Singles round-up: mei 4

En zo was Drenthe gisteren zomaar in het nieuws! Een noodweer dat over de provincie trok en voor ondergelopen straten zorgde. We zijn in Uffelte de dans ontsprongen. Ja, het heeft wel even hard geregend in de namiddag, maar het echte noodweer is aan ons voorbij getrokken. Laten we ook niet vergeten dat Assen slechts dertig kilometer verderop ligt en dat dit goed is getroffen. Fietsen en bezorgen op zaterdag heeft ervoor gezorgd dat ik flink ben verbrand op het voorhoofd, maar ja... eigenwijs als altijd en niet insmeren. Omdat ik zaterdag en zondag niet heb gepubliceerd, krijgen jullie vandaag en morgen twee berichten. Straks een foto van afgelopen donderdag en nu eerst het vierde deel van de 'Singles round-up' en het derde deel van de singles die ik van Albert heb gekregen. Morgen het vijfde deel en de Week Spot en dan zitten we weer op schema. Graag presenteer ik jullie nu de volgende zeven singles uit het pakket van Albert. De platenspeler zal voor een aantal van de singles worden opgestart.

* Funkadelic- EP One Nation Under A Groove (US, Warner Bros., 1978)
Ik kom deze single voor de eerste keer tegen in 1993 en heb hem sindsdien in de jaren zeventig-bak. Een geval van 'leuk op papier'. Helaas ontbeert deze EP het nummer 'One Nation Under A Groove' en vanwege 'side 3' en 'side 4' heb ik tot dit weekend het gevoel dat het onderdeel is van een dubbel-EP. Niet dus! In het cd-tijdperk is het opeens erg handig als je als band een paar bonustracks wilt toevoegen aan het bestaande album. Bij een elpee is dat lastiger. Vaak is de ruimte op het vinyl volledig benut. Ik denk dat Stevie Wonder één van de eerste artiesten is die een extra single bij de elpee voegt. Alle exemplaren van 'Songs In The Key Of Life' hebben immers de 'All Day Sucker'-EP als bonus. In geval van de elpee 'One Nation Under A Groove' van Funkadelic is dat niet zo. Het is een bepaalde oplage die de EP mee krijgt en het rekent de elpee als 'side one' en 'side two'. Het onderwerp is zeer actueel. Ik ben vanavond verliefd geworden op de 'culthit' van Carrie Cleveland, oorspronkelijk van een elpee uit 1980 waar niet aan te komen is. Nu heeft de Britse band Franz Ferdinand in 2014 een verzamelalbum 'gecureerd' dat het Carrie Cleveland-nummer als bonus-single heeft. Wat blijkt? Alle vinyl-exemplaren van het album op Discogs ontberen de single. Ik denk dat ik één single heb gevonden. Flink aan de prijs, maar iets om over na te denken. Ik heb de EP, geloof ik, wel eens 'geproefd' maar ga hem nu in ieder geval opzetten. Oh... dat gaat hem niet worden. De EP is blijkbaar via import in ons land gekomen en heeft het 'knipje' in de hoes mee gekregen. Dat 'knipje' zorgt ervoor dat er een hapje mist uit de EP. Ik hou het dus maar bij mijn oude exemplaar.

* Garbo's Celluloid Heroes- Only Death Is Fatal (UK, Big Bear, 1978)
De naam zegt wel iets, maar kan niet meteen een deuntje hangen aan de single. Dat verandert als ik het op de draaitafel leg. Oei, wat is dit lekker! Een buitengewone verrassing van Albert. Een single met twee kanten die beide eigenlijk steengoed zijn. 'Only Death Is Fatal' heeft een ietwat 'punky' sausje waar 'Won't You Come To My Funeral' een meer traditioneel rock-geluid heeft. De plaat krijgt in 1978 ook een release in ons land met fotohoes, de single van Albert is toch echt de Engelse persing in een neutraal wit hoesje. Voorlopig is 'Only Death Is Fatal' mijn favoriet. Laten we eens zien hoe deze het over twee weken gaat doen in de 'Eindstreep'?

* The Houseband- Dancing Shoes (NL, Jungle, 1976)
We kunnen nog langer onze neus ervoor ophalen en ontkennen wat ze in de soul- en funk-wereld al een tijdje weten: We hebben in de midden jaren zeventig in Nederland hét recept in huis voor een solide soul- of funkplaat. Neem bijvoorbeeld The Houseband. Het begint als huisband van de VPRO en ik word in 2006 gegrepen door hun 'Don't Loose Your Love'. Een paar jaar later koop ik ook nog de 'verjaardagsplaat' van de groep en nu ligt 'Dancing Shoes' voor me. Dat klinkt als de oude Earth Wind & Fire in een mix met The Meters. Dat laatste is niet uit de lucht gegrepen want op de b-kant staat een cover van The Meters. Maar nu... waar gaat deze single zijn huis vinden? Blauwe Bak? Misschien tijdelijk, maar het kan zijn dat ik hem ook meteen in de jaren zeventig-bak stop. Dan mag het vanuit daar nog eens een zondagavond opfleuren!

* Eddie Howell- Man From Manhattan (NL, Warner Bros., 1975)
Deze hoef ik niet te controleren. Ik heb de single in 2014 nog in een absolute nieuwstaat gekocht en dat is die tot op heden. Deze van Albert gaat direct in de bak met ruilmateriaal. Het hoesje is echter zó vrolijk oranje dat dit vanavond het fotomodel moet zijn.

* Journey- Open Arms (NL, CBS, 1981) Ze smaken zoals ze kraken en dat geldt zeker voor deze van Journey. Vooral in het rustige intro kraakt het gezellig. Ik moet bekennen dat ik nooit echt 'diep' ben gedoken in Journey. Ik krijg altijd goede luim als ik 'Don't Stop Believin' hoor en ik ben nooit zover gekomen dat ik eens ben gaan zitten voor 'Open Arms'. Ik ken het nummer uiteindelijk nog het beste van Sky Radio en in de versie van Mariah Carey. Wat dat betreft is het origineel al een parel. Rock van de 'veilige kant' waar ze in de jaren tachtig dol op zijn bij de EO. Een mooie aanwinst en wellicht een opstapje om eens wat meer te ontdekken van Journey?

* Limousine- Seventy-Five (NL, Ariola, 1975)
Fris uit het hoesje blijft het even steken in het begin, maar wellicht dat het met een lichte schoonmaakbeweging al is verwijderd. Limousine uit Rotterdam is met het Leidse Catapult hét antwoord op de Britse glamrock uit de vroege jaren zeventig. Limousine vangt daarbij Bay City Rollers en Mud in één klap bij dit 'Seventy-Five'. Een solide rock-basis met een BCR-achtig refreintje dat de ganse dag in je hoofd blijft zitten. Ik heb nog een andere single van Limousine en heb deze, als ik het goed heb, nog nooit gedraaid: 'Daddy Grandpa'. Binnenkort toch eens doen!

* Nick Lowe- Half A Boy And Half A Man (NL, F Beat, 1984)
Ik koop mijn eerste exemplaar van deze single in 1994 of 1995 in Steenwijk. De plaat gaat bijna wekelijks mee naar De Buze, Classics en andere feestjes waar ik plaatjes draai. De single heeft al een roemrucht verleden en met name de hoes is alleen maar minder geworden. Ook de single heeft geleden onder het dj-leven. Met de single uit het pakket van Albert kan ik voorlopig weer uit de voeten zonder dat ik bang hoef te zijn dat die blijft hangen of iets dergelijks. Morgen gaan we verder met de letter 'M'.