Het zilveren goud: mei 1993 deel I

Het is al je reinste schrijversrmoede dat ik het hier heb genoemd en het is ook helemaal niet belangrijk. Niet voor jullie als lezers en evenmin voor mij als schrijver. Toch kan ik concluderen dat Blogger weer terug naar het Nederlands is gegaan voor wat betreft het 'dashboard'. Dank je! Er is wel een tijd geweest dat ik méér 'gewend' was aan het Engels. Hoewel Nederlandse uitspraak voor een microfoon blijft behelpen (dat ding gaat aan en ik begin spontaan in het Engels!), kan ik tegenwoordig weer vrij eenvoudig de knop omzetten tussen chatroom (Engels) en het dagelijkse leven (Nederlands). Intussen is daar ook nog de nodige interactie met mezelf in het Fries, maar dat is iets anders. Vandaag het eerste deel van vijfmaal 'Het zilveren goud'. Vier afleveringen van elk zestien singles, zoals vandaag, en ergens eentje van vijftien. Dat maakt de 79 singles die ik 'vermoedelijk' in mei 1993 heb gekocht. Qua datums is het een beetje gissen en heb niet echt houvast aan herinneringen. Ik reken de héle grote partij van Golden Years tot juni, dat is duidelijk. Na een korte introductie ga ik beginnen met de eerste zestien singles van deze maand in 1993.

Zo zou ik in dit eerste deel het kunnen hebben over het 'nieuwe' werk. Ik heb onlangs beloofd daar een apart bericht over te schrijven, maar nee... zo interessant is het ook weer niet. Ik weet niet of 'heit' het rechtstreeks heeft gevraagd aan zijn collega-dammer of dat Ids heeft verzucht dat Donker niet aan goed en gemotiveerd personeel kon komen. Hoe dan ook: De twee mannen besluiten dat ik het maar eens moet proberen in het groen. Ik heb totaal geen groene vingers, maar dat kan wellicht nog komen? Het is in ieder geval een redding uit de onzekerheid van het oproepwerk in de garagedeuren en bovendien komt bij Donker wél alles terug in de boekhouding. Hoe lang heb ik het volgehouden? Twee-en-een-halve week! Ik ben het de eerste maandag eigenlijk al zat en denk dat ik vroeg naar huis mag als ik bij het stoomgemaal in Lemmer de maaimachine niet kan houden op het steile stuk. Het ding ontglipt me en er is geen houden aan. Zó de kolk in. ,,Gelukkig maar dat het een oude was. Die moest toch worden vervangen", hoor ik later die dag. Ik ben als geboren en getogen Fries van nature al koppig, maar kan me niet heugen dat in een ander beroep die koppigheid zo naar boven is gekomen als bij Donker. Het zint me allemaal totaal niet en dat verlaat mijn lichaam middels het meest puberale gedrag dat je kan bedenken. Gebrek aan groene vingers geen bezwaar? Ik doe wat er van me wordt verwacht en kan op een gegeven moment de planten niet uit elkaar houden. Resultaat: Alle planten eruit geschoffeld en het onkruid laten staan. Het wordt steeds met de mantel der liefde bedekt en zo wordt het alsmaar méér een kwestie van overleven. Ik ben helemaal niet gewelddadig, maar zal op een gegeven ogenblik toch mijn grote mond en bedreiging met een elektrisch tuingereedschap moeten gebruiken om het verhaal tot een einde te brengen. Ook dan laten ze me niet meteen gaan. Eerst nog even de tuintjes op het terrein schoffelen en daarna mag je naar huis. Ik heb vanavond mijn gazon gemaaid en moet later deze week de struiken bij knippen. Dat is het enige 'groen' dat ik tegenwoordig nog doe. Ik had gemakkelijk enthousiasme kunnen krijgen voor het groenvoer bij Donker, maar het heeft het tegenovergestelde opgeleverd. Ik kan genieten van een mooie tuin, zolang ik niet zelf het onderhoud hoef te plegen.

Zaterdag 1 mei 1993. De buurtvereniging heeft wederom een braderie en rommelmarkt georganiseerd. Ik kan me de rommelmarkt van 1991 eigenlijk niet voor de geest halen, maar verder is het om de twee jaar. In 1987 koop ik de nummers 12 tot en met 16 uit mijn collectie. Op 17 juni 1989 'start' ik zelfs officieel met platen verzemelen dankzij 'The House Of The Rising Sun' van The Animals. In 1993 ga ikzelf ook met een standje singles zitten. Niet dat ik kan herinneren dat ik eentje heb verkocht, maar ik raak wel in gesprek met een dorpsgenoot. Het gaat opeens over The Moody Blues en dat ik de elpee 'Every Good Boy Deserves Favour' maar niet kan vinden. Dan blijkt hij die elpee te hebben en 'voor een tientje mag je hem hebben'. Dat tientje heb ik nog wel van het verjaardagsgeld. 's Ochtends doe ik boodschappen bij de buurvrouw van twee huizen verderop. Het is koren op mijn molen: Singles uit de late jaren zestig en vroege jaren zeventig, de meeste mét fotohoes en voor een eenvoudige prijs (ik denk een gulden of vijftig cent). Hierbij de eerste vier van haar kleedje.

1188 In The Year 2525-Zager & Evans (Duitsland, RCA Victor, 1969)
1189 Swingtown-Steve Miller Band (NL, Mercury, 1977)
1190 Melody-Greenfield & Cook (NL, Polydor, 1973)
1191 Fire-The Pointer Sisters (NL, Planet, 1979)

Alleen The Pointer Sisters heeft hier geen fotohoes. Zager & Evans heb ik al sinds 1989 in de RCA Gold-uitvoering, maar deze 'klinkt' opeens drie keer beter dan het oude styreen. Steve Miller Band heeft een blanco label aan de kant van 'Swingtown'. Ofwel: Het is het Mercury-label, maar de overige gegevens zijn niet ingevuld. Hierdoor valt de aandacht extra op 'Wintertime' en dat is een mooie verrassing. Ik zit in 1991 te wachten op een ander nummer in de 'Arbeidsvitaminen' als ik dit 'Wintertime' op de tape krijg. Het is een anderhalf jaar lang een mysterie want ik hou meteen van het nummer. Nu is het dan alsnog duidelijk! De volgende vier (of eigenlijk vijf) komen van de buurvrouw, maar ik koop een hoop meer bij haar. De meeste zijn 'upgrades' en ik heb helaas nooit genoteerd welke singles dat geweest zijn. 'Because I Love' van Majority One is nog eens ter sprake gekomen, daar weet ik het zeker van. Ook één of meerdere singles van The Bee Gees. Ik hou me vast aan de kaartenbak...

1192 Hello Goodbye-The Beatles (NL, Parlophone, 1967)
1193 I Want To Live-Aphrodite's Child (NL, Mercury, 1969)
1194 Shocking-Dizzy Man's Band (NL, Harvest, 1972)
1195 It's A Heartache-Bonnie Tyler (NL, RCA Victor, 1978)

Eerst het gekakel over de voertaal van Blogger op het 'dashboard' en vervolgens internet-storing? De computer doet een paar keer raar bij het tussentijds opslaan en dan herinner ik opeens het mailtje van Ziggo. Dat voert vanavond onderhoud uit. Een anderhalf uur later kan ik vervolgen waar ik ben gebleven. The Beatles heeft oorspronkelijk geen fotohoes, maar volgens mij heb ik die later nog wel eens gevonden. Aphrodite's Child is het 'prijsnummer' uit deze selectie, vanuit het oogpunt van 1993. Ik kan niet genoeg krijgen van het geluid van Aphrodite's Child en eigenlijk is dat altijd zo gebleven. Dan de laatste van de braderie/rommelmarkt in Jutrijp en de vangst van bevrijdingsdag 1993.

1196 Chiquitita-Abba (NL, Polydor, 1979)
1197 Get Away-Georgie Fame & The Blue Flames (NL, Columbia, 1966)
1198 Guitar Tango-The Shadows (NL, Columbia, 1962)
1199 Hush-Billy Joe Royal (NL, CBS, 1967)

Alleen Abba en Billy Joe Royal hebben fotohoesjes. Hoewel Donker geen overheid is, heb ik tóch vrij op bevrijdingsdag. 's Ochtends doe ik mijn laatste 'Popinjectie' en 's middags ga ik met de trein naar Leeuwarden. Ik wil Reboelje zien optreden, maar ben al té laat. Zo maak ik deze middag kennis met Pigmeat, een band die ik nog talloze keren zal bewonderen in de volgende jaren. Voordat ik naar het festival ga, ben ik al even langs Het Keldertje gegaan. Dat heeft een 'uitverkoopbak' van singles van een gulden per stuk. Voor alledrie singles geldt dat de labels niet 'mooi' zijn, maar ja... voor mij telt de muziek. Ik meen lange tijd dat ik deze middag ook 'Yeh Yeh' van Fame heb gekocht, maar die haal ik pas over een half jaar. Op 7 mei 1993 zie ik het concert van Brendan Croker in Het Bolwerk. Daarover heb ik nog eens een 'Recenzeuren' gedaan. De volgende ochtend ga ik naar de eerste (?) platenbeurs in Joure. Ik val met de neus in de boter want er is iemand met erg interessant werk voor een gulden per stuk. Daar haal ik onder andere de volgende vier singles. Volgende week vervolg ik met de vangst van deze platenbeurs. Nummer 1203 heb ik blijkbaar nooit gebruikt of het kaartje is zoekgeraakt.

1200 Voices In The Sky-The Moody Blues (NL, Deram, 1968)
1201 I'm Gonna Make You Mine-Lou Christie (NL, Buddah, 1969)
1202 Monterey-Eric Burdon & The Animals (Duitsland, MGM, 1967)
1203 Jesamine-The Casuals (UK, Decca, 1968)

Alleen Lou Christie en Eric Burdon hebben hun hoesjes intact in 1993. The Moody Blues koop ik in de nieuwe eeuw nog eens met fotohoes. The Casuals is daarentegen in het corresponderende Decca-hoesje en dat is het meeste dat je kan vragen bij een Engelse persing. Volgende week vervolg ik met de platenbeurs, gaan we maar liefst tweemaal op bezoek bij Henk en ben ik intussen ook nog in Leeuwarden. Plus een oudere single die pas in mei 1993 wordt toegevoegd.