De klap komt altijd later? Ja, het is eigen schuld dikke bult. Na de inspannende fietstocht van zondag heb ik maandagavond afgesproken om de show van een collega waar te nemen. Gebruikelijk doe ik even een 'knippertje' voordat Lee begint met zijn 'Catacombs', maar nu moest ik de twee uren vooraf doen. Als Lee klaar is, ben ik doodop. Hoewel deze 'Single round-up'-afleveringen niet zo uitgebreid hoeven als de platen van Albert, wil ik evenmin de boel af rafelen en dus ga ik 'vroeg' slapen. Nu heb ik wel een kort slaapje kunnen hebben na 'Tuesday Night Music Club' want ik ben en blijf vooral een nachtmens en wil niet al om één uur omvallen van de slaap. Daarvoor heb ik het té druk en onder andere met Soul-xotica. Er is nog voldoende werk aan de winkel vóór vrijdag. De vorige 'Singles round-up' geeft wellicht een vertekend beeld want ik kan niet unaniem enthousiast zijn over alle platen uit Havelte. Hopelijk zal dit tweede deel iets positiever verlopen want er zitten een stel erg leuke platen tussen. Vandaag ook eentje waar ik enorm blij van word totdat ik thuis kom. Heb ik ooit eerder negen (of eigenlijk tien) volgepropte 'Singles round-ups' in een maand gehad? Vandaag het negende deel.
* Driver 67- Car 67 (UK, Logo, 1978)
Drieëntwintig jaar geleden maak ik kennis met 'Car 67' van Driver 67. Hoewel ik het nu nog vrij druk heb met 'Het zilveren goud' en de kaartenbak eindigt in de zomer van 1994, heb ik in mei 1995 een 'rustige' maand qua vinyl. De muziek die ik op dat moment koop, komt vooral van cd. Ik koop in 1995 alles wat los en vast zit op de hitparade, tot aan de meest afschuwwekkende Nederlandstalige dingen toe. Ik heb dan de ambitie om een 'hippe' dj te worden. De vrijdag na Hemelvaart 1995 koop ik 's ochtends 'Dookie' van Green Day en 's middags een paar verzamel-cd's. Eentje daarvan is een typische Engelse jaren zeventig-compilatie. De reden van aanschaf is 'Who Do You Love' van Juicy Lucy, hoewel de track 'This Flight Tonight' van Nazareth speelt. Verder kent het twee 'novelty'-singles op het Logo-label. Als eerste is daar 'Toast' van Streetband met niemand minder dan Paul Young als 'spreker'. Er wordt immers nauwelijks gezongen in dit eerbetoon aan geroosterd brood. De tweede is 'Car 67' van Driver 67 en hiervan bemachtig ik in 1997 de eerste single. Ook de Engelse maar dan met het meer reguliere 'papieren label' en 'hartje'. De plaat die ik onlangs heb gevonden is uit de tweede oplage en krijgt een plastic 'moulded' label. Afwijkend genoeg om naast de andere te staan!
* Ecstasy, Passion & Pain- I Wouldn't Give You Up (Frankrijk, Roulette, 1974)
Deze single koop ik in de zomer van 2015 bij 'De Tafel' in Meppel en staat sindsdien prominent in de Blauwe Bak-koffer. De single uit Havelte is eveneens smetteloos en met het bovenstaande fotohoesje. Leuk genoem om niet alleen op zaterdagavond te draaien, maar ook op andere momenten en dus mag deze in de betreffende jaren zeventig-bak staan. Een goede reserve is immers ook nooit weg?
* Fatback- Girls On My Mind (UK, Atlantic, 1985)
Fatback Band begint als rauwe funk-band in Amerika. Na 1979 hebben ze in het land van Uncle Sam geen oren meer naar de muziek van Fatback Band, maar scoort het in Engeland hit na hit. Fatback Band besluit zich dan maar toe te leggen op die markt. Evenals Kool & The Gang verwatert de funk en neigt het soms naar platte jaren tachtig-disco of soft-soul. Het domineert niet in de Engelse hitparade maar brengt genoeg duiten op om de band een tijdje voort te zetten. In 1985 is de naam zelfs terug gebracht naar Fatback en ik durf wel te gokken met deze single. Helaas... Het is nogal doorsnee en zonder dat het echt overtuigend goed is. De plaat gaat dus een beetje roemloos, mét fotohoes, in de jaren tachtig-bak. Maar eens zien of die nog eens gedraaid gaat worden in een show?
* Limmie & Family Cookin'- A Walkin' Miracle (UK, Avco, 1974)
Vorige week was het een jaar geleden dat 'Here's Tomorrow' van Limmie & Family Cookin' de Week Spot was. Dat is dan weer de b-kant van 'A Walkin' Miracle'. Ik heb de Duitse persing met fotohoes bijna twee jaar geleden gekocht en ben op zichzelf best content met dat plaatje. Toch maakt een Engelse persing me altijd blij! Het enthousiasme daalt als ik thuis de single uit de hoes haal. Het ding is helemaal krom getrokken. Ik heb een stukje van 'Here's Tomorrow' gedraaid. 'Does not affect play', zoals de Engelse handelaren het zeggen. De bocht in het vinyl heeft geen invloed op het verloop of het geluid van de plaat. Toch ga ik geen vlak exemplaar ruilen tegen eentje die krom is en gaat ook Limmie de jaren zeventig-bak in. Ook moet ik erkennen dat het geluid van de Duitse wel net zo 'stevig' is als de Engelse en dus is het me wel goed.
* Love Unlimited Orchestra- My Sweet Summersuite (NL, 20th Century, 1976)
Deze single koop ik al eens in 2012 en de plaat uit Havelte is gewoon ietsje netter. Het mag dus de plek van de oude in nemen en deze stond ook al gewoon in de jaren zeventig-bak. Hoewel? Ik geloof dat het van 2012 tot 2015 in de reserve-Blauwe Bak heeft gebivakkeerd, maar het is niet vaak uit de hoes gekomen in die tussentijd.
* Mister K- Popcorn (Frankrijk, Vogue, 1972)
Ik heb onlangs nog geschreven over Gershon Kingsley en hoe zijn 'Popcorn' pas drie jaar na de eerste uitgave opeens een grote hit wordt. Niet voor Kingsley zélf, maar in ontelbare uitvoeringen. Het Nederlandse Dureco doet een flinke duit in de zak door vier verschillende versies uit te brengen welke allemaal bijdragen aan de nummer 1-positie. Mister K zit daar gelukkig niet bij. De 'Popcorn'-versies in Nederland wisselen ook zeer van kwaliteit en degene van Anarchic System is zelfs gezongen, maar Mister K's versie gaat waarschijnlijk de boeken in als de slechtste van het stel. De b-kant is nog matig interessant maar het mag duidelijk zijn dat de Moog nog teveel 'geheimen' kent voor deze Mister K.
* Nick Nicely- D C T Dreams (Duitsland, Hansa, 1981)
Nou kijk, nu hebben we het dan over de 'business'. Ik ken Nick Nicely alleen maar uit het 'Hitdossier' en ben dus op zichzelf wel benieuwd, hoewel Hansa het ernstigste doet vermoeden. Niets van aantrekken! 'D C T Dreams' is een geweldig leuk nummer, eentje die we donderdag zomaar kunnen treffen in de 'Eindstreep', hoewel dat een lastige gaat worden deze maand!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten