Eén van de mannen van de Average White Band heeft er zijn t-shirt voor uit getrokken en ook ik kan mijn borst nat maken! Albert laat maandag een berichtje achter op mijn Facebook: 'Dinsdag gaat je brievenbus uitpuilen'. Daar is geen woord Frans bij! De groene brievenbus zit totaal verstopt dankzij twee (!) dikke pakketten. Plus de gebruikelijke post (veel folders) op dinsdag en een smal envelopje met één single. Albert heeft me in totaal eenenveertig singles gestuurd, de envelop bevat een soul-plaat die ik vorige week op Discogs heb gekocht. Samen maakt dat 42 singles die ik in zes afleveringen aan jullie ga voorstellen. Vanavond het eerste deel en straks de Week Spot. In het weekend kan ik pas weer met de 'Singles round-up' aan de slag omdat ik morgen en donderdag naar Jutrijp ga. Morgen zou ik 'Het zilveren goud' doen en donderdag uiteraard de 'Eretitel', maar ik ben bang dat deze berichten pas op vrijdag gaan komen. Ik trap vandaag af met de Blauwe Bak-aanwinst en vervolgens de eerste zes uit de vracht van Albert.
* Thelma Jones- How Long (UK, Expansion, 1978, re: 2016)
Voor wie het nog niet wist: Obscure soul is 'big business'. Originele vinylsingles wisselen voor immense bedragen van eigenaar en blijven vaak in waarde stijgen. Er ontstaat dus ook een enorme vraag naar kwaliteits-heruitgaven van gewilde nummers. Er zijn vandaag de dag verschillende labels actief op dat vlak en daarvan is Expansion één van de meer recente. Het valt me in de zomer van 2016 voor het eerst op als het 'Ain't Nothing Like Your Love' van Charisma Band uitbrengt. De keuze is niet moeilijk: De 'issue' is onvindbaar en de promo is enkele tientallen ponden. Dan heb je nog styreen dat met een beetje pech al een dj-leven achter zich heeft. Expansion levert vinyl met een stevige opname voor een stuk minder. Thelma is de afgelopen jaren verschillende keren voorbij gekomen en ik hoor het een week geleden opnieuw. Waar ik altijd schroom heb gehad, daar 'past' 'How Long' nu helemaal in de sfeer van de Blauwe Bak. 'How Long' verschijnt oorspronkelijk in 1978 op haar CBS-elpee en is sinds jaren een cult-favoriet. Op de keerzijde staat een niet eerder uitgebracht nummer uit 1977, maar het is 'How Long' dat het voor mij doet!
* Amber- Out Of Sight, Out Of Mind (NL, Negram, 1977)
We beginnen het avontuur van de eenenveertig singles van Albert in ons eigen kikkerlandje. Ik kan me nog vaag herinneren dat de single ooit bij Sunrise in de bakken lag, maar dan zonder de fotohoes. Ik heb nooit gedurfd een gulden te wagen aan het nummer. En nu? Ik denk inderdaad dat de plaat in 1991 weinig indruk had gemaakt maar het klinkt als muziek in de oren. 'Out Of Sight' is een compositie van Gerard Stellaard en de man die we beter kennen als Alexander Curly. De laatste schrijft ook de b-kant en 'Pi Pi Pi' is ontzettend 'lief'. 'Out Of Sight' is niet onaardige discopop welke ik met plezier zal draaien op een zondagavond. Een goed begin!
* Aneka- Little Lady (NL, Hansa, 1981)
Ja, kijk... ik heb natuurlijk al meer dan tienduizend singles. Ik heb geen vaste zoeklijst en heb wel de huidige inventarisatie van de singles-bakken maar ook deze is aan verandering onderhevig. Ook nu zitten weer een paar singles erbij die ik al heb, maar dan...? Albert levert uitsluitend platen in een uitzonderlijke staat en dus kunnen deze vaak 'oude' exemplaren vervangen. Ik weet niet of Aneka zo nodig aan vervanging toe was? Ik denk dat ik hem straks voor het eerst ga draaien... Mijn eerste exemplaar heb ik nota bene in 1997 uit Denemarken gehaald. Precies wat ik ervan verwacht, 'Japanese Boy Part 2'. Had ik al verteld dat die plaat me onlangs verschrikkelijk heeft 'geplaagd'? Ik draai hem op een zondagavond en het blijft pardoes twee dagen in mijn hoofd steken. Snel 'Little Lady' tot een einde brengen, want ik zit niet nogmaals op hetzelfde effect te wachten. Is het goed als ik het gewoon 'aanstekelijk' noem? Ik heb nogal een hekel aan de term 'fout'.
* Average White Band- When Will You Be Mine (NL, RCA Victor, 1979)
Albert zit wel aardig op dezelfde golflengte bij grote partijen singles. Ook ik 'gok' graag met redelijk bekende disco- en funk-namen. Zo'n Tipnotering van Average White Band zou bij mij ook niet achterblijven in de bak en zeker niet nadat ik de single met Ben E. King heb gekocht. Als 'algemene' jaren zeventig-plaat vind ik het goed klinken, maar ben op dit moment niet zo zeker van een plek in de Blauwe Bak. De laatste is namelijk al zó vol en het doet geregeld 'pijn' om platen eruit te gooien. Het is wat je van de Schotten mag verwachten: Funky disco met lekkere blazers. Toch de keerzijde nog even proberen: 'Ace Of Hearts'. Oef, dat is meer midtempo en zou eigenlijk erg goed in de reserve-Blauwe Bak passen en dan noem ik het ook nog een 'double-sider'.Hij mag erin!
* The Beat- Hands Off... She's Mine (NL, Arista, 1980)
Deze heb ik al, maar niet zo goed als dit exemplaar en dus gaat deze de andere vervangen.
* Boozy- Angela (NL, Poker, 1977)
Even terug bladeren. Nee, ik zit met een andere plaat in mijn hoofd. Ik heb 'Dance To The Music' in juni 2015 gekocht in Ruinerwold en schrijf dan 'Wat slecht! In het archief ermee!'. 'Angela' klinkt erg leuk en wellicht moest ik de andere single toch nog eens een kans gunnen. Het gaat echter onherroepelijk in de jaren zeventig-bak. Oh wacht, het refreintje valt in. Au! Hetzelfde effect.
* Teddy Brown- Walk The World Away (NL, Trojan, 1971)
Ook deze single heb ik al een tijdje. Volgens mij komen we hem dit jaar nog tegen in 'Het zilveren goud'Je zou reggae verwachten bij Trojan, maar de a-kant is bijna een tweede Cat Stevens. De b-kant toch maar eens proberen? 'Senorita Rita' heeft een Caribisch tintje maar daar blijft het verder ook bij. De hoes is in ieder geval 'heel' en dus is het andermaal een 'upgrade'.
''
Geen opmerkingen:
Een reactie posten