Schijf van 750

Ach vooruit! We doen het nog een keertje. De vorige 749 berichten waren ook al een succes, dus... is dit nummertje 750. Als de Maya's ons het lolletje gunnen, verschijnt hier in de donkere dagen voor kerst het duizendste bericht. Net als bij de Schijven is er ook op dagelijks vlak inspiratie te over, dus kan ik jullie ergens wel garanderen dat me dat gaat lukken. Vandaag een Schijf, maar niet helemaal in de trant van de Schijf van 5. Ik ben het archief ingedoken en de berichten 150, 300, 450 en 600 te gaan zoeken. Toen ontdekte ik dat er een erg fraai verloop zit in die berichten. Dus geen 'hitparade'-idee, maar een opsomming van deze berichten. Hiermee is de 'feestweek' afgesloten, vanaf morgen weer ouderwetsch dweilen, jeuken en andere sprongen terug in de tijd!

150 Someday We'll Be Together-Diana Ross & The Supremes (afkicken en overnieuw beginnen, 18 augustus 2010)
Ik schreef vorige week nog dat series op Soul-xotica niet werken. 'Summertime Blues' is daar een mooi voorbeeld van. Na mijn fietsvakantie (naar het Belgische Waasmunster en terug) schreef ik een dag-bij-dag verhaal over deze enerverende tocht. Ik vernam al snel dat de meeste lezers in België zijn blijven steken en toen eerst maar weer eens hebben gewacht tot het 150e bericht. Eigenlijk was ik het schrijven over de vakantie toen ook wel beu, dus kwam het op het juiste moment. 'Someday We'll Be Together' had alles te maken met de cd die ik heb van The Supremes met de volledige albums 'Let The Sun Shine In' en 'Cream Of The Crop' op één schijfje. Na het eerste album waarop Diana en haar meiden veelal covers van pop-hits zingen, geeft het intro van 'Someday We'll Be Together' meteen een ander geluid prijs. Zelfverzekerder, meer een eigen stijl. Het album moet de groep zwaar zijn gevallen, het was de laatste met Diana Ross op de leadzang. De wens van deze titel is echter nooit uitgekomen. De groep die nu als The Supremes langs stad en land trekt, heeft als enige overeenkomst dat ze uit Detroit komen...

300 Too Much Smoke-The Datsuns (Schijf van 5: automerken, 9 januari 2011)
Zowaar... De allereerste Schijf van 5. Dat verhaal begint eind augustus 2010 als ik de 'hersenschuddingschijven' van een jaar eerder op een rijtje wil zetten. De eerste zondag dat ik 'vrij' ben, draai ik 's ochtends het album 'Blue' van Joni Mitchell en ontstaat ter plekke 'kleur bekennen', een top drie met kleuren in de titel. Dit weet ik te rekken tot de kerst, maar dan raakt het wel een beetje op. Dan bedenk ik de Schijf van 5. Bij de automerken sta ik ook bandnamen toe en eigenlijk is dat alleen maar geweest om The Datsuns erin te krijgen... Deze Schijf ziet ook 'de redactie', een gimmick die ik in een paar maanden flink heb uitgemolken en waar derhalve de lol snel vanaf was. Alleen onze rrrawckandrrrowlll-man Sideburner zal in de toekomst van zich doen laten horen, er zijn de afgelopen weken een paar potentiële 'Blast From The Past'-kandidaten uit de fietsenschuur op de Rembrandtstraat gekomen.

450 Jelly Jungle-Lemon Pipers (20 Years Ago Today: 362-377, 8 juni 2011)
Opeens liep ik me te bedenken welke platen ik allemaal in 1991 had gekocht en het idee was meteen daar. Ik moest immers in mijn ouderlijk huis nog drie kaartenbakken hebben met daarin de singles die ik tot de zomer van 1994 heb gekocht. De voorbereiding op 20 Years Ago Today was smullen! Het laatste jaar dat ik alleen maar zakgeld had en daar de pareltjes op het zwarte vinyl van kocht. Ja, ik moest met zes of zeven gulden per week erg kritisch zijn, maar dat leverde mooie dingen op! Inmiddels is 20 Years Ago Today een tweede jaar in gegaan en kunnen we, in principe, tot de zomer van 2014 vooruit en kan ik dan in 2014-2015 nog '25 Years Ago Today' aanbieden. Dan hebben we de volledige kaartenbakken gehad, maar of het zo zal worden? In 1993 werd ik minder kritisch en kocht de singles bij tientallen tegelijk, dus ik denk dat we na september toch wat selectiever te werk gaan...

600 Love's Individuality-Chayah Van Diermen (zwanenzang, 5 november 2011)
Soms lijkt het op Soul-xotica alsof het nimmer 1980 is geworden, maar schijn bedriegt. Tot een paar maanden geleden kocht ik nog gewoon nieuwe vinyl-albums en bezocht nog wel eens een concert. Zo beleefde ik op 4 november het concert van Snowblink en Chayah Van Diermen in Zwolle en schreef er een heuse recensie over. Dat laatste viel niet mee, mijn eigen ontwikkelde schrijfstijl zat me danig aan de weg. Ik had nog meer concertplannen gehad, maar het teleurstellende optreden van Marissa Nadler later die maand, deed voor mij voorlopig de deur dicht. Kan ik hierbij nog mooi even kwijt dat Chayah vorige week zaterdag Kunstbende Overijssel heeft gewonnen en dus door gaat naar de finale in Amsterdam.

750 One More Time-Redbone
En daar zijn we dus! Sinds een week met tien geregistreerde volgers en een handjevol dat te verlegen (?) is om zich te registreren. Dat Soul-xotica jullie dagelijks evenveel plezier zal brengen als dat het hier tijdens het schrijven doet. Op naar de duizend!