Schijf van 5: hersenen

De hersenen hebben zojuist overuren gedraaid, want bij de samenstelling van deze Schijf van 5 laat de hersenschudding van vier jaar geleden weer eens van zich horen. Ik had afgelopen week een vijfde kandidaat bedacht, maar kan er nu opeens niet meer op komen. Mocht die in de komende week toch nog te binnen schieten, wijd ik een bericht aan dat plaatje. Nu heeft Youtube me even geholpen, hoewel ik in de war bleek te zijn met een ander nummer met die titel. Op de koop toe vijfendertig minuten naar een verhalende Greg Lake gekeken, wat kan die man vertellen! En eindelijk eens de ware achtergrond van 'Lucky Man' achterhaald. Ik had het verhaal in verschillende versies gehoord en ik zat er zelf niet heel ver vandaan, zo blijkt uit dit filmpje. Tenslotte gaat Youtube me koppelen aan dat gallige Google Plus en heb ik dat ook eens en voor altijd uitgezet. Wat mijn Youtube-activiteiten aan gaat, dat wil ik het liefst zo anoniem mogelijk blijven doen. Ik gebruik niet voor niets 'schuilnamen'. Mensen hoeven niet alles van mij te weten, Facebook en een weblog is voorlopig wel genoeg. Vandaag zet ik vijf plaatjes in de schijnwerpers met 'hersenen' in de titel.

Tja, ik meende maar dat King Crimson ergens een 'Brainchild' had gemaakt, maar dat is 'Moonchild'. Wel ben ik de nodige 'Brain Sessions'-achtige dingen tegen gekomen, maar vreemd genoeg heeft dat nerveuze gepiel bij mij geen enkele invloed, anders dan ergernis. En daar zijn die dingen dan vaak weer niet voor bestemd. Tenslotte kom ik uit bij ene Paul Bradford. Een singer-songwriter, maar niet de plinkeplonk-folkzanger met akoestische gitaar. Nee, Paul tapt uit een steviger vaatje. Hij doet mij ergens aan iemand denken, waar ik ooit een cd van heb gehad. Mijn hersenen kraken nu van het nadenken, maar laat maar... Andermaal: Meneer Bradford vindt niet het wiel uit en is daar gelukkig zelf ook wel van bewust. Fijne liedjes, dat dan wel weer! Zijn 'Brain Child' staat tweemaal op Youtube, op mans' eigen kanaal. De eerste die ik hoor is een rauwe demo-opname. Ik geef dan toch de voorkeur aan het uiteindelijke resultaat. Deze grote onbekende Paul Bradford mag vandaag op vijf met 'Brain Child' (2011).

Drank is inmiddels ruim vier jaar passé, drugs een jaar langer. 'Een onschuldig jointje' deed voor mij al lang de truc niet meer en dus deed ik enkel, niet op een regelmatige basis, wel eens iets zwaarders. Ik heb de 'spaarkaart' vol gekregen, op paddestoelen en xtc na. Vooral dat laatste mag verbazingwekkend zijn. Het is me een paar keer beloofd, maar nooit ervan gekomen. Ja, cocaïne kwam ook wel eens voorbij, meestal na tankauto's met bier. Wat zoiets in de hersenen doet? Euh... kan ik eigenlijk niet herinneren. Het moment is namelijk ook heel erg kort, vandaar dat het ook zo verslavend is. De keren dat ik het gebruikt, vond ik het wel lollig en kan me dus best voorstellen dat Dillinger opeens ontzettend veel zin heeft in malle woordgrapjes. Alleen maar om iemand bij de neus te pakken. 'Cokane In My Brain' van Dillinger (1977) staat met stip op vier.

Vanaf komende zaterdag is Floorfillers een officieel programma op Wolfman Radio. Het begon als een tijdelijke vervanging (overigens komt degene die ik verving helemaal niet meer terug), groeide al snel uit tot een programma met veel luisteraars. Er blijkt echt behoefte naar een programma met dergelijke muziek te bestaan. Toen werd het even lastig voor mij, want ik had mijn kruit al een beetje verschoten. Maar... er is zoveel meer... En als ik het niet doe, gaat iemand anders met mijn idee aan de haal. Ik ga door! Voor mijn volgende show ben ik nog steeds op zoek naar een liedje dat ik in 1992 nog op cassettesingle heb gekocht. Dat is 'On A Ragga Tip' van SL2. Wat zei je? Een eendagsvlieg? Tja, 'On A Ragga Tip' ging de top tien in en daarna heb je weinig meer van ze vernomen. Hoewel? Het had een opvolger dat een bescheiden hitje is geweest. Die zet ik vandaag op drie: 'Way Down My Brain' van SL2 (1992).

Op twee vinden we een oude bekende. Het is de single die ik vorige week vrijdag heb gekocht van The American Breed. Ik moet zeggen dat ik hem sindsdien niet bepaald grijs heb gedraaid, maar hij zal zo nu en dan zijn rondjes mogen draven. Dan bij voorkeur in die psychedelische versie die op kantje 2 staat verstopt. Deze malle uitvoering met geluidseffecten zet ik vandaag op twee: 'The Brain' van The American Breed (1968).

Op 1 vinden we de man die we eerder in dit bericht hebben genoemd, samen met zijn kornuiten Keith Emerson en Tony Palmer. Emerson, Lake & Palmer heeft het zichzelf in 1973 niet gemakkelijk gemaakt. Het succes van 'Pictures At An Exhibition' dreunt nog na, als ze de studio induiken voor een opvolger. In het 'interview' van 21 maart 2013 vertelt Greg Lake dat hij wordt vervuld met trots als hij hoort dat iemand zijn universiteitstijd dankt aan 'Brain Salad Surgery'. Behalve dat het de titel is van de langspeelplaat staat er ook een nummer op dat zo heet. En deze 'Brain Salad Surgery' staat vandaag bovenaan.

Normaal gesproken doe ik in de laatste vier dagen van september de Blauwe Bak Top 40, maar omdat ik vermoed dat ik straks nog een paar schijfjes ga bestellen, denk ik toch dat de Top 40 van 1 tot en met 4 oktober wordt gehouden, zodat deze laatste aanwinsten nog mee kunnen. Ik heb een paar dure gekocht de afgelopen maanden, maar in kwantiteit zitten we niet op veertig. Volgende week dus geen Blauwe Bak Top 40, dat is zeker, dus moeten we een onderwerp bedenken voor de Schijf van 5. Lastig, want we hebben al een paar onderwerpen gehad sinds januari 2011. Titels met over 'jong zijn', dat zou hem volgende week moeten worden. Spontaan ingegeven door Duane Eddy die nog voor me ligt op de draaitafel. Gaat helemaal goed komen!