De eerste van twee dagen weekend of toch mijn enige vrije dag in de week? Dat zullen we morgenochtend zien. Op zichzelf zijn er veel collega's met vakantie maar toch lijkt het zich allemaal goed te redden. Als ik wel nodig ben, weet ik evenmin of ik in Steenwijk of Meppel aan de slag ga. Ik heb deze dag andermaal de rustdag gehad die ik anders vaak heb op zondag. Zaterdag is in alle opzichten een hectische dag geweest en het is in zekere zin een straf om vroeg uit de veren te moeten. De terugweg van Steenwijk naar Uffelte is eigenlijk onverantwoord, maar ja... ik zal toch thuis in mijn bedje moeten slapen. Ik heb royaal uitgeslapen en ben vanmiddag niet alleen met de show van vanavond aan de slag gegaan, maar ook met de 'Summer Spirit Of 1967' die ik over twee weken op zondag ga doen. Een sigaartje achter huis en verder ben ik de deur niet uit geweest. Vanavond een kersverse aanwinst als de Week Spot. De plaat is nog niet voorbij gekomen in de 'Singles round-up' omdat die pas zaterdag is gearriveerd. Het is een nummer dat me twee weken geleden bijna even tot wanhoop had gedreven en ik ben dan ook dolgelukkig dat ik de plaat nu in de collectie heb. Een 12"-EP om precies te zijn. De nieuwe Week Spot is 'Gonna Be Alright' van Michelle David & The Gospel Sessions uit 2018.
Sinds de teleurstellende ervaring met de Amerikaanse folky singer-songwriter die ik niet meer bij naam wil noemen (hoewel haar naar in de eerste jaren herhaaldelijk is gevallen en ik niets heb aangepast), ben ik een soort van allergisch geworden voor concerten. Laat me duidelijk zijn: Ik heb in de jaren negentig bijna beroepsmatig concerten bezocht. In de nieuwe eeuw is dat erg toegespitst op bands en artiesten waarvan ik 'fan' ben. Live-optredens horen per definitie verrassend te zijn. 'Expect the unexpected', behalve als de artiest in kwestie een pestbui heeft en er een potje van maakt. Bij een plaat of cd is de gemoedstoestand van een artiest immer gelijk en zit er na verloop van tijd geen verrassing meer in en tóch heb ik een beetje een kater gekregen van artiesten die geen zin hebben aan een optreden of het publiek wil verrassen met iets waarvoor helemaal niet is betaald. De concerten zijn sindsdien op één hand te tellen en ook bij mijn meest recente bezoek aan De Buze wordt het opnieuw duidelijk: Ik heb het gehad met de live-concerten. Toch blijf ik graag op de hoogte wat er speelt in de regio en zo volg ik al een paar jaar de concerten van De Muziekcoöperatie in Meppel. Meppel heeft alleen schouwburg en een paar wijkgebouwen. Geen popzaal of een gelegenheid waar wordt ingespeeld op de vraag naar cultureel verantwoorde popmuziek. De Muziekcoöperatie heeft een tijdje gebruik kunnen maken van een oud schoolgebouw en is sindsdien weer 'zwervend'. Het heeft in de afgelopen jaren tweemaal Michelle David op bezoek gehad. De eerste keer in een kerk en de tweede keer in de school. Ik schenk weinig aandacht aan het concert omdat ik Michelle David & The Gospel Sessions dan alleen ken van hun eerste album. Ik had hen beter kunnen blijven volgen want als er één Nederlandse band die een progressie heeft gemaakt, is het Michelle David & The Gospel Sessions.
Ik maak voor dit bericht gebruik van twee bronnen die elkaar prachtig aanvullen. Haar Nederlandse Wikipedia vermeldt wel The Gospel Sessions-albums maar spitst zich inhoudelijk toe op de vroege jaren van David. Haar website noemt dan de eerste jaren niet tot nauwelijks en gaat meteen los met het eerste album van The Gospel Sessions. Michelle wordt geboren op 28 augustus 1966 in Winston-Salem in de Amerikaanse staat North Carolina. Ze is pas een paar maanden oud als ze met haar moeder verhuist naar New York. De kerk speelt meteen een belangrijke rol en vanaf haar vierde levensjaar gaat ze zich toeleggen op het zingen voor de gemeenschap. In 1971 wordt ze lid van de groep The Mission Of Love. Tijdens haar schoolperiode draagt ze haar bescheiden steentje bij aan de film 'Ghostbusters' en gaat later medicijnen studeren. In 1991 doet ze auditie voor een musical: 'Mama I Want To Sing'. Deze musical trekt in 1992 de wereld rond en zo komt Michelle terecht in Duitsland. Ze treedt twee jaar op met The Golden Gospel Singers en komt in 1994 naar Nederland. Ze werkt in de shows 'The Sound Of Motown', 'Glory Of Gospel' en 'Mahalia' en is in 1997 te zien in de film 'Abeltje'. In dat jaar brengt ze ook haar eerste cd-single uit: 'No One's Gonna Love You'. Ze gaat in deze periode voor even terug naar Amerika. Daar doet ze achtergrondzang voor Diana Ross en Michael Bolton en choreografie in de show 'Black Nativity'. In het begin van de nieuwe eeuw keert ze terug naar Duitsland. Ze is te zien in de voorstelling 'R.E.S.P.E.C.T.'. In 2002 wordt ze gevraagd voor een rol in 'The Lion King' maar in plaats daarvan gaat David in Nederland de theaters in met Big, Black & Beautiful. Naast David bestaat dat uit Rocq-E Harrell en Lucretia Van Der Vloot. Naast de vermelding van een radio- en televisieshow bij de Amsterdamse zender SALTO en het feit dat David met man en drie kinderen in de buurt van de hoofdstad woont, eindigt het Wikipedia-verhaal. In de discografie staan echter wel de drie Gospel Sessions-albums.
Onno Smit en Paul WIllemsen kennen elkaar van de band Lefties Soul Connection dat Michelle David in 2012 begeleidt op het North Sea Jazz Festival. Met de Lefties hebben de heren voornamelijk rauwe funk voortgebracht en later zijn daar een paar aanverwante stijlen bij gekomen. Vanaf 2012 groeit een gezamenlijke interesse in de rijke geschiedenis van de gospel en dit resulteert in 2015 in het eerste album van Michelle David & The Gospel Sessions. Ik ben zelf iets meer op zoek naar de 'verrassende' gospel. Niet zo zeer de traditionele (zwarte) kerkmuziek, maar liever gospel als stijl in combinatie met een andere muziekvorm. Het eerste album is me té tradioneel. Smit en Willemsen zijn echter op onderzoek en beginnen met de 'roots': De gospelklanken uit de jaren twintig van onder andere Sister Rosetta Tharpe. Op het tweede album schijnt het meer jaren vijftig te zijn en met het meest recente album zitten we reeds in de jaren zeventig. Het is eens op een woensdagavond als ik Radio 1 inschakel voor 'Met Het Oog Op Morgen'. 'Langs De Lijn' is bezig aan haar laatste minuten en kondigt Michelle David aan. Wat ik dan krijg te horen? Gelukkig staat het nummer op Youtube en eveneens in de database waar ik de muziek voor mijn shows vandaan haal. Discogs zet me op een dwaalspoor. Dat spreekt van een 12"-EP welke alleen tijdens concerten is verkocht. Als ik nu eens naar Meppel was gegaan? Ik sta bijna op het punt om Facebook op te gaan met een gouden beloning voor zo'n EP als ik toch even op haar website kijk. En wat blijkt? De EP is opnieuw geperst en nu met officiële labels en is zéér zonnig geprijsd!Ik heb vanmiddag de EP helemaal gedraaid en bijna zou ik nog voor het eerste nummer op de tweede kant zijn gegaan, maar nee... Ik hou het toch echt bij het opzwepende 'Gonna Be Alright'. Een kant die ik dan nog niet ken van Michelle David & The Gospel Sessions maar dat na drie albums gemeengoed is geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten