Ik hoop dat de komende nacht veel gaat goed maken, want op dit moment...? Ik fietste vanavond terug van het werk en merkte opeens dat ik niet meer genoeg aan mijn trainingsjasje had. Bovendien ontdekte ik een beetje laat dat het t-shirt uit mijn broek was gegleden. Koude wind over de rug, logisch dat ik het koud had. Als het vandaag niet de laatste van de maand was geweest, had ik 'gesnipperd' van Soul-xotica, maar ik wil de maand compleet maken en dus doe ik nog maar even aan Raddraaien. Ik heb een drukke avond gehad, Wolfman Radio vierde vanavond haar derde verjaardag en we zijn met een groep presentatoren 6 uren 'in de lucht' geweest. Voor mij waren het vijf uren, omdat ik pas om half acht thuis was en eerst wilde eten. Net als bij de 'million'-show in juli was het wederom een anarchie op de radio en een geweldige sfeer 'backstage'. We zijn allemaal zó trots dat we deel mogen uitmaken van deze dollemansrit die Wolfman Radio heet en beschouwen elkaar bijna als familie. Maar goed, nu nog maar 'even Raddraaien'? Nou, dat had nog wat voeten in de aarde. De volgende Raddraaier moest uit de Blauwe Bak komen, maar iedere plaat waar ik op uit kwam, had ik hier al eens behandeld. De keuze, met een beetje smokkelen, valt uiteindelijk op 'Rib Tips' van André Williams.
Een 'unsung hero', deze André Williams. Een man die zijn sporen heeft achtergelaten, maar die tevens in de jaren negentig en de nieuwe eeuw een heel nieuw publiek aan zich heeft gewonnen. In 2002 tourde Williams met de Groninger band Green Hornet en het is middels deze samenwerking dat ik begon te letten op de naam. Een vriend in Steenwijk was een grote Green Hornet-fan en vroeg me de laatste keer, een jaar geleden, bij een optreden of ik iets van André Williams had. Helaas, tot mijn grote spijt had ik nog niets van de man. Tot een paar weken geleden. Green Hornet heeft ook in Zwolle een schare fans en zodoende kon ik deze André Williams-single voor weinig bemachtigen bij Minstrel. Een 'jukebox-single' uitgebracht op het Spaanse Vampisoul-label (waarvan ik ook de 10-singles-box set 'Action Speaks Louder Than Words' heb). Op kant 1 de beide delen van 'Rib Tips' en het, volgens mij, veel leukere 'Pearl Time' op kant 2. Het zijn heruitgaven van twee singles uit de jaren zestig, die beide gewild zijn onder een generatie Europese deejays.
André Williams wordt tijdens zijn leven meerdere malen geconfronteerd met zowel rijkdom als bittere armoede. Hij wordt geboren in Bessemer, Louisiana in een opvanghuis. Zijn moeder sterft als André zes jaar is en de verlegen knaap wordt tien jaar lang groot gebracht door 'tantes'. Als zestienjarige trekt hij op eigen houtje naar Detroit en raakt bevriend met Jack en Devora Brown, eigenaars van het kleine Fortune Records. In 1955 wordt hij de leadzanger van The 5 Dollars, die beter bekend worden als The Don Juans, maar op zeker ogenblik wordt de groep weg gezet als André 'Mr. Rhythm' Williams & His New Group. In 1957 scoort Williams met de groep zijn eerste hit: 'Bacon Fat'. De plaat krijgt middels Epic een landelijke distributie en zal bijna dertien jaar het enige succesnummer zijn dat Williams zélf uitvoert. Van Fortune maakt hij in 1960 de overstap naar Miracle, een klein label van het dan al grote Motown. Zijn eerste single is een flop, maar al snel ontpopt Williams zich als een gevraagd songwriter. Hij schrijft bijvoorbeeld 'Thank You For Loving Me' van Stevie Wonder, maar heeft ook 'Shake A Tail Feather' en 'Twine Time' voor Alvin Cash & The Registers. Hij is de zakelijk leider van de eerste twee albums van The Contours en is hij manager van Edwin Starr (voordat die bij Motown komt). In 1966 vervolgt hij zijn rondje langs de platenlabels in Detroit middels Wingate, Avin en Ric-Tic, maar belandt in 1968 bij Chess. 'Cadillac Jack' is voor dat laatste label zijn tweede hit. Daarna zit hij niet stil, maar de hitparade is te hoog gegrepen.
In de jaren zeventig werkt Williams met Parliament en Funkadelic, maar na de breuk van Ike & Tina Turner produceert hij de platen van Ike. Aan de jaren tachtig wordt Williams niet graag herinnerd. Woonachtig in Chicago leeft hij aan het randje van de afgrond en is zelfs een tijdje dakloos. Oorzaak: Overmatig drugsgebruik. Onder invloed van The Cramps en een reeks andere garagerockbands ontstaat in de jaren negentig een nieuwe interesse in Williams' krakers uit de jaren zestig. Hijzelf neemt in 1996 een album op met eigentijdse bewerkingen van zijn plaatjes uit de late jaren vijftig. In 1998 begint hij een langdurige relatie met het platenlabel Bloodshot Records. Met The Sadies neemt hij een rauw country-album op, de titel van zijn plaat met de garage-helden The Dirtbombs heet toepasselijk 'The Black Godfather'. Rond deze tijd verdiept Williams zich hevig in het Judaïsme. Hij toert menigmaal door Europa, waar hij kan rekenen op een groep loyale fans, en brengt ieder jaar ongeveer een plaat uit. Toch is het alweer drie jaar sinds zijn laatste nieuwe opname. Die is terechtgekomen op een muzikaal eerbetoon aan de overleden zanger Nolan Strong. Strong en Williams waren in de midden jaren vijftig label-maatjes.
Veel van de muziek van André Williams is té rauw voor de gemiddelde soul-liefhebber en andere keren hebben we met 'tittyshakers' van doen. 'Rib Tips' valt zeker in die laatste categorie. Het label vermeldt de single als zijnde instrumentaal, maar we horen Williams genieten van zijn homp vlees en heeft hij wat vrouwelijk gezelschap om zich heen. 'Pearl Time' is wel gezongen en eigenlijk ook nog best beschaafd. Zeker als je ziet hoe Williams soms tekeer gaat op het podium. Maar... als je de kans krijgt en je wilt nog een keer voelen hoe echte rhythm & blues klinkt, dan lijkt André Williams de laatste der mohikanen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten