dinsdag 4 oktober 2011

telefoontoppertje #15: Nina Kinert


Ik heb hem in mei 1992 voor het laatst ontmoet, maar vorige week dook hij ineens op in een droom: Henk Nuwolt. Ik moet ieder jaar op dierendag even aan Henk denken, hij is dan jarig. Na jaren te hebben doorgebracht op het speciaal onderwijs mocht Henk op zijn zestiende proberen de LEAO te doen. Hij zat van 1987 tot en met 1989 bij me in de klas en Henk was mijn beste kameraad. Waar ik fan was van The Moody Blues, daar was Henk idolaat van Elvis Presley. Hij bezocht fanclubdagen en wist alles over The King te vertellen. Henk is vandaag veertig geworden. Wat is er van hem geworden?

De schakeling van Henk naar Jessica is een hele grote. Was ze al geboren toen ik Henk tegenkwam? Nadat café De Stunt jarenlang dicht was geweest, ging deze in de zomer van 2005 open als 'T Café. De zaak was eigenlijk een filiaal van de bar in de Sneker discotheek Alcatraz. Ronald uit Nijland mocht zich eigenaar noemen, maar werd de eerste maanden geassisteerd door de charmante Jessica.

Mijn 'hangout' was toen De Majesteit, als buurman van De Rechter ook vaak De Linker genoemd. Liters blonde Leffe of Maredsous goot ik daar naar binnen tot daar in augustus 2005 een nogal arrogant heerschap de leiding kreeg. Van eind 2005 tot de sluiting in mei 2008 zat ik bijna dagelijks in 'T Café.

Hoewel Ronald onverdroten door ging, was Jessica na een half jaar toe aan een uitdaging. Met een vriendin nam ze het bluescafé Peanuts in Sneek over. Ik heb Jessica mogen kennen als een spontane hartverwarmende meid. Haar ogen herken ik uit duizenden, ik zie haar nog eens in Den Haag. In november 2008 zit ik in een spiraal van depressie, Prozac en alcoholisme. Ik tref Jessica met haar zakelijke partner in speciaalbierencafé De Draai in Sneek. Ze gunt me geen blik waardig. Misschien deed het haar pijn om me zo te zien?

Ik leerde Maria Mena kennen door Jessica en deze avond laat ze ons kennismaken met het dromerige 'Beast' van de Zweedse zangeres Nina Kinert. Vanaf de Nokia wordt het een soundtrack van een zware tijd. Ik kan hem eigenlijk niet meer horen, maar het was de eerste beestachtige telefoontopper die me te binnen schoot...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten