Schijf van 5: brood

Geeft ons heden ons dagelijks brood? Ja, ik zou intussen niet meer zonder brood kunnen, maar er is een tijdje geweest dat dit anders lag. Ik ga dan terug naar de eerste maanden in Mossley. Tijdens de zware maanden in York ben ik qua voedsel afhankelijk van 'goodwill'. Bij de 'reizende' soepkeuken mag ik, sinds ik in de YWCA woon en daar een koelkast heb, de overgebleven sandwiches meenemen. Die sandwiches zijn afkomstig van Boots, een filiaal van het keten drogisterijen, en zijn van die dingen die je ziet in benzinestations: Luxueus gevulde sandwiches in plastic. Het brood smaakt altijd weer naar zongedroogd triplex, het feestje zit hem in de vulling. Er zijn dagen in maart en april 1998 dat ik buiten het kommetje soep alleen maar sandwiches eet en eenmaal in Mossley met tweemaal daags een warme maaltijd heb ik het helemaal gehad met het fenomeen brood. Dat komt vroeger of later wel weer terug, maar in Engeland wil het niet echt lukken. Daar kennen ze brood immers beter als toast. Sinds een paar jaar kan ik wel weer brood waarderen en zijn mijn smaakpupillen erg kieskeurig geworden. Ik kan niemand een eetstijl als in York aanbevelen en toch presenteer ik vandaag brood in de Schijf van 5. En dat maar liefst vijfmaal!

Donna Hightower is in 2010 één van de eerste gasten op Soul-xotica. Ik put dan vooral nog inspiratie uit de plaatjes die ik met oud en nieuw heb gedraaid en daar hoort Donna ook bij. Haar 'If You Hold My Hand' is een plaatje dat ik graag draai tijdens Northern Soul-avonden, maar of die daar nu precies thuis hoort? Feit is dat Donna Hightower het op een relatief hoge leeftijd goed deed in de discotheken. Terwijl menig disco-zangeres net volwassen was, daar was Donna al op weg naar de vijftig. Onlangs is ze dan overleden, ze is 84 of 85 geworden. Ze mag vandaag op nummer vijf, omdat ze recent is overleden, want de plaat zelf is nog smaakloos in verhouding tot 'If You Hold My Hand' en 'This World Today Is A Mess'. Donna staat op vijf met 'Just A Piece Of Bread' uit 1974.

Je kan soms een beetje overdrijven. Okay, het is prima als je graag vruchtenconfiture op je toast smeert, maar gewoon brood met boter? Als brood écht vers is, eet ik het graag zonder beleg, zelfs zonder Bleuige Band. Je kan het treffen dat je een luvver tegenkomt die dat ook zeer smakelijk vindt en samen met jou brood-met-boter en toast-met-jam wil eten. Prima, nog steeds geen probleem! Maar wat als je lief besluit voortaan met iemand anders brood-met-boter te gaan eten? Moet je dan zonodig in hongerstaking gaan? Nooit meer brood-met-boter eten? Nee, ik zou uit protest er dan een plak kaas op leggen. Maar dan... hadden we het zonder dat bereleukje plaatje van The Newbeats moeten stellen. En deze zet ik met plezier op vier: 'Bread And Butter' (1964).

Als Paul Young zich in 1983 meldt aan het muziek-firmament met diens' elpee 'No Parlez', is hij allerminst een nieuwkomer. Hij heeft al twee Engelse hits op zijn naam staan. Eentje als The Q-Tips en 'S.y.s.l.k.j.f.m. (The Letter Song)', de andere als The Streetband. Een plaatje over die delicatesse uit de Engelse keuken: toast. Over hoe hij als baby ervan houdt om op zo'n stuk triplex te kluiven tot de 'midnight snack' van de tiener, toast is een wezenlijk onderdeel van de Britse cultuur. Engelsen bakken alles in olie, waardoor de worstjes en eieren net even vetter zijn dan aan de overzijde van de Noordzee en de vette toast tegenover het naturel brood van ons Nederlanders is iets soortgelijks. Toch mag 'Toast' van de Streetband (1978) vandaag op drie, vooral omdat het zo'n prachtig hoorspel is.

In de voorbereiding voor de uitzending van Radio Rijnswoude (juli 2011) noemde ik 'Bread' van Bobby Hebb als persoonlijke favoriet. Albert kende de plaat blijkbaar niet, hij scheen de cover van Les Baroques wel iets te kennen, maar merkte toen op dat Norma Tanega ook een versie had opgenomen. En díe kende ik weer niet. Jawel, Norma Tanega kende ik van 'Walkin' My Cat Named Dog'. Een plaatje dat door sommige Northern Soul-collega's nog wel eens als excuus wordt gebruikt, maar feitelijk meer een parodie op Mama Cass is. Toen draaide Albert 'Bread' in de uitvoering van Norma Tanega. Een ander liedje dan dat van Bobby Hebb, maar wel zo smakelijk. Deze plaat staat alweer een tijdje op mijn verlangslijst, vandaar dat ze op twee mag: 'Bread' van Norma Tanega (1966).

Norma had bijna op 1 gestaan, maar dan moest deze op twee en dat kon ik niet over mijn hart halen. De gebroeders Gibb zijn niet alleen steengoede performers, maar ook schrijvers van heel veel moois voor anderen. Nadat 'Everyone's Gone To The Moon' van Jonathan King was uitgekomen, zei deze in een interview: ,,Vergeet de tekst, dat is slechts vulling, maar luister eens naar de muziek en het totaalplaatje". Datzelfde kan ook gezegd worden bij onze nummer 1. Een schitterende melodie, mooi gearrangeerd (door de gebroeders zélf), maar met een weinig inspirerende tekst. Misschien wel een demo met een 'working title'. Paul McCartney zong op de demo immers ook 'Scrambled Eggs' in plaats van 'Yesterday'. Omdat het bij Tin Tin op het totaalplaatje gaat en er dan moeilijk aan iets te denken is wat nóg mooier is, staat 'Toast And Marmalade For Tea' bovenaan in deze Schijf van 5.

Komende vrijdag vier ik wederom mijn oud en nieuw, inmiddels vier jaar na de buiteling met de fiets en de hersenschudding als gevolg. Zondag gaan we daarom een Schijf van 5 doen over hersenen.