Singles round-up: augustus 1

Laten we deze 'Singles round-up' beginnen met een trieste noot. Ik heb aan het begin van de maand twee splinternieuwe singles aangekondigd, rechtstreeks van de eigenaar van het Italiaanse label. Welnu, dit is drie weken geleden en ik heb nog steeds niks ontvangen. Italië heeft een slechte naam voor wat betreft de posterijen en je kan zendingen het best verzekerd laten doen. Toch hik ik drie weken geleden op tegen de extra kosten en besluit een gokje te wagen. Een dure gok want ik verwacht niet dat de platen nog gaan komen. Gelukkig ben ik goed bevriend met Alberto en zal ik hem spoedig inlichten. Het is dan maar te hopen dat we elkaar ergens halverwege kunnen treffen in een schikking en anders gaat er veertig euro (inclusief verzendkosten) door het putje van de gootsteen. Tijdens de vakantie horen we platen te kopen? Ja natuurlijk! Alleen komt het er niet altijd van. In 2014 heb ik het geluk van een druilerige dag in Maastricht en in 2015 doe ik flink boodschappen in Emmen. 2016 levert slechts twee of drie singles op waar ik het niet meer over wil hebben. Afgelopen jaar heb ik een paar gekocht in Emmen, maar er is allerminst sprake van een traditie. Ik heb vanmiddag alvast een voorschot genomen op de vakantie met vijftien singles van de kringloopwinkel in Meppel.

Vandaag gaat alles volgens planning. Ik ontwaak om elf uur en ben een uur later met de Pioneer aan de hand onderweg naar Havelte. Ik krijg geen zuchtje wind meer in de voorband, die heeft echt gewacht tot de vakantie! Daar krijg ik de eerste meevaller. Een fietsenmaker had een paar weken geleden opgemerkt dat de achterste buitenband scheurtjes ging vertonen. Ik zou de buitenband gaan vervangen om deze reden. De fietsenmaker kijkt me vol ongeloof aan. ,,Alleen maar om een paar droogtescheurtjes?". Hij heeft gelijk. De band heeft nog een prachtig profiel voor zijn (bijna) zestienduizend kilometer. Het is dus alleen een nieuwe binnenband voor en dat gaat geen bezwaar opleveren. Ik krijg een leenfiets mee en ga meteen verder. Want óf ik nu ga kamperen of niet, ik wil in ieder geval een nieuw camping-gasflesje hebben voor mijn kooktoestel. Het is onderweg bijna net vakantie! Gewoon van Havelte over Veendijk en Nijeveen naar Meppel. Flesjes appelsap voor de dorst en krentenbollen om de kiezen in beweging te houden. Bij Leusink dreigt de fietstocht nog verder uit te breiden. ,,Onze gasflesjes staan momenteel allemaal in Zwartsluis". Maar...? Ook degene die ik zoek? Hij belt vervolgens naar Zwartsluis en daar wordt hem verteld dat de gasflesjes op een andere plek in de winkel in Meppel staan. En dat is precies het type dat ik nodig ben. Onder het mom van 'kassakoopjes' ook nog maar een nieuwe zaklamp gekocht.

Maar... wat gaan we nu doen? Ik heb geen boodschapjes meer in Meppel en bedenk dan dat ik een tijd niet bij de 'oude' kringloopwinkel ben geweest. Daar val ik met de neus in de boter. Ik kan me niet voorstellen dat deze nieuwe aanvullingen lang hier hebben gestaan, want het is allemaal om te smullen. Vanuit Meppel fiets ik vrij rechttoe rechtaan naar Havelte toe voor boodschapjes en ga dan verder naar huis. Hoewel het een bekende omgeving is, heb ik vandaag al een beetje vakantie ervaren, ook al heb ik na afloop pijnlijke kuiten. Morgenmiddag is de Pioneer weer klaar.

* The Beach Boys- Sloop John B. (NL, Capitol, 1966)
Het vinyl interesseert me niet echt, moet ik bekennen. Het is vooral dat de fotohoes een 'upgrade' is van mijn oude exemplaar. 'Sloop John B.' is sowieso niet mijn favoriete Beach Boys-nummer en bovendien hecht ik waarde aan het originele 'opvulstukje' dat hier ontbreekt. Het zal vast een omwisselactie worden van de hoesjes.

* Rory Block- Lovin' Whiskey (NL, Munich, 1988)
De vijftiende single is meteen aan het begin van de 'Singles round-up'. Ik twijfel tussen 'Ben' van Michael Jackson, 'Shout' van Tears For Fears en deze van Rory Block. Het moment zegt dat ik deze als eerste moet meenemen, maar het blijft een bonus-plaat. Over een paar weken ga ik weer los met 'The 7" Collection' op de zondagavond op Wolfman Radio en kijk nu al uit naar de avond dat ik deze kan loslaten in de show.

* Chas & Dave- Ain't No Pleasing You (NL, Friends, 1982)
* Chas & Dave- Wish I Could Write A Love Song (NL, Friends, 1982)
Nu we het toch over Wolfman Radio hebben? De volgende drie singles hebben allemaal 'iets' gemeen met het radiostation. Het is de 'buurvrouw' op de donderdagavond en mijn vaste vervanger (zoals komende dinsdag) voor 'Tuesday Night Music Club' en andersom voor haar 'Mixed Bag' op maandagavond. De vrouw van de radiobaas is een schat van een mens en kan wel tegen een beetje plagen. Ze heeft een gruwelijke hekel aan Chas & Dave en dat is een 'running gag' geworden op het station. Iedere keer als ik 'Mixed Bag' doe voor haar, zit er steevast een 'double shot' in van Chas & Dave. Zij draait heel nonchalant twee platen van Ed Sheeran in 'TNMC' en dus staan we weer quitte. Ik heb 'Rabbit' en 'The Banging In Your Head' al jaren in de bakken staan en het is vooral aan Wolfman Radio te danken dat ik recent de collectie aan het uitbreiden ben. 'Ain't No Pleasing You' is de enige Nederlandse hit geweest van het duo, maar 'Wish I Could Write A Love Song' is de absolute winnaar voor mij. Chas & Dave zijn twee muziekveteranen die eind jaren zeventig op het geweldige idee komen om liedjes in Cockney te gaan zingen. Dat klinkt soms erg direct en dan weer onbeholpen en dat werkt vooral goed in 'Love Song'. Cockney-poëzie over het niet kunnen schrijven van een liefdesliedje. Kom er maar eens op!

* Coffee- Take Me Back (Frankrijk, De-Lite, 1982)
'From The Catacombs' is zes jaar geleden voor mij de kennismaking met Wolfman Radio, de Northern Soul- en Motown-show van collega Lee. Ik heb in de afgelopen zes jaar misschien tien shows gemist, vaak vanwege vakantie. Is het ooit een 'gewone' soul-show geweest? Nee, anders had ik niet zes jaar continu geluisterd. Een onbevangenheid tegenover de Northern Soul-snobs, leuke rubrieken met een vleugje humor uit de Black Country: 'Catacombs' is zoveel aardiger om naar te luisteren dan menig andere Northern Soul-show met bazige presentatoren voor wie alles 'briljant' en vooral erg serieus is. Vooral de laatste jaren is 'The Catacombs' gegroeid tot een klein universum. Het begint met 'Soul Coaxing' van het orkest van Norrie Paramor. Lee houdt gesprekken met Paramor (overleden in 1979) en de leden van zijn trio (John, Paul en Brian). Intussen is daar ook Roger 'the security guy' bij gekomen. Inclusief Bettie (zijn vrouw die op maandagavond de bingo leidt) en Coffee. Roger blijkt namelijk ook nog eens een goede pianist te zijn en heeft in de jaren zeventig opgetreden met zijn toenmalige wederhelft als Coffee & Cream. Zij heeft een donkere huidskleur en is dus Coffee, zo ging dat nog in de jaren zeventig. Sindsdien hebben we het wekelijks over een reünie van Coffee & Cream totdat ik een paar weken geleden deze single zie bij de kringloopwinkel. Coffee heeft nu 'een gezicht' gekregen. 'Take Me Back' is precies datgene dat ik van de plaat verwacht: Eén grote klap disco zonder dat het nu echt extreem goed is. Past mooi in de fictieve wereld van de maandagavond. De b-kant is rustiger en laat ik even op me inwerken. Oef, dat is best mijn kopje thee. Wellicht toch nog reserve-Blauwe Bak voor deze single?

* Colosseum- Walking In The Park (NL, Fontana, 1969)
Kijk! Nu wordt het interessant en er zijn nog een paar alleraardigste jaren zestig-singles in deze 'Singles round-up'. Helaas zonder het fotohoesje en het klinkt alsof de single een jukebox-verleden heeft gehad. De a-kant is totaal verstierd maar is ook wat een matig bluesje van Graham Bond. Op de keerzijde staat 'The Road She Walked Before' en dat klinkt meer progressief zoals we dat van Colosseum zijn gewend. Het kraakt nog redelijk hard, maar het is beter uit te houden dan de a-kant. Muzikaal is het een zeer fraaie 'fusion' van jazz en blues.

* The Foundation- Baby Now That I've Found You (Duitsland, Pye, 1967)
Het is niet eenmalig. Ook de opvolger, 'Back On My Feet Again', krijgt in Duitsland op zowel hoes als label de naam The Foundation mee. Het is natuurlijk The FoundationS, maar dat mag duidelijk zijn? Mijn Franse persing is in een onberispelijke staat en mag nog altijd deel uitmaken van de reserve-Blauwe Bak. Deze Duitse gaat voor de 'novelty' in de jaren zestig, maar lijkt niet erg goed. Ach... wat zal ik zeggen? Het zijn blijkbaar optische krassen want het klinkt lekker stevig.

* David Garrick- I've Found A Love (UK, Piccadilly, 1967)
Dat het 'I've Found A Love' is, ontdek ik vlak voor het afrekenen. De plaat zit namelijk in het hoesje van de Nederlandse 'Unchained Melody' van dezelfde David Garrick. Ik heb 'I've Found A Love' al in de Nederlandse uitdossing en toch... ik heb iets met Engelse persingen. De plaat draait overigens als een tierelier en heeft een lekkere bas in het refrein dat ik mis in de Europese uitgaven.

* Michael Jackson- Ain't No Sunshine (NL, Tamla Motown, 1972)
De eerste solo-plaat van de kleine Michael. Bij deze Bovema-uitgaven uit de vroege jaren zeventig moet je het altijd maar weer afwachten, maar ik heb hier een zeer fraai exemplaar getroffen. Klinkt bijna vlekkeloos. Voor mij blijft het origineel van Bill Withers staan als de favoriet en deze single gaat dan ook rechtstreeks in de jaren zeventig-bak. Voor de goede orde: Daar staat Bill Withers ook, dus uiteindelijk maakt het allemaal geen verschil.