De stand van zaken met de Blauwe Bak Top 40. Laten we daar vandaag eens mee beginnen. Zoals ik gisteren schreef heb ik met de aanwinsten van afgelopen weekend keuze uit 51 titels. Vanmiddag heb ik via een Facebook-groep drie singles van een Italiaan gekocht en ik wil die ook graag bij in de lijst hebben. ,,Is het goed dat ik ze zaterdagochtend post, want dan ben ik vrij", schreef hij even later. Neuh! ,,Ik zal proberen ze vrijdagmiddag te posten". Dat moet dan maar. ,,Goh, wat ben jij snel met betalen, ik zal ze spoedig mogelijk verzenden". Ik heb nog nooit iets van iemand uit Italië gekocht, weet wel dat de post daar corrupt is en heb hem dus aangetekend laten verzenden, en weet dus evenmin hoe lang dit pakketje onderweg zal zijn. Ik hou jullie op de hoogte en... die Blauwe Bak Top 40 zien jullie vanzelf verschijnen! De keuze voor de Week Spot van deze week was niet eenvoudig, ik liep te dubben tussen 'The Joker Went Wild' van Brian Hyland en de huidige Week Spot. Omdat die van Brian Hyland een eenmalig uitstapje is en The Cookies een meer soulvolle historie kent, is het de laatste geworden. Volgende week is het 1 oktober en in die maand ga ik wederom 'classic Week Spots' doen, ofwel plaatjes die al heel wat langer in mijn bezit zijn, maar nog nooit Week Spot zijn geweest. Keuze zat! Eerst dan maar dit b-kantje van The Cookies: 'Stranger In My Arms' (1962).
Verder ga ik over twee weken weer een Nederlandse week doen op Soul-xotica, inclusief een Week Spot van eigen bodem. Ik ga dan iedere dag een groep of artiest uit een bepaald decennium presenteren: De jaren '60, '70, '80, '90, '00 en '10 plus de Week Spot. Ik was ook van plan geweest om dit door te trekken naar Wolfman Radio: Een 'Do The 45' met soul, funk en Mod van eigen bodem en 'The Vinyl Countdown' met Hollandse diversiteit. Intussen komt daar ook Floorfillers bij, maar dat zie ik niet zitten om daar een leuk Nederlands tintje aan te geven. 'Do The 45' wordt ook al een hele opgave, 'The Vinyl Countdown' zie ik daarentegen helemaal zitten. Er is zoveel goede elpee-muziek uit ons kikkerlandje!
The Cookies als Week Spot luidt een nieuw tijdperk in. Hoewel, er zijn wel meerdere meidengroepen aan bod geweest, maar nu gaat het bewuster. Ik zeg niet dat ik de Northern Soul beu ben, maar wel dat ik het leuk vind om het te combineren met de 'girl group sound'. In een Facebook-groep opgedragen aan de soulmuziek uit Chicago sloeg ik afgelopen weekend een flatertje. Iemand postte 'Maybe' van The Chantels (1957). Ik had me trouwens niet gerealiseerd dat The Chantels uit Chicago kwam, had zelf eerder aan Philadelphia gedacht. Ik schreef in het commentaar: 'De moeder van de meidengroepen'. Prompt twee hele aardige reacties van kenners die me erop wezen dat vóór The Chantels de toekomstige 'girl group sound' werd uitgeoefend door een aantal andere ensembles. Eentje daarvan is The Cookies. The Cookies? Die van 'Chains' uit 1962? Ja en nee. Ja, het zijn dezelfde biskwietjes. Nee, het is een latere incarnatie. Bij het huiswerk doen, gaat er zowaar een wereld voor mij open. Nu wordt The Chantels over het algemeen beschouwd als 'de moeder der meidengroepen', maar The Cookies komt in 1954 voor het eerst bijeen. De groep bestaat dan uit de jongedames Dorothy Jones, haar nicht Beulah Robertson en Ethel 'Darlene' McCrea. Robertson verlaat het gezelschap in 1956 en wordt vervangen door Margie Hendricks. Deze zal later furore maken als Margie Hendrix. The Cookies maakt in 1956 een plaatje, 'In Paradise', maar doet bovenal sessiewerk voor Atlantic. Op deze manier wordt de groep in contact gebracht met Ray Charles die de dames McCrea en Hendricks in 1958 ontvoerd en hen The Raelets doopt. De rest is geschiedenis?
Daar houdt het verhaal van The Cookies wel even op, maar in 1962 vindt een tweede incarnatie plaats van de groep. Het zit nog steeds in de familie, want Earl-Jean McCrea is het jongere zusje van Darlene en Margaret Ross een andere nicht van Dorothy Jones, die als enige van de oorspronkelijke Cookies de groep trouw is gebleven. Als Ross een nicht is van Jones evenals Robertson, hoe zit dat dan? Wel, hun moeders waren zussen van elkaar. Terug naar de tweede formatie van The Cookies. Dit zal uiteindelijk de meest succesvolle worden. 'Chains' is de eerste single en doet niet heel erg veel in Amerika, zeker niet in vergelijking tot de opvolger 'Don't Say Nothin' Bad'. 'Chains' zal echter een herwaardering krijgen als vier knapen uit Liverpool het op hun repertoire zetten en 'Chains' wordt alsnog een Engelse hit voor The Cookies. Hoewel 'Chains' de reden van aanschaf is geweest, ben ik het nummer spontaan vergeten als ik me verdrink in de b-kant. Een meidengroep-drama in optima forma, mooi gearrangeerd en schitterend gezongen. Ik heb het plaatje zijn vuurdoop gegeven in 'Do The 45' en de reacties van de 'soulies' waren lovend. Ik heb het dus niet verkeerd verstaan... 'Don't Say Nothin' Bad' is de grootste hit van The Cookies en bereikt een derde plaats op de Amerikaanse Billboard in 1963. Toch vergeef ik het jullie, Nederlandse lezers, graag als dit nummer je niet bekend voorkomt. Wij kennen The Cookies beter in andere uitdossingen!
The Cookies doet vooral veel achtergrondzang en op enkele plaatjes die wereldberoemd zijn geworden. Denk maar eens aan 'Breaking Up Is Hard To Do' van Neil Sedaka. De meisjes die zo enthousiast 'come on baby, do the locomotion' oproepen in Little Eva's hit 'The Locomotion' zijn eveneens The Cookies. Margaret Ross wil nog wel eens de leadzang voor haar rekening nemen en dan verandert The Cookies voor eenmalige producties van naam. We horen namelijk dezelfde groep als The Palisades, The Stepping Stones en The Honeybees. In april 1967 verschijnt de laatste single van The Cookies. Evenals The Shirelles, The Chiffons en menig andere meidengroep zijn ze van het toneel geknikkerd door nieuwe muziekstijlen, trends en rages. Op die laatste Cookies-plaat vervangt Darlene McCrea haar zus Earl-Jean. Dorothy Jones en Darlene McCrea zijn ons inmiddels ontvallen, met name de laatste heeft in februari 2013 nog wat aandacht gekregen vanwege haar rol als Raelet. Dorothy Jones heeft ook al een torenhoge leeftijd, maar toert desondanks nog rond als The Cookies met een nieuwe generatie collega's.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten