20 Years Ago Today: 651-659

Als iemand me kan verklaren waarom een 'gewoon' bericht over Freddie Aguilar zó vaak wordt gelezen, stuur dan alstublieft een mailtje. Als beloning mag u dan de nummers van het rad van donderdag bepalen. Deze aflevering van 20 Years Ago Today is bijna een verplichting. In maart 1992 kocht ik de fancy fair van de gereformeerde kerk in Sneek leeg, althans wat betreft de singles, en het duurde pas tot 15 april eer ik weer een nieuwe aankoop deed. De nummers 651-658 zijn nog restanten van die partij, nummer 659 is de 'nieuwe', hoewel we overige singles van die fancy fair de komende weken en maanden nog gaan tegenkomen. Een special over Adamo is vooralsnog uitgesteld tot 2015 en dus werk ik deze singles vandaag even snel af. Ietsje meer aandacht is er voor nummer 659, die toen al voor wat verwarring zorgde.

Het verschil tussen de Duitse en de Engelse Scorpions heb ik precies drie maanden geleden uit de doeken gedaan, maar was in de eind jaren tachtig en begin jaren negentig al verwarrend. Zo zagen we in de kinderplaybackshow iemand 'Hello Josephine' naäpen in het kostuum met malle hoed van de Duitse hardrockers. Dan is het opeens begin 1992. Een Amerikaanse band bestijgt de hitladders met een ballad, hoewel overige nummers van een iets steviger kaliber zijn: Mr. Big. Meteen wordt er verwarring gezaaid: Zou dit een voortzetting zijn van de groep die in 1977 een hit had met 'Romeo'? Het antwoord is nee, evenmin dat de Nirvana van Kurt Cobain en zijn gevolg iets met de Engelse groep uit de jaren zestig heeft te maken. Het is evenwel een reden voor mij geweest om op 15 april 1992 deze single mee te nemen. Waar 'Romeo' poep-commercieel is, daar klinkt 'Zambia' uit 1975 tamelijk ingewikkeld. Het zal geen verrassing zijn dat het nimmer een hit is geworden.

De naam Mr. Big wordt in 1972 bedacht door hun toenmalige manager, die weigerde de groep langer aan te kondigen als Burnt Oak. Rond 1975 is Mr. Big een typisch voorprogramma. Ze toeren met Queen ten tijde van 'A Night At The Opera', doen hetzelfde met Sweet en Kansas. 'Romeo' is niet hun enige wapenfeit, ook zijn ze de eerste Engelse groep die bij het Arista-label van Clive Davis tekenen. Ik las in Engeland ooit een boek waarin de popgeschiedenis met een flinke knipoog werd verteld en de schrijvers noemden een contract bij Arista 'artistieke zelfmoord'. Rond 1980 is de koek op, maar in 1996 verschijnt opeens het album 'Rainbow Bridge'. Hoe de groep het voor elkaar krijgt, zullen we nooit weten, maar ze mogen ondanks hun veel beroemdere naamgenoten hun oorspronkelijke naam gewoon behouden. Vijftien jaar later verschijnt er een nieuw album van Mr. Big. Een 'voorproefje' klinkt volgens de enthousiaste biograaf als 'de Bee Gees die bij de Stille Oceaan knielen om de zonsondergang te aanschouwen'. Wij zeggen: 'doorspoelen die handel!'.

651 Beautiful People-Melanie
652 Suicide Is Painless-Mash
653 Bloody Well Right-Supertramp
654 She Was An Angel-Adamo
655 Petit Bonheur-Adamo
656 J'avais Oublié Que Les Roses Sont Roses-Adamo
657 That's My Song-Esther & Abi Ofarim
658 Nathalie-Gilbert Becaud
659 Zambia-Mr. Big

Volgende week sluiten we de aankopen van april af, daarna wordt het erg druk in deze rubriek: Binnen twee maanden koop ik maar liefst honderd (!) singles die allemaal wel de moeite zijn om een berichtje over te schrijven. Dat we door tijd- en ruimtegebrek niet kunnen doen...