Deze morgen word ik een uurtje later wakker dan op maandag, maar dat maakt niet zoveel uit. Duidelijk is dat ik gisteren 'de klapper' van de vakantie heb gemaakt en dat ik vandaag hoop met minder tevreden te kunnen zijn. Hopen? Ik heb ambitieuze fietsplannen voor deze dinsdag. Ik wil een hoek van Drenthe ontdekken waar ik in al die jaren bijna niet ben geweest: Richting Borger en het Drouwenerzand. ,,Ik hoop dat ik onder de honderd kan blijven", zeg ik nog aan het begin van de fietstocht. Ik heb hopeloos gefaald op dat punt want ik heb dinsdag 111 kilometer gefietst, maar het is wel genieten met een hoofdletter G. Ik wil vanaf Sleen naar Noordsleen fietsen, maar daar gaat het even mis. Ik heb wel kaartjes bij me maar heb ze niet één keer uit de tas gehaald. Ik vertrouw puur op de fietsroutenetwerk-bordjes en ben erachter gekomen dat ik inmiddels aardig wegwijs ben in de omgeving. Vanaf Westenesch start de fietstocht pas echt. Ik heb dan nog geen verdere plannen dan Borger en dus doe ik het heel rustig aan. In Schoonloo ga ik zelfs uitgebreid lunchen met frisdrank en broodjes en raak in gesprek met een koppel dat het 'Rondje Nederland' aan het doen is. Haarfijn kan ik ze vertellen welke routes ze nog gaan tegenkomen en zo komt de vakantie van 2010 nog even ter sprake. Ik heb niet erg veel succes met de bordjes want ik ben voortdurend de route kwijt. Bij Borger zie ik vervolgens iets waar ik erg veel zin aan heb: Ik ben slechts twaalf kilometer verwijderd van Stadskanaal. Het uiterste zuidoosten van de provincie Groningen. Waarom ook niet?
Onderweg worden de plannen iets bijgesteld. Ik ga niet naar Stadskanaal, maar wil naar Musselkanaal en vervolgens via Ter Apel terug Drenthe in. Het is opvallend dat de fietsroutenetwerk-bordjes niet overlappen met Groningen. Eenmaal in de buurt van Musselkanaal blijkt dat Groningen haar eigen fietsknooppunten kent. Uiteindelijk sluit alles weer aan op het Drentse netwerk, maar het is eerst een beetje onoverzichtelijk. In Musselkanaal is het meteen 'feest'. Ik mag een draaibrug over welke net open staat. Vlak voor Ter Apel moet ik door een bosje heen waar verkeersbordjes waarschuwen voor een 'agressieve roofvogel'. Ik overleef het zonder kleerscheuren maar schrik toch wel even als plots een musje de weg oversteekt. Ik hoef niet zo nodig door Ter Apel zélf en plan een mooie route rondom het dorp. Tot grote ergernis zijn de fietspaden soms weer zandpaden of grind, precies zoals ik dat ook op de Saksenroute ben tegengekomen. Er volgt een mooie beloning. Jammer dat de lucht weer is dicht getrokken, maar anders zou de Ter Apeler sluis een paradijsje op zichzelf zijn. Dan lonkt Duitsland. Ik ga de grens over naar Rutenbrock en wil in eerste instantie Duitsland volgen totdat ik ter hoogte van Emmen ben. In Rutenbrock tref ik een 'konditorei', maar dit blijkt een buurtsuper-annex-bakkerij te zijn. Ik koop een paar 'Kuchen' en een flesje cola en nuttig dat even verderop bij een afzichtelijk Jezus-beeldje. Ik heb verschillende afbeelding gezien van de man uit Nazareth, maar hier heeft hij meer weg van een 'space warrior' dan de Zoon uit de bijbel. Duitsland wordt verder geschrapt en ik steek de grens over naar Emmercompascuum. Dan volgt een stukje herhaling van de maandag in 2016. Ook nu weer door de Emmerdennen en, helaas, via het centrum en Westenesch terug naar Sleen. Daar ben ik rond half acht en ben moe maar voldaan. Boodschappen doen, eten koken en verder ontspannen op de camping. Ik heb dan reeds besloten dat ik een dag langer blijf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten