Singles round-up: mei 6

Er is overleg op hoog niveau met mezelf. Soms mis je die gekke 'redactie' toch, hoewel het al lastig genoeg is om het eens te worden met mezelf. Komende zondag doe ik een 'gewone' aflevering van 'The Vinyl Countdown - The 7" Collection' en in de meest ideale situatie zou ik dan alle nieuwe singles al hebben toegevoegd aan de bakken. De platen van Albert gaat zeker lukken voor die tijd en verder zal ik even de platen van Havelte vluchtig moeten beluisteren en moeten toewijzen aan de bakken. Dan moeten er nog platen uit de Blauwe Bak. Ja, iedere uitbreiding van de collectie brengt een hoop werk met zich mee, maar ik zou niets liever willen dan hier 24 uur per dag mee bezig zijn. Vandaag de op-een-na-laatste aflevering van de singles uit het pakket van Albert. Ik ben van plan om straks alsnog 'Het zilveren goud' te publiceren om de 'Singles round-up' een beetje te onderbreken. Ik heb koffie ingeschonken, chocolaatjes erbij en de platenspeler staat aan. Laten we beginnen!

* The Rolling Stones- Harlem Shuffle (NL, Rolling Stones, 1986)
Als je vindt dat The Beatles overgewaardeerd is, moet je vast een 'fan' zijn van The Stones? Nee, dat gaat bij mij absoluut niet op! The Stones kan me na 1973 nog slechts een enkele keer bekoren en ook voor die tijd ben ik kritisch. 'Harlem Shuffle' is in die zin té nieuw, hoewel het album 'Mixed Emotions' uit 1989 me soms nog wel kan boeien. Het is qua cover net zo'n mysterie voor mij als het afschuwelijke 'God Only Knows' van David Bowie (van 'Never Let Me Down'? Even uit mijn blote hoofd...). Waarom moet een band met zo'n herkenbaar geluid opeens gebruik maken van een nummer dat mijlenver af staat van hun huidige repertoire? In de jaren zestig zou het nog een logica kunnen hebben, maar anno 1984 heb je het origineel én het geluid van The Stones uit de jaren tachtig en die twee gaan niet samen. Gegeven paarden worden andermaal niet voorzien van een gebitscontrole en natuurlijk is het best lollig om eens op een zondagavond te draaien. Volgens mij heb ik ook nog helemaal niets van The Stones uit dat decennium? De heruitgave van 'Paint It Black' staat naast het origineel in de jaren zestig-bak omdat het de enige is die moeiteloos van begin tot einde in de groef blijft.

* Roman Holliday- Fire Me Up (UK, Jive, 1984)
Hier is een voorbeeld van een band die ik met terugwerkende kracht heb leren kennen. In de jaren tachtig is het slechts 'een naam' en dat blijft het daaropvolgende dertig jaar. Ik kan niet eens een 'geluid' verbinden aan de naam van de band. Ik ben nu dus ook uiterst benieuwd naar wat me wachten staat. Ik ken het nummer niet, maar weet wel weer wat ik dacht toen ik een paar jaar geleden de eerste keer Roman Holliday hoorde in een show van een collega. Een gevoel van twijfel wat ik hier precies mee aan moet. Mag ik dit 'leuk' vinden of zit het net op het randje van 'fout'. Het maakt geen verschil, ik ben al voor het eerste gegaan. Lekker plaatje!

* Barry Ryan- Eloise (Duitsland, MGM, 1968)
We zijn weer terug bij de zoeklijst die maar weigert om te bestaan. Het is een jaar geleden dat ik een 'bestelling' mee geef aan Albert: Een gaaf exemplaar van 'Eloise' zou me wel passen. Mijn 'oude' heb ik sinds 1991 en die heeft echt zijn beste tijd gehad. Hij verrast me in oktober met een beter exemplaar en tot mijn verrassing vind ik deze opnieuw in het pakketje. Bij deze geldt hetzelfde als voor The Marbles: De singles ogen goed en de hoesjes zijn prachtig, maar ze knetteren beide ietsje té hard. Ik blijf het dus houden bij het exemplaar uit oktober.

* Sue Saad & The Next- Young Girl (NL, Planet, 1980)
Of ik deze op single heb? Ik geloof wel dat ik hem heb gehad, maar in tijden niet meer gezien. Ik weet zeker dat ik de elpee heb en weet zelfs nog het moment te herinneren wanneer en waar ik deze heb gevonden. Dat is wellicht nog eens iets voor later? 'Young Girl' heb ik sowieso altijd een leuk nummer gevonden en ook al zou ik de single hebben dan is die niet in zo'n puike conditie als deze. Ik ben een gelukkig mens!

* Skyy- High (NL, Salsoul, 1980)
Deze scoort meteen al punten. Salsoul is vooral het geluid van de 'Paradise Garage', dé discotheek van New York. Skyy is wat dat betreft de Chic van het label en 'High' klinkt dan ook alsof het van de heren Edwards en Rodgers had kunnen komen. Ik ben intussen ook erg benieuwd naar de b-kant want deze worden geregeld aangeboden door Mark. 'First Time Around' klinkt in mijn beleving iets meer Instant Funk (eveneens op Salsoul) dan Chic en vind het lastig om een 'favoriet' te kiezen uit de twee. Had ik al gezegd dat deze in ieder geval in de reserve-Blauwe Bak terecht komt. Vanuit daar mag het de koffers in 'groeien' of een tijd in de reserve blijven.

* Grace Slick- Mistreater (NL, RCA, 1981)
'Seasons' is en blijft een draak en zal dat over twintig jaar nóg zijn. Toch is het een draak waarvan ik steeds meer ben gaan houden. 'Mistreater' is de single van het album dat volgt op 'Dreams' (met 'Seasons') en dat is typisch de stem van Jefferson Airplane in de setting van een jaren tachtig-rockband. Lekker nummer!

En dan...
Ik moest 'Contact' van Edwin Starr nog eens een herkansing geven en wil het plaatje dus meteen even draaien. Als ik de plaat eruit haal, valt meteen het Philips-label op. Nee maar, lieve help? Ik neem aan dat dit een foutje moet zijn geweest. Vooruit: Eeen 'Singles round-up' met zeven singles is eentje met zeven singles en dus presenteer ik jullie als volgende...

* Hepie & Hepie- Ik Heb Alleen Nog Maar Die Foto (NL, Philips, 1981)
Als zesjarige moet je hoe genaamd 'trots' zijn op wat Hepie & Hepie hebben bereikt. Twee zingende zusjes uit Friesland die in de Top 40 staan. Ik ben sindsdien nooit weer 'trots' geweest op een Friese hitnotering en ook Hepie & Hepie zorgt ervoor dat ik in de jaren negentig even helemaal niets meer wil weten van de jaren tachtig. En tóch heeft dit nummer de afgelopen jaren 'gewonnen' voor mij en dat heb ik dan te danken aan de piraten in en om Steenwijk. Kliko? Welnee, in de jaren tachtig-bak! Hier kan ik nog wel eens lol mee hebben op een zondagavond. O ja, het is een Nederlandse tekst op 'Blanket On The Ground', dat was ik nog vergeten te zeggen.

Laten we nu eens kijken wat vijfentwintig jaar geleden in mijn collectie terecht kwam?