In 'niet vergeten' laat ik een aantal groepen en artiesten de revue passeren die een beetje buiten mijn gezichtsveld zijn geraakt. Met name de radio-shows van de afgelopen zomer deden mij aan een paar herinneren die hier nog nooit aan bod waren geweest en het, mijns inziens, toch wel verdienen. Overigens, nu we het over radioshows hebben, gisteren is bekend geworden dat Floorfillers vanaf volgende week zaterdag een vaste plek krijgt op Wolfman Radio, maar dan voortaan tussen elf en één op de avond (onze tijd). Er vinden momenteel een paar verschuivingen plaats bij Wolfman en met name de zaterdagavond gaat op de schop. Meg, die ik 'verving' met mijn Floor Fillers-shows (eigenlijk is 'floorfillers' één woord, maar spelde het expres als twee woorden omdat ik tijd 'vulde' met die show), komt niet meer terug naar de roedel. Joel heeft daarentegen zijn andere stations vaarwel gezegd en heeft zijn show verplaatst naar de zondagavond. Ik had dolgraag mijn Vinyl Countdown op dat tijdstip gezien, maar Joel was eerder. Hoe dan ook: Deze zaterdag kon ik in geen geval een Floor Fillers doen en dus ga ik volgende week met frisse moed los op het nieuwe tijdstip. Dan ga ik nu over naar het meisje dat ik niet mocht vergeten, maar het eigenlijk stiekem wel was: Mariee Sioux.
Hoewel ik probeer het onderwerp zoveel te mogelijk mijden, geef ik aan de andere kant ruiterlijk toe dat het 'pijnlijke object' ooit zo'n belangrijk deel van mijn leven heeft ingenomen, dat ik een paar jaar mis als ik het weglaat. De plaatjes gaan nog heel enkel op en ook nog wel eens in radio-verband. Als ik de persoon nooit had gekend, was ik waarschijnlijk nog steeds 'fan' geweest. Niet meer zo enthousiast als bij haar eerste elpees, want ze begon aan kwaliteit en karakter in te boeten. Hoe dan ook: Haar muziek heeft me vervolgens gebracht bij muzikanten als Espers, Meg Baird, Hope Sandoval en uiteindelijk ook Mariee Sioux. Ik heb dus toch het een en het ander aan haar te danken en herinner ook graag de 'gelukkige' momenten. Sindsdien probeer ik ook afstand te bewaren met dit soort types. 'It's what in the groove that counts' en dat had ik ook moeten herinneren. Het is als ik haar op Last.fm vind en gedurende werktijd (toen bij De Buze) 'haar radiostation' aan zet: Op basis van inspiratiebronnen en soortgelijke artiesten stelt Last.fm deze samen, 'streams' met muziek uit dezelfde hoek als de hoofdartiest. Ik leer het prachtige 'Charlotte' van Hope Sandoval hier kennen, alsook 'Buried In Teeth' van Mariee Sioux. Ze had daarmee ooit nog Telefoontoppertje kunnen worden, want er zijn dagen geweest dat ik de plaat niet hoorde, maar sinds de teloorgang van de Nokia raakte mevrouw Sioux ernstig in de vergetelheid. Pas bij de voorbereiding van Subspace leerde ik het nummer opnieuw kennen en heb het ook werkelijk gebruikt in de show.
Om meteen weer zo'n oude titel van mijn er tegenaan te gooien: Ook Mariee Sioux komt uit de categorie 'kleine meisjes met grote gitaren'. Voor zowel de leek als de 'insider' is het pure folk, maar de meisjes trekken een grimas bij het horen van dat woord. En beginnen dan opeens over neo-klassiek, Americana en Emmylou Harris te kwaken, terwijl de muziek keurig in het folk-stramien blijft kabbelen. Mariee Sioux heeft een kinderlijke stem voor haar leeftijd. Uit de tijd dat ik haar leerde kennen (2007) herinner ik me nog vaag een clipje van een live-optreden waar ze 'Buried In Teeth' in een akoestische versie zingt. Daar dacht ik altijd dat Mariee vijftien of zestien moest zijn, maar toen was ze inmiddels de 21 gepasseerd. Mariee Sioux Sobonya aanvaardt op 4 februari 1985 deze incarnatie. Haar vader is Gary Sobonya, een mandoline-speler met Poolse en Hongaarse achtergrond. Moeder Felicia heeft Spaanse familiebanden alsook Paiute en nog iets Mexicaans. Geen wonder dus dat Mariee Sioux de muziek met de paplepel krijgt in gegoten en dat ze meteen al uit verschillende culturen haar inspiratie put. Op jonge leeftijd schrijft ze al liedjes. Op zeventienjarige leeftijd gaat ze vrijwilligerswerk doen op een school in Patagonia en in haar vrije tijd leert ze zichzelf gitaar spelen. De liedjes uit haar kindertijd liggen nog voor het oprapen en reeds in 2006 brengt ze in eigen beheer een album uit: 'A Bundled Bundle Of Bundles'. In 2007 tekent ze bij het Grass Roots-label en verschijnt haar eerste échte album 'Faces In The Rocks'.
Haar vader speelt een belangrijke rol op het album met de mandoline, maar ook de fluit van Lisa Carpenter a.k.a. Gentle Thunder kleurt het plaatje van Mariee's zoete stem en geplonk op de gitaar in. 'Buried In Teeth' verschijnt later dat jaar als b-kantje voor een single, maar is tevens wel een lied dat door menigeen is bestudeerd. Op 'Faces In The Rocks' houdt Mariee Sioux een thematiek aan over haar voorouders en historici slaan achterover van de feitenkennis die verwoord is in 'Buried In Teeth'. Het nummer fleurt sindsdien ook menig documentaire op met dat onderwerp. Hoewel de hitparade negen bruggen verderop is, ontwikkelt Mariee Sioux zich tot een zangeres die door een select groepje volgelingen zeer in de gaten wordt gehouden. Ze stelt niet teleur. 'Gift For The End' verschijnt in maart/april 2012 en opnieuw is haar vader van de partij. Mariee's levenspartner Sean Kae is niet alleen de arrangeur en de producer, maar ook bezeten van psychedelische effecten. 'Gift For The End' neemt aan opnames ruim een jaar in beslag en dat is niet voor niks geweest. Het album is rijker aan thema's en variatie dan 'Faces In The Rocks', maar nog steeds is het neo-folk met de hoofdletter g. Van geitenwollensok... Gedurende vijf jaar was dit helemaal 'mijn wereldje' en ik had dan ongetwijfeld nu ook alles geweten over 'Gift For The End'. Helaas heb ik dat net moeten missen en leer ik ter plekke het album een beetje kennen. De Northern Soul-hobby heeft volledig beslag genomen van mijn portemonnee en bovendien draai ik nagenoeg geen elpees, maar anders denk ik dat ik hem best had kunnen kopen. Ik mag Mariee's stem immers nog altijd erg goed waarderen.
Toch zal het wel bij 'Buried In Teeth' op de sd-kaart van de overleden telefoon blijven. Ik kan er momenteel weer ontzettend van genieten, dus Mariee Sioux mocht hier niet worden vergeten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten