Week Spot: Curtis Mayfield

Vandaag heb ik me even helemaal 'opgeladen' voor een frisse werkweek. Het wordt een afwisselende week. Morgen mag ik nog eenmaal de Meppeler wijk Oosterboer bezorgen en dat is qua wijken in de plaats mijn ultieme favoriet. Donderdag en zaterdag ga ik daarentegen terug naar mijn 'roots' van het post bezorgen: Steenwijk heeft mijn hulp nodig. Ik heb wederom een niet afgesproken wekdienst van de buurvrouw, gelukkig is het nu slechts een half uur voor het aflopen van mijn wekker. Verder ben ik vanmiddag vooral bezig geweest met het terug zetten van singles. Ik ga de komende zondagen weer 'The Summer Spirit Of' doen in plaats van 'The Vinyl Countdown' op zondagavond. Tevens heb ik de speellijst (inclusief voor meer dan de helft vinyl) van komende zondag bijeen gezocht. Dan ga ik drie uren terug naar 1973. Bij de Week Spot zit ik in een luxepositie: Ik heb keuze uit meerdere kandidaten. Het wordt hem dan uiteindelijk toch Curtis Mayfield omdat deze grote man in zeven jaar nog nimmer een Week Spot heeft gehad. Dat gaat nu veranderen omdat 'She Don't Let Nobody' dat predicaat mag dragen.

Laat me vandaag beginnen met een verrassing! Ik kan zéér geduldig zijn en zeker als ik weet dat iemand een hele kleine business bijna in zijn eentje draait. Ik heb Cannonball eerst ruim een maand gegeven, te meer omdat ik heb vernomen dat Alberto weer voor een bezoek in Amerika zit. Intussen heb ik ook mijn oog laten vallen op een 12" uit zijn catalogus en vanmiddag heb ik contact met hem gezocht. Ik heb voor de single uiteraard al verzendkosten betaald. Hoe ga ik dit nu verwerken bij het plaatsen van een volgende bestelling? Ik krijg zowaar een whatsapp via Facebook Messenger en dat is iets dat totaal 'nieuw' is voor mij. Hij zegt dat hij vanavond antwoord zal geven. Zojuist heb ik een rondedansje gemaakt want hij heeft gereageerd. ,,Als je nog een paar weken geduld hebt en je wilt me er over een paar weken aan herinneren, dan stop ik gratis en voor nop een 12" bij je bestelling". Een hagelnieuwe single en een 12"-single voor de prijs van een single? Ja, daar doe ik het wel voor! Het lijkt me alsof dit eerder iets gaat worden voor een 'Singles round-up' in augustus? Ik ga in ieder geval binnenkort weer afrekenen bij Mark en dus kunnen we in juli ook weer vooruit. Curtis Mayfield komt uit de recente 'soul pack' van Mark. Mijn exemplaar is feitelijk de Duitse Boardwalk-persing van 'Toot An Toot An Toot' waarvan 'She Don't Let Nobody' de b-kant is. Toch staat het fotohoesje niet op 45cat en kies ik dus voor de Franse uitgave met de Week Spot op de a-kant.

De eerste kennismaking met Curtis Mayfield is voor mij in 1990 als de man een nieuwe uitvoering van 'Superfly' op de markt brengt. Ik 'begrijp' dan nog niet waarom iedereen opeens zo opgewonden is. Ik ben dan immers ook meer een man van de singles uit de jaren zestig en zeventig. Zo voeg ik al vrij snel 'Freddie's Dead' en 'Superfly' toe aan de verzameling, de eerste eigenlijk nog het meest vanwege het Curtom-label. In de zomer van 1994 duik ik een beduimeld exemplaar van 'Curtis' op, maar ik doe in het begin nog weinig met de plaat. Pas als de man ons komt te ontvallen, begint bij me in te dalen dat we hier met een héle grote artiest te maken hebben. Sinds een jaar of acht is Curtis een onderdeel van mijn leven geworden. Dat manifesteert zich vooral op het gebied van singles. Toch zou ik deze single zonder de hulp van Mark niet hebben meegenomen. Curtis oogt net een beetje té hip op het hoesje en 'Toot An Toot An Toot' doet het meest ernstige vermoeden. Toch kan ik vaststellen dat het nummer erg 'okay' is, hoewel de keerzijde de reden van aanschaf is. Ik heb dus een paar weken geleden geleerd dat 'She Don't Let Nobody' van Chaka Demus & Pliers origineel van Curtis Mayfield is. En dat Pliers een persoon is en niet een begeleidingsgroep genaamd The Pliers.

Curtis Lee Mayfield wordt op 3 juni 1942 geboren in Chicago. Vader Kenneth Mayfield verlaat het gezin als Curtis vijf jaar oud is. Hij groeit op in verschillende woongemeenschappen. In Cabrini-Green leert hij een buurjongen kennen: Jerry Butler. Mayfield heeft enige tijd deel uitgemaakt van The Northern Jubilee Gospel Singers maar zijn moeder steekt er een stokje voor als The Singers het buiten de lokale kerk gaan proberen. In 1956 mengt hij zich bij de groep The Roosters met Butler en de gebroeders Richard en Arthur Brooks. Dit zal twee jaar later de oerversie worden van The Impressions. Curtis is dan al begonnen met het schrijven van eigen liedjes. Naar verluid heeft hij een boek vol liedjes en laat hij zijn vrienden geregeld liedjes uitkiezen en geeft ze dan weg. Er blijft echter nog genoeg repertoire over voor The Impressions. Zijn liedjes zijn doordrenkt van activisme ten aanzien van de 'Black Pride' dat in de midden jaren zestig gaande is. Zijn nummer 'Keep On Pushing' is een nummer dat vaak is genoemd door Martin Luther King. Mayfield levert dus ook hits aan Jerry Butler, Gene Chandler en Major Lance om een paar te noemen. The Impressions komt in 1968 even in zwaar weer als hun platencontract afloopt. In 1968 richt hij daarvoor het Curtom-label op, hoewel The Impressions even later een distributie-deal zal sluiten met Buddah. Curtis heeft dan al een paar platenlabels gehad: Mayfield en Windy C. In 1970 acht hij de tijd rijp om zijn vleugels uit te slaan. Mayfield verlaat The Impressions en wordt hier vervangen door Leroy Hutson. Desondanks blijft Mayfield zijn oude groep trouw door hen liedjes te schenken en de producties te verzorgen. Ook blijven de platen van The Impressions tot 1976 via Curtom verschijnen.

Hij bereikt de top van zijn artistieke kunnen en commercieel succes in de eerste helft van de jaren zeventig. Het wordt aangezwengeld met 'Curtis' en 'Roots' maar zijn grote doorbraak komt met de soundtrack van de 'Blaxploitation'-film 'Superfly'. Tekstueel handelen zijn liedjes over armoede, misdaad, oorlog en het lot om een zwarte huid te hebben. Het past helemaal in het straatje van onder andere Marvin Gaye, Sly & The Family Stone en James Brown. Muzikaal weet hij een brug te smeden tussen funk en soul. In 1975 gaat Curtom inkrimpen en wordt de distributie verzorgd door RSO van Robert Stigwood. In 1980 smijt Mayfield de deur dicht van Curtom en vertrekt met zijn gezin naar Atlanta in Georgia. Voor het eerst in ruim een decennium staat hij weer onder contract bij een platenmaatschappij in plaats van dat hij volledige artistieke vrijheid heeft. 'She Don't Let Nobody' is één van de eerste resultaten. Het is een prachtige liefdesverklaring maar ook erg licht op de hand vergeleken bij zijn vroegere repertoire. Het is Curtis' laatste top twintig-notering in de R&B-lijsten en voor de algemene Billboard Hot 100 en Engelse hitlijsten is de verkoop té minimaal.

Op 13 augustus 1990 slaat het noodlot toe bij een optreden in Flatbush in Brooklyn. Een deel van de belichting omt naar beneden en valt op Mayfield die verlamd raakt door het ongeluk. Hij kan geen gitaar meer spelen en moet voor zijn laatste album, 'New World Order' uit 1996, de zangpartijen regel voor regel in zingen terwijl hij op zijn rug ligt. In februari 1998 verliest hij ook nog eens zijn rechterbeen aan de gevolgen van diabetes, dezelfde ziekte die hem op tweede kerstdag 1999 uit het leven zal nemen. Curtis is dan slechts 57 jaar oud maar laat een muziek na waar de wereld nog jaren mee vooruit kan!