Laat me beginnen met een kleine 'update' sinds de vorige 'Singles round-up'. Ik twijfel daar nog bij Average White Band, maar heb de b-kant woensdagmiddag opnieuw gedraaid en toen besloten dat het in de reserve-Blauwe Bak komt wonen. Ik ben benieuwd of we bij het volgende zevental potentiële Blauwe Bak-singles treffen. Ik denk dan toch dat het moet gelden voor de eerste van vanavond. Ik ga de platen weer 'live' beluisteren en heb daar nog ruim een week de tijd voor. Deze zondag doe ik in 'The Vinyl Countdown' een show met drie jaren zestig-bakken en in deze partij van Albert zit slechts één nieuwe aanwinst uit dat decennium. Het merendeel is echter jaren zeventig met nog een enkele jaren tachtig-single. Ik ga even koffie zetten en de stereo aanzetten want ik ben eigenlijk wel klaar voor de volgende zeven!
* The Chaplin Band- Let's Have A Party (NL, EMI, 1976)
We knallen meteen los met een funky disco-klapper van eigen bodem. Persoonlijk ken ik The Chaplin Band het beste van hun latere hit 'Il Veliero', een plaat die zo Italodisco klinkt dat er gedacht wordt dat het werkelijk uit Italië afkomstig is. Dat geldt niet voor 'Let's Have A Party', hoewel de Nederlandse 'roots' allerminst afspatten van deze productie. Het is gewoon een moddervette funk-productie welke zo uit The Bronx had kunnen komen. Hoe goed het ook in elkaar zit en wat een funky feestje dit oplevert, het is niet echt interessant voor de Blauwe Bak en dus gaat het rechtstreeks in de jaren zeventig-bak. Met het vooruitzicht dat ik dit 'feestje' nog eens op een zondag mag houden.
* C.J. & Co.- Devil's Gun (NL, Atlantic, 1977)
Vooruit! Laten we het beestje bij de oorspronkelijke naam noemen. De single staat al sinds de zomer van 2016 in de Blauwe Bak als ik net 'Free To Be Me' heb leren kennen. In Engeland heeft de single een soort van cult-status met bijbehorend prijskaartje en dus neem ik een kijkje op 'good old' Marktplaats. Een voormalige disco-dj uit Friesland heeft eentje liggen en voor twee euro mag ik het overnemen. De plaat heeft een zware tijd achter de rug en kan bij mij op weinig rust rekenen. Bovendien is het fotohoesje mishandeld. Dit exemplaar van Albert mag de Blauwe Bak-resident vervangen waardoor die weer in de jaren zeventig-bak komt te staan. 'Devil's Gun' sla ik hier even over hoewel die op dat andere exemplaar niet echt koosjer klinkt, het zal altijd de b-kant blijven waarvoor ik de single in de bakken heb.
* Crown Heights Affair- Foxy Lady (UK, Polydor, 1975)
Ik weet niet waarover ik loop te brallen in de inleiding want hier is de derde funky klapper op een rij. Van Crown Heights Affair heb ik 'Dancin' al een paar jaar in de verzameling en die heeft in het begin nog in de reserve-Blauwe Bak gestaan. Eigenlijk nog het meeste vanwege de tijdsduur. 'Dancin' gaat over de vijf minuten en dat is luxe in de tijd dat de Blauwe Bak nog heel erg jaren zestig-Northern Soul is. Bij 'Foxy Lady' moet meteen worden vermeld dat het geen cover is van de gelijknamige Jimi Hendrix-hit, hoewel de titel wel lijkt te zijn gekozen met dat nummer in het achterhoofd. Ook hier weer hetzelfde verhaal als bij The Chaplin Band. Erg funky maar daardoor ook weer niet heel interessant. Toch lijk ik deze het voordeel van de twijfel te willen geven. Straks de b-kant even proberen. 'Picture Show' gegint beduidend rustiger dan 'Foxy Lady'. Oeps, hebben we daar een 'hidden gem' of wat? Past helemaal in de jaren zeventig-'sweet soul' zoals ik die momenteel graag mag horen. Okay, reserve-Blauwe Bak voor deze 'Picture Show' dan!
* Dillinger- Cokane In My Brain (NL, Island, 1976)
Zouden we deze niet eens hebben na bijna dertig jaar platen verzamelen. Ja, ik heb hem wel en slechts eenmaal. Ik koop de single in 1992 maar het heeft dan al een zwaar leven achter de rug. Ik heb lange tijd niet begrepen wat ik aan moet met de plaat en dus laat ik alle 'betere' exemplaren links liggen. Nu presenteert Albert me deze zeer fijne 'upgrade' mét fotohoes en nu lijkt de tijd rijp om de plaat eens ongegeneerd in een show te stoppen. De oude kan na zesentwintig jaar 'bak hangen' zo de Kliko in. Blij mee!
* Duran Duran- The Reflex (EEG, EMI, 1983)
Deze heb ik nog 'nieuw' gekocht. Nee, niet in 1983 of daaromtrent, maar op 6 mei 2003. Ja, dat is de dag dat ik nog op een wolkje zit dankzij Laura (van het bevrijdingsfestival, zie het bericht van afgelopen zaterdag). Ik loop door Steenwijk en kom langs de cd-winkel van Ilmer. Ik heb begrepen dat de man ermee gaat stoppen en dat hij op dit moment zijn voorraadje vinyl aan het opruimen is. Ik ben voornamelijk geïnteresseerd in de singles. Ik heb het in 1995 meegemaakt toen ik een paar gulden probeerde af te dingen van 'Mmm Mmm Mmm Mmm Mmm' van Crash Test Dummies, een hitsingle van een jaar eerder. Andere winkeliers proberen overschotten zo snel mogelijk kwijt te raken, maar Ilmer heeft moeite om 'klassiekers' af te prijzen. De 'uitverkoopbak' die hij me in 2003 voorschoteld, spreekt boekdelen. 'The Reflex' zit daar ook tussen en die heb ik in de daaropvolgende vijf jaar zó vaak gedraaid bij optredens dat het een authentieke 'oude plaat' is geworden. Ik hoef het exemplaar van Albert niet eens op te zetten om te weten dat dit een 'upgrade' gaat worden. De tijd van de 'buitenoptredens' is voorbij en dus zal ik deze nog heel lang 'goed' houden.
* The Flying Lizards- Money (Duitsland, Virgin, 1979)
Ik neem in 1999 de Engelse persing mee vanuit Mossley. Dat plaatje is stevig gedraaid, maar in de altijd beter klinkende Engelse persing. Toch is deze Duitse met fotohoes van harte welkom en mag naast de Engelse in de jaren zeventig-bak. Ik ontdek nu ook nog dat de instrumentale dub-versie op de b-kant staat. Hoezo dub? Mijn koptelefoon kraakt van de bas op dit kantje. Intussen hoor ik mezelf praten want ik heb de dub-versie ooit voor een Specialized-jingle gebruikt.
* F.M.- In The Valley Back Home (NL, Ariola, 1978)
Als ik in 2003 'boodschappen' doe in de partij singles van de voormalige Steenwijker discotheek 'Chez Jean', zit ook deze van F.M. in het pakket. Ik heb de single een paar maanden eerder eenmalig op de radio gehoord en het is in mijn hoofd blijven zitten. Toch vermoed ik dat dit plaatje ben kwijtgeraakt. Het staat in ieder geval niet op zijn plek in de jaren zeventig-bakken. 'In The Valley Back Home' staat in die tijd, 2004-2005, op een minidisc-schijfje dat ik flink overuren heb gegeven totdat mijn speler is gesneuveld. Zoals dat gaat met 'vergeten' nummers als deze is het dus meer dan tien jaar geleden dat ik het voor het laatst heb gehoord. Kippevel is overdreven, maar het is erg goed om het nummer weer eens te horen. Het is als een oude vriend die je uit het oog bent verloren en het brengt ergens herinneringen aan de maniakele week in België in 2005. Dat is wel de tijd dat ik de minidisc bijna zonder pauze af speel. Morgen verwacht ik geen publicatie na een wederom lange 'Do The 45', zondag de draad maar weer eens op pakken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten