Hoe vaak moet ik het nu nog zeggen, stomme praatpaal? Ik ga dit jaar niet op vakantie naar Italië!!! Even ontspannen een volgende aflevering van 'Raddraaien' voorbereiden en er vervolgens achter komen dat ook dit verhaal voor een gedeelte in Italië afspeelt. De vakantie staat sowieso op losse schroeven, maar daar kan ik volgende week wellicht meer uitsluitsel over brengen. Aan de ene kant gaan een paar andere zaken voor op de vakantie en aan de andere kant: Mijn vakanties kunnen relatief goedkoop zijn. Vrijdag is voorlopig mijn laatste werkdag en ik heb wederom twee weken verlof. Vandaag is nog geen sprake van vakantie want ik heb twee berichten voor de boeg. Eerst de aflevering van 'Raddraaien'. Gisteren mocht ik een plaatje uitzoeken uit de eerste jaren tachtig-bak, vandaag is de tweede aan de beurt. Dat levert een heuse 'klassieker' op in huize Louwsma: 'On The Beat' van Brooklyn, Bronx & Queens Band uit 1982.
Waar en wanneer? De eerste vraag is niet moeilijk te beantwoorden. De tweede vergt het nodige denkwerk maar blijf desondanks bij het jaar 2006. Hoewel? Het kan ook 2005 zijn geweest. Het is een vrijdagmiddag. De avond ervoor heb ik zwaar 'getafeld' en herinner me meteen dat ik die middag een bardienst moet draaien in De Buze. Dat komt me op dit moment niet erg gelegen om het zwak uit te drukken. Zodra ik De Buze binnenstap, krijg ik al bonje met iemand en dus zie ik een fraai excuus om mijn kont weg te draaien van de vrijwilligersdienst. Ik vlucht meteen naar het station en pak de trein naar Zwolle. Ik heb plaatjes verdiend! Ik ga naar Minstrel en zal vast ook nieuwe elpees hebben gekocht, alleen kan ik die nu net niet herinneren. Dat zou het een stuk eenvoudiger hebben gemaakt. Voorts duik ik in de uitverkoopbak van de singles en neem een flinke greep daaruit. Het merendeel is jaren zeventig en tachtig maar ook de, redelijk zeldzame, single van Rod-Ken & The Cavaliers. Dat is dan weer een vroege Joe Meek-productie. 'On The Beat' van Brooklyn, Bronx & Queens Band mag eveneens mee. Ik moet het nummer ontelbare keren hebben gehoord vanaf de zolder in Jutrijp, maar dank mijn interesse vooral aan een 'remix' uit de eind jaren tachtig.
Daarvoor gaan we naar de zomer van 1988. De bootleg is al een tijdje populair in de discotheken, maar in 1988 brengt Tolgo Balkan zijn 'Joint Mix' officieel op de markt als Flim Flam. De plaat valt meteen op dankzij de zeer charmante boer, fraai kraswerk met Vivaldi en de bonte parade van samples. Ik moet begin jaren negentig niet zoveel hebben van het voorbije decennium maar 'Joint Mix' is één van de eerste singles uit het tijdperk dat ik tweedehands koop. Dan ontstaat meteen ook een tweede interesse: Ik wil de gebruikte samples in de oorspronkelijke vorm leren kennen. Zo kom ik dus ook uit bij 'On The Beat' van Brooklyn, Bronx & Queens Band. Ik kan me voorstellen dat broer Henk de plaat heeft grijs gedraaid, maar dankzij Tolgo Balkan leer ik het opnieuw waarderen. Er is zelfs een tijd geweest dat 'On The Beat' in de (reserve-) Blauwe Bak heeft gestaan, maar dat is alweer jaren geleden. Inmiddels zou het best weer eens kunnen.
Het verhaal van B.B. & Q. begint met Jacques Fred Petrus. Hij wordt op 22 februari 1948 geboren in Guadaloupe. Hij is slechts vijftien jaar oud als hij als dieselmonteur op een vrachtschip werkt. Dan wordt Petrus opeens besmet met het rhythm & blues-virus. Hij vertrekt naar Parijs om als dj te werken in enkele clubs. In de vroege jaren zeventig trekt Petrus naar Milaan en werkt daar als dj in grote clubs en discotheken als 'Good Mood'. Hij ontmoet een muziekstudent, Mauro Malavasi, en samen zetten ze enkele publicatiemaatschappijen op en openen een platenstudio in Bologna. Vanaf 1978 gaan Malavasi en Petrus zich toeleggen op het schrijven en produceren van liedjes. Ze huren een gezelschap muzikanten in en de zangers en zangeressen worden met de hand geplukt en wisselen per opname. Het eerste grote succes voor het duo komt in 1981 met Change en haar 'A Lover's Holiday'. Op 'The Glow Of Love' zijn zelfs Luther Vandross en Jocelyn Brown van de partij. Vanaf Change is het slechts een kleine stap naar B.B. & Q. Band. Hoewel Petrus vele andere producties aflevert, is geen van de acts zo populair als Change of B.B. & Q.
Spil van de band is basgitarist Paris Ford, beter bekend als Peewee Ford. Hij wordt door Petrus aangesteld om een band samen te stellen. Als blijkt dat de leden afkomstig zijn uit de wijken The Bronx, The Queens en Brooklyn, besluiten Petrus en Malavasi de groep B. B. & Q. te noemen, hoewel het meerdere varianten op het thema heeft gehad. Onze 'On The Beat' is één van de weinige releases waar de bandnaam voluit wordt geschreven. B.B. & Q. maakt drie albums voor Capitol. De laatste is de meest funky van het stel maar tevens de minst verkopende. Het is het moment waarop Capitol de groep overboord zet. Petrus tekent in 1985 een contract bij Elektra en dat resulteert in de cult-elpee 'Genie'. Het titelnummer is in ons land nog een hit, maar over het algemeen flopt de plaat overal en zijn de nummers tegenwoordig geliefd onder dj's van post-disco uit de midden jaren tachtig. Petrus wordt in 1986 gepakt voor het ontduiken van belastingen en wordt in 1987 op mysterieuze wijze vermoord. Hij is dan nog maar 39 jaar.
Het maakt me eigenlijk niet zoveel uit waar ik ben en wat ik doe. In de kroegen is het steevast een ritueel om 'On The Beat' te draaien en vaak niet ver verwijderd van 'I Can Make You Feel Good' van Shalamar. Het heeft in de 'Soul-x-rated' gezeten alsook in verschillende radioshows. Ja, het kan gerust tot een 'Floorfillers'-klassieker gerekend worden. Ik zal het voorzichtig zeggen: Het lijkt erop alsof ik komende vrijdag nog één keer 'Floorfillers' ga doen. Gewoon voor de lol, hoewel ik hoop dat ik het niet weer (zoals vorig jaar) na een half uur al zat ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten