of Mambo' en is zijn succes in de jaren vijftig en zestig niet te stuiten. Met name 'Patricia' en 'Guaglione' zijn evergreens in het genre. In de midden jaren zestig loopt zijn contract af met RCA en van het eerdere succes is dan helemaal niets meer over. In de vroege jaren zeventig trekt hij zich terug in zijn appartement in Mexico City, omringd door vrouw en kinderen. Een paar jaar later treedt hij weer sporadisch op. In 1983 hoort de wereld voor het eerst van het overlijden van Pérez Prado, alleen... is het niet 'onze' Pérez Prado. Het blijkt zijn broer Pantaleón te zijn, ook een muzikant en iemand die eveneens de naam Pérez Prado gebruikt. In 1987 doet hij zijn laatste optreden in op 14 september 1989 overlijdt hij aan de gevolgen van een beroerte. Pérez Prado is 72 jaar geworden. Zijn zoon zet de mambo-traditie voort als Pérez Prado Junior.
'Mambo No.5' wordt in de late jaren negentig eerst afgestoft door Guinness dat het voor een televisie-reclame gebruikt. Vervolgens komt Lou Bega om de hoek kijken met zijn 'Mambo No. 5' en dertig seconden van het origineel. De erfgenamen van Pérez Prado slepen Bega en zijn producenten voor de rechter en deze oordeelt dat Bega een 'nieuw liedje heeft gemaakt dat elementen leent van Pérez Prado'. Sindsdien wordt het nummer toegeschreven aan Bega én Pérez Prado. 'The Millionaire' komt nergens voor in de geschiedschrijving van Pérez Prado. Toch is het een erg leuk plaatje met kleine pauzes. Daar kan ik anoo 2015 wel iets mee en ik produceer een eindtune voor 'The Vinyl Countdown' waarbij de 'breaks' worden gevuld met korte jingles en andere 'soundclips'. Op een bepaald moment moet ik de schijf een beetje opruimen en besluit de map 'muziek' in zijn geheel weg te kieperen. Daar blijkt ook deze aangepaste versie van 'The Millionaire' bij te zitten en deze heb ik nergens anders bewaard naar het schijnt. Die zal ik later dus toch nog eens zelf moeten maken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten