ge-Vecht tegen de drank

Leuke kop, al zeg ik het zelf! Het is drie jaar geleden dat ik mijn allerlaatste biertje dronk en van een gevecht is sindsdien helemaal geen sprake. IJsthee, chocolademelk, koffie... Het is allemaal véél lekkerder dan dat afvalwater-met-een-smaakje waar je hoofdpijn van krijgt (óf je kent je grenzen natuurlijk...). Toch nog eens zin gehad? Ja, ik heb een zwak voor rode wijn, de geur ervan. Begin te schuimbekken bij de aanblik van een Jägermeister als het kwik onder nul is. Even een hartverwarmertje..., nee, doe toch maar gewoon een dampende mok koffie! En moest ik me eens flink inhouden en anders had ik een fikse slok blonde Leffe van die andere blonde naar binnen gewerkt. Drie jaar drankvrij, daarop moet gedronken worden. Dat gebeurt vanavond met een overdosis Dubbelfriss, ofwel een fles Jip En Janneke Bubbeltjeschampagne. En een fijne zuipfilm erbij! Waarschijnlijk 'Leaving Las Vegas'. De beste manier om de drie jaren te vieren is om het tegenovergestelde te doen en zo geschiedde gisteren: Een lekker uitputtende fietstocht in Duitsland!

Bijna een half jaar geleden deed ik het al eens, op zondag met de fiets in de trein naar Nijverdal, eind fietsen en opnieuw met de fiets in de trein naar huis. Toen was ik Nijverdal, maar ben pas in Zwolle weer opgestapt. Ik ontwaakte gisterochtend om kwart voor acht met hetzelfde idee, de eerste voorkeur was de Veluwe, dus met de trein naar Nunspeet. Om negen uur hees ik de fiets aan boord van de trein en bedacht onderweg om naar Amersfoort te gaan en van daaruit richting Hoge Veluwe. Goed plan, ware het niet dat de NS onderhoud pleegde op het traject Zwolle-Amersfoort. Omreizen via Deventer leek me geen optie, bovendien wil je op zulke dagen ook niet in Deventer zijn, dus ook dat viel af. Plots valt mijn oog op de vertrekstaat van de stoptrein naar Emmen. Tussen Hardenberg en Coevorden stopt deze in Gramsbergen. De Vechtdalroute!

In de zomer van 2009 fietste ik de Vechtdal bij wijze van 'vakantie deel 1' van Ommen tot Darfeld. Met name de tweede dag, waarbij ik Duitsland in ging, was ik ontzettend verkeerd gefietst en had pas bij Hoogsteden de route terug gevonden. Het ligt al een tijdje in de planning om dat eerste stuk Vechtetal (de Duitse naam) te reconstrueren. Om elf uur verlaat ik Gramsbergen en een halve kilometer na het dorp ontwaar ik de grote fout. Hier reed ik in 2009 'immer geradeaus', maar hier moet ik links. In Emlichheim is het even goed opletten bij de rotonde. Daar ging ik in 2009 een tweede maal de fout in. Na een bakkie koffie (de laatste voor ruim acht uren!) bij een snackbar zónder 'wurst mit senf', maar mét frikandellen, zet ik koers richting Hoogsteden. Ik kan me van de routekaart herinneren dat ik langs een militaire begraafplaats moet komen, maar die heb ik niet gezien. Wel een stuk 'crosscountry' door weilanden en mullige zandpaden. Klokslag één uur ben ik in Hoogsteden. Plan A: Tot Uelsen en dan de grens weer over. Die ligt al een tijdje in de prullenbak. Plan B is een stuk ambitieuzer: Tot Nordhorn en dan de grens oversteken. Er zal uiteindelijk nog een Plan C achteraan komen.

Mijn herinnering aan 2009 speelt spelletjes. Of ze hebben de omgeving sinds die tijd in de war geschopt en een compleet dorp zeven kilometer verderop neer gezet. Ik verwacht voor de afslag Uelsen een gemene klim, vlak na een dorpje. Deze is pas tussen Uelsen en Neuenhaus. De boterhammen en Sultana's zijn al op en dus ga ik in Neuenhaus op onderzoek. Niks is open! Bij Duitsland denk je al snel aan bier en worst (mit senf), maar geen enkele kneipe die open is en de enkele 'mixed grill' heeft hamburger in plaats van worst. Ik fiets verder en het gaat ineens heel erg snel. De bodega bij het klooster van Frenswegen is natuurlijk ook potdicht en ik heb het even zwaar. Bij de ingang van Nordhorn kijk ik klok, want Plan C begint te lokken. Ik zal, hoe dan ook, moeten eten, dus niet té kritisch zijn. En zullen we dan gewoon verder fietsen naar Schüttorf? Om half vijf verorber ik in Nordhorn een royaal broodje kebab. Dat deze routes onderhevig zijn aan veranderingen wist ik al. Vooral het traject Havelterberg-Meppel is 'gerevamped'. In 2009 kwam deze intussen niet in Overijssel, nu loopt hij zelfs een stukje door Steenwijk. De route tussen Nordhorn en Schüttorf kan ik nog goed herinneren, dankzij een gunstige wind (zij en in de rug) is het prima fietsen, maar qua wegen en omgeving een magere voldoende. Het zat de inwoners van Engden toch niet lekker. Vechtdalfietsers moesten namelijk ook hun kerk kunnen zien. En zo werd het ruiterpad voor de fietsers geopend, maak je een rondje Engden en gaat over het weiland van boer Günther weer terug. Vier kilometer extra! De volgende keer slaan we het over, gewoon rechtdoor. Mijn excuses aan de residenten van Engden!

Wil degene die me in 2009 wijs maakte dat Oldenzaal maar 'een paar kilometer' van Schüttorf ligt even vrijwillig met zijn hoofd tussen een bankschroef gaan liggen? Twintig kilometer, tegenwind, heuveltjes... Genoeg om nog even kapot te gaan. Om half negen laad ik de fiets in de trein in Oldenzaal en ben om kwart over tien weer terug in Meppel. Wat is de opbrengst? Ik schat een kilometertje of honderd. Linea recta is het korter, de Vechtetal is creatief met omwegen. Ik ga hem ooit (deze zomer?) nog eens doen met een bakfiets!