Tot mijn grote verrassing zit vanmiddag een single in de groene brievenbus. Ik denk in eerste instantie nog dat Alberto wellicht de 7"-versie van Big Lee Dowell heeft opgestuurd en daar zou ik prima mee kunnen leven. Maar nee... Of hij heeft de 12" apart laten verpakken of hij is het vergeten. Iets met gegeven paarden want hij zou de 12" kosteloos meesturen. Mocht de 12" nu bijvoorbeeld dinsdag nog arriveren, dan neem ik die mee voor augustus. Dan ga ik vanavond korte metten maken met de aankopen van deze maand. Allemaal samengeperst in één bericht omdat niet iedere plaat een aparte paragraaf nodig heeft. Omdat het toch een redelijk lang bericht gaat worden, stop ik hier met de inleiding en ga verder met negen singles, een dubbel-EP en twee 12"-singles. De singles moet ik zelfs nog beluisteren!
* Chris Andrews- To Whom It Concerns (NL, Havoc, 1965)
Deze single heb ik in 2003 al eens gekocht. Havoc is een merk van Negram dat voornamelijk (en blijkbaar niet uitsluitend) voor Nederlandse producties wordt gebruikt. Ik leer een paar jaar later een Havoc-verzamelaar kennen die het verhaal niet wil geloven: Negram heeft deze single van Chris Andrews slechts tijdelijk aangeboden als Havoc. Enig verschil is dat dit het catalogusnummer heeft van de meer reguliere Vogue-uitgave en vandaar dat het afwijkt ten opzichte van de Havoc-catalogus. VIP Records in Sneek vraagt slechts een euro en ik denk dat ik hier wellicht nog iemand blij mee kan maken? Overigens is de Vogue één van de eerste singles uit mijn collectie. Dat heeft nummer 53 meegekregen in de kaartenbak.
* Bade- Heartbeat (NL, Kaiser Records, 2014)
Ik ben al in vier jaar niet in Sneek geweest anders dan overstappen met de bus. Ik denk dat ik wel even naar de Dorcas-winkel kan aan de Wijde Noorderhorne, maar die blijkt er niet meer te zitten. Ik loop de Nauwe Noorderhorne door en daar zit een 'snuffelhoek' die volgens de wet open moest zijn. Ik zal al koers zetten richting de Waterpoort als ik besluit de Galigapromenade en de Scharnestraat door te gaan. Ach vooruit, dan kan ik ook wel even bij VIP kijken. VIP zit op een locatie met geschiedenis. Eind jaren tachtig koop ik mijn nieuwe singles bij Looper. Dat stopt in 1991 met het vinyl en dan verhuist de cd-afdeling naar een aparte winkel aan het Grootzand. Ik heb geen idee of de fietsenwinkel nog is door gegaan op de oude locatie. Nico neemt kort daarop de zaak over en Nico's Records zal niet alleen een favoriet cd-adres worden. Nico begint ook met het uitbrengen van muziek en hij bezorgt Nederland het onvergeeflijke 'Dikke Lul' van de Dikke Lul Band. De zaak verandert ook nog eens naar Clay Records maar heet sinds jaar en dag weer VIP. Anno 2019 heeft het een breed assortiment cd's en vinyl. De tweedehands singles zijn beknopt en deze van Bade duikt om de drie singles op. Bade is Bart Van Liempt, voormalige leider van de band The Sheer. Na een ernstige nierziekte maakt hij in 2014 zijn solo-debuut als Bade. 'Heartbeat' is de tweede single van zijn album en de eerste single staat in een remix op de b-kant van deze promo. Ze hebben wel twintig promo's liggen voor een euro elk. De a-kant klinkt erg goed maar ik ben vooral benieuwd naar 'Hide No More' waar de VPRO-critici laaiend over zijn geweest. Snelle conclusie? Beide kanten niet onaardige synthipop en erg leuk voor een euro.
* The Beatles- Magical Mystery Tour (NL, Parlophone, 1967)
Het is met name de tweede EP die erg regelmatig op mijn pad komt maar nooit echt in een goede staat. De eerste EP is daarentegen lastig te vinden. Beide EP's in het klaphoesje met het complete en ongeschonden boekje in een zeer fraaie staat? Dat zal de Beatles-verzamelaars vast interesseren en zal een corresponderend prijskaartje mee krijgen. Dat hoeft dus niet! Een hele kleine beschadiging op de achterkant van het hoesje is het enige defect dat ik kan vinden. VIP wil niet meer dan een tientje vragen. Van mij mag het! Een licht kraakje is de enige smet op het vinyl, maar beter wensen dan dit voorbeeld van de dubbel-EP is vragen naar iets onmogelijks. De vorige eigenaar (m/v) heeft beide EP's zelfs in aparte EMI-hoesjes gestopt. Ik noem dit een 'unicum'.
* The Byrds- My Back Pages (NL, CBS, 1967)
Het is nooit echt tot een uitgewerkte lijst gekomen, maar ik heb in januari een paar voornemens op papier gezet. Ik verzamel nu ruim dertig jaar singles en er zijn nog steeds 'logische' titels die ontbreken in de verzameling. Ik moest dit jaar iets meer moeite gaan doen om de singles te zoeken. Van The Byrds noteer ik 'My Back Pages' en 'All I Really Want To Do'. Hoewel ik niet echt heb gezocht in het afgelopen half jaar, hou ik opeens toch de eerste in de handen bij VIP. Toch slaat de twijfel meteen toe. Het fotohoesje rechtvaardigt wellicht het gevraagde tientje maar, met name de b-kant, de single oogt niet bepaald 'Mint'. Het blijken schappelijke jongens te zijn want we komen tot een deal waardoor deze single niet meer dan vijf euro hoeft te kosten. Prima prijs voor de conditie! Hier is dus een wens in vervulling gegaan.
* The C.O.D.'s- I'm A Good Guy (US, Kell-Mac, 1966)
Vooral de b-kant van deze Blauwe Bak-favoriet, 'Cry No More', wint in populariteit en is daardoor aardig in trek bij Engelse dj's. De single hoeft maar vijftig cent te kosten bij de Dorcas en heb ik 'voor de handel'. Een tientje moet gaan lukken!
* Michelle David & The Gospel Sessions- EP (NL, Michelle David & The Gospel Sessions, 2018)
'Gonna Be Alright' is vorige week de Week Spot geweest. 'Get On Board', het eerste nummer van de tweede kant heeft ook nog wel 'iets' voor mij, maar de overige twee nummers willen me maar niet raken.
* The Interns- Soul Drippins (US, Julet, 1968)
En hier word ik héél erg blij van! Ook vijftig cent bij de Dorcas en wellicht ter vervanging van mijn oude exemplaar dat vervolgens voor een hoofdprijs de markt op mag. Zeer obscuur funky instrumentaaltje uit de late jaren zestig dat gewild is onder funk-dj's.
* Webster Lewis- Give Me Some Emotion (Spanje, 2-Siders, 1979, re: 2007)
Een paar weken geleden was Coffee de Week Spot met 'Love's Alive'. In het bericht daarvoor kom ik andermaal op 'Casanova'. Het nummer dat ik vooral ken van Ruby Andrews en waarmee Coffee haar grootste wapenfeit heeft gescoord. Ik kijk die avond op Discogs en vindt deze 12"-heruitgave. De volledige zes minuten-versie van 'Casanova' is de eigenlijke a-kant maar het is de b-kant die het voor mij is gaan doen. Ik denk dat Webster Lewis binnenkort Week Spot gaat worden met 'Give Me Some Emotion' en dus beperk ik me weer even.
* Radha Krishna Temple- Hare Krishna Mantra (NL, Apple, 1969)
Het is in de eerste plek vooral George Harrison die gebiologeerd raakt door de Indiase cultuur. Vervolgens lijkt het de PR-afdeling een goed idee om de hele Beatles in Hare Krishna-sferen te brengen. Als het kwartet in 1968 met Apple begint, is dat in eerste instantie voor het eigen werk van The Beatles en solo-projecten. Toch heeft Apple meteen meerdere bands en artiesten onder haar hoede. In 1969 komt Radha Krishna Temple (London) daarbij. Ik weet niet eens of de opnames 'nieuw' zijn in 1969 maar feit is dat het album nog vele malen opnieuw is uitgebracht op andere labels. In Engeland had ik de Engelse persing van 'Govinda Jai Jai' maar deze was niet in een bijster goede staat. Nu heb ik dan de eerste single van Radha Krishna Temple en in de Nederlandse uitdossing mét fotohoes. Natuurlijk is de muziek niet te pruimen maar het is dan vooral voor de 'heb' van een Nederlandse Apple die je niet iedere dag tegenkomt.
* Norman Ruby Orchestra- Tea And Trumpets (NL, CBS, 1964)
Ach ja, voor vijftig cent mag veel! Norman Ruby neemt een voorschotje op de letkis-jenka's van een jaar later. De keerzijde is geschreven door Will Tura: 'The Chouchou March' en ook deze is erg gezellig voor een zondagavond.
* Sandy Coast- Capital Punishment (NL, Relax, 1969)
Ook die heb ik al maar nu in een veel betere staat en met het fotohoesje.
* The Swans Of New England- I'm Hunting For Your Love Again (Italië, Cannonball, 2019)
Is dit de eerste single van 2019 in mijn collectie? Dat kan zomaar eens het geval zijn. 'I'm Hunting For Your Love Again' is in mei op de markt gebracht/ De nieuwe Cannonball-releases hebben allemaal hetzelfde geluidje maar eens in de zoveel uitgaven is het eens raak voor mij. Dat is het geval als ik 'Hunting' voor het eerst hoor. Ik hoor een 'future classic' net als 'Higher' van Grace Love. Het is een pareltje om te zien, transparant vinyl met een soort spiraal erin. Oogverblindend mooi. Dit gaat zeer binnenkort Week Spot worden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten