De komende weekeinden staan in het teken van de Blauwe Bak Top 100 die ik nog altijd moet samenstellen. Ik heb vanavond de definitieve lijst gemaakt van alle Blauwe Bak-singles en dat zijn er totaal 455 geworden in plaats van de eerder vermelde 425. Het blijkt namelijk dat ik een paar maanden geleden wel singles heb toegevoegd aan de koffers maar niet in het lijstje heb gezet dat ik zaterdag heb geraadpleegd. 454 7"-singles en 1 12" om precies te zijn. Doorgaans probeer ik in het weekend tenminste één 'gezellig' verhaaltje te doen. Qua 'gezellige' verhaaltjes doe ik dat al een tijdje. Het is ooit begonnen met berichten over twintig jaar geleden. Dezelfde berichten kom ik nu tegen in 'Het zilveren goud' en 'Het zilveren geheugen'. Ik heb vorige week nog geschreven over 2004. Waarom gaan we niet eens voor de grap vijftien jaar terug in de tijd? In maart viert Soul-xotica immers ook de vijftiende verjaardag. In dit bericht ga ik kijken naar de laatste drie maanden van 2009 als ik herstellende ben van de hersenschudding. Ik zoek een foto met 'dansende vlinders' en zie dan dit totaal overbodige stuk decoratie dat je bij Amazon kan bestellen. Het werkt op zonne-energie en doet de vlinder dansen rondom de bloem. Ik zou er mijn geld niet aan uitgeven maar het past als illustratie bij dit bericht.
Er is een hoop vijftien jaar geleden dit jaar. Als eerste vier ik begin april dat ik vijftien jaar van de drank ben en vervolgens op 20 september dat ik over de kop ben gegaan met de fiets ('20092009'). De schade? Voorvork van de fiets is ernstig verbogen en de Marathon Tyros, waarmee ik in 2001 naar Mossley ben gefietst, wordt voor de laatste keer opgelapt. Mijn bovengebit ligt dwars door midden en ik mis een stukje van een 'boventand'. Dat is sinds 2002 plastic voor mij. Dan is er nog de hersenschudding. Onschuldig genoeg volgens de medici om me naar huis te sturen. Een week later zal ik in slaaptenue en op blote voeten bij het station staan omdat ik een afspraak heb ik Meppel. Dat laatste is waar, maar ik ben blijkbaar vergeten om me aan te kleden. Nee, er is duidelijk iets kapot gegaan in mijn hoofd, ook al geniet ik van de rust. Van stereo is mijn hoofd ineens mono geworden. Hoe lang het allemaal heeft geduurd? Wel een anderhalve week. Dan trekt een vriendin me van de straat en geeft mijn hoofd eerst eens een goede wasbeurt. Het is half oktober als ik weer wat begin op te leven. Broer is in de herfstvakantie over in Friesland en ik tref hem daar op een middag. Dan is de hersenschudding alweer passé.
Ik heb die zelfde dag ook een afspraak bij de psychiater. Ik loop dan al tegen een paar vooroordelen aan en er wordt ook gelinkt aan mijn recente ongeluk. Ofwel: Zoete-lieve-Gerritje is gewoon aan de drank geweest en dat zou hij niet meer doen. Euh... nee hoor, ik heb niets gedronken. 'Ja, dat gedrag ken ik, ik werk al dertig jaar met lieden zoals jij'. Kortom: Ik vertel de psychiater kort daarna dat hij beter zichzelf kan gaan helpen, want ik ga me wel redden. Waarvan akte. Ik heb al sinds maart niet meer gewerkt en voel ook geen enkele druk vanuit het bedrijf of van de instanties om aan het werk te gaan. De bedrijfsarts is een ontzettende goedzak en na een paar vragen over mijn gezondheid gaat het al snel over muziek. 'Nou, ik zie je volgende maand wel weer'.
Ik heb veel te danken aan de vriendin die ik begin 2009 heb leren kennen in het uitgaansleven en die een praktijk blijkt te hebben in voetreflexologie. Als ik eenmaal ben gestopt met de drank en verder aan mezelf wil werken, schakel ik haar hulp in en heb daar veel profijt van. In de loop van 2009 ontwikkelt ze het idee om iets te doen met dans en vrije expressie. Ik hoor hiervan en zie het meteen zitten. Het project is van korte duur want ik ben praktisch de enige deelnemer. Heerlijk ongecontroleerd zwaaien en zwieren op de Bolero van Ravel en de volgende 'les' mag ik zelf muziek mee nemen. Fladderen op Spires That In The Sunset Rise. Uiteindelijk zal ze het concept (zonder Spires That In The Sunset Rise) toepassen op kinderen en mensen met een beperking. De Dansvlinders-methode is nog altijd een groot succes en ik ben best een beetje trots dat ik daartoe een opzetje heb gegeven. Het is ook de tijd dat een Engelse vriend me overhaalt om een Facebook-account te openen zodat we gemakkelijk eens even kunnen chatten in plaats van het dure bellen. Ik nodig de vriendin ook meteen uit. Volgens mij is het haar ook ontgaan dat ze vijftien jaar op Facebook zit. Het is nog de tijd dat menigeen op Hyves zit en in het begin heb ik maar drie 'vrienden' die ik ook in het echt ken.
Hoewel de platenhobby nooit echt tot een halt komt, koop ik in deze tijd wel opvallend veel cd's. Dat begint eigenlijk ook met de hersenschudding. Zo ontdek ik ruim tien jaar later dat 'Moon Safari' van Air een plaat is die ideaal is voor een hersenschudding. Alles is zacht en lief aan dat album en ik draai hem recent weer geregeld. Maar het is ook de tijd van het nieuwe album van Wolfmother welke enige tijd zit vastgeroest in mijn cd-speler. Ik bezoek in november 2009 het concert van DeWolff in Het Bolwerk. De volgende dag levert 'heit' me af in Sneek en dat is de laatste keer dat ik bij hem in de auto heb gezeten. Ik ga begin december ook nog naar een concert in Zwolle maar daar weet ik niet veel meer van te herinneren buiten dat het geluid knalhard staat.
Rond de kerst hou ik me bezig met het samenstellen van een Top 100 van het muziekforum waarvan ik lid ben. Ik ben de beide kerstdagen in Jutrijp en het is een 'spannende' kerst. Vader heeft begin december al in het ziekenhuis gelegen en op oudejaarsdag zal hij worden geopereerd. Het zal achteraf bezien het begin van het einde zijn, ook al zal hij het gehele jaar 2010 nog bij ons zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten