De afdeling van de planning heeft overuren gemaakt in de afgelopen dagen. Ik verwacht een pakket singles van Mark en ergens hoop ik dat dit niet meer dan 24 platen zullen zijn. Ik zou dan het pakket kunnen onderverdelen in drie afleveringen van de 'Singles round-up'. Of vier als ik maandag een extra bericht wil doen. Ik heb tot vanmiddag gewacht en, nee, er is nog geen spoor te bekennen van de singles. Deze gaan voor de 'Singles round-up' door naar januari. In plaats van een 'Singles round-up' ga ik nu verder met de 'Honderd achteruit'. Nu nog met een single uit de Gele Bak Top 100 van vorig jaar maar in januari is dat opeens ook alweer twee jaar geleden. Ik zie niet gebeuren dat ik de Top 100's ga inhalen maar ik ga wel een poging doen om niet veel meer dan twee jaar achter te lopen. Wens me maar geluk! In de laatste regels van de vorige 'Honderd achteruit' over ELO heb ik de band een 'eendagsvlieg' genoemd. Is dat terecht? Wel als je kijkt naar de activiteit op de hitparade. Hoewel de band van album tot album bezettingswisselingen heeft en ten tijde van 'Waterfall' alleen Jürgen Fritz lid lijkt te zijn, heeft de band het ruim twaalf jaar vol gehouden. Vandaag in de 'Honderd achteruit' de nummer zes uit de Gele Bak Top 100 van 2022: 'Waterfall' van Triumvirat uit 1978.
'Bun je depressief of zo?'. Ja, mijn voorman in Meppel kent mijn praatjes onderhand wel. Hij is namelijk een groot fan van Pink Floyd en luistert op de zaak vaak naar oude live-opnames van de band. Weinig opbeurende muziek en altijd leuk om daar even zuur op te reageren. Toch moet ik hem credit geven want het is niet iemand die zich doodstaart op Pink Floyd en niets anders luistert. In het hele begin dat hij net in Meppel is komen werken, ga ik regelmatig een dagje met hem op stap om elders post te bezorgen. Dan draait hij opeens iets van Manfred Mann's Earth Band en daarvoor kun je mij meestal wakker maken. Ook qua hedendaagse popmuziek blijft hij goed op de hoogte maar... als hij tijdens kantoorwerkzaamheden muziek nodig heeft? Dan schalt Pink Floyd door de ruimte. 'Wat heb je opstaan?', wordt vaak beantwoord met 'Berlijn 1987' of 'Rio De Janeiro 1983', om maar iets te noemen. We hebben het eens over vergeten parels en dan brengt hij Triumvirat op. Zijn vrouw heeft het nummer herontdekt. Hij zoekt 'Waterfall' op Spotify en voor mij is het de kennismaking met het nummer. Op zaterdag 3 juni 2023 tref ik de single in Steenwijk en een maand later is het al goed voor een zesde plek in de Top 100.
Jürgen Fritz heet eigenlijk Hans-Jürgen Fritz, net als een motorcoureur uit het voormalige Oost Duitsland. Voor zijn werk met Triumvirat houdt hij vast aan de naam Jürgen Fritz. Hij wordt geboren op 12 maart 1953 in Keulen. Als hij zeventien jaar oud is, is hij reeds een virtuoos op de keyboards. Het is dankzij deze virtuositeit dat zijn band vaak wordt vergeleken met Emerson, Lake & Palmer. Het verhaal van Triumvirat start in 1969. Met bassist Werner Frangenberg, zanger-bassist Hans-Georg Pape en zanger-drummer Hans Bathelt richt Fritz in dat jaar Triumvirat op. De band specialiseert zich aanvankelijk in het spelen van de grote hits maar doet ook al snel een vaste cover van The Nice ('Rondo') en Emerson, Lake & Palmer ('Hoedown') in de set. Na verloop van tijd laat de groep de covers vallen en gaat zelf werken aan materiaal. Dat zit niet heel toevallig in de buurt van Emerson, Lake & Palmer. Het gerucht gaat dat 'Lucky Girl' een reactie is op 'Lucky Man'. In 1972 krijgt de band een contract bij EMI.
Nog voordat het eerste album wordt opgenomen, stapt Frangenberg op. Pape neemt de bas en leadzang voor zijn rekening. Het debuut is meteen vrij ongebruikelijk: Twee langere suites op elke kant. Na 'Mediterranean Tales' (1972) kondigt Pape aan dat hij de band zal verlaten om in het huwelijksbootje te stappen. Fritz nodigt zijn neef uit, Helmut Köllen. Deze kan zowel zingen als gitaar en bas spelen en is geen onbekende in de band. Hij werkt al een paar jaar als geluidstechnicus met de band. Het tweede album heet 'Illusions On A Double Dimple' en is het meest complexe album van de band. De groep onderneemt een Europese tournee en opent in 1975 voor Fleetwood Mac in Amerika. Daarbij speelt de groep slechts twee langere stukken maar doet dit met de broodnodige humor, iets dat ongezien en ongehoord is in de progressieve rock. In 1975 verschijnt 'Spartacus' en hiermee mag de band als voorprogramma mee met Supertramp tijdens hun Amerikaanse tournee. Het gebeurt niet zelden dat bezoekers achteraf zeggen dat Triumvirat eigenlijk de betere band was. Na het album is Köllen wel toe aan een solo-carrière. Hij neemt met Fritz en andere Triumvirat-vrienden een album op. Op 3 mei 1977 is het album bijna klaar als Köllen naar de demotapes luistert in zijn auto. Deze staat geparkeerd in de garage en hij is blijkbaar vergeten dat hij de auto al heeft gestart. Hij stikt in de uitlaatgassen van de auto en wordt daarmee onbedoeld lid van de 'Club van 27'. Het album, 'You Won't See Me', verschijnt pas in 1979. De Engelse zanger Barry Palmer vervangt Köllen in Triumvirat. Voor 'Old Loves Die Hard' is Werner Frangenberg ook weer even van de partij.
In 1977 komt er frictie in de band. Drummer Hans Bathelt wil graag verder met de progressieve en vernieuwende muziek, waar Fritz zijn oren laat hangen naar de platenmaatschappij en hun wens voor meer mainstream materiaal. 'Pompeii' is het laatste pure prog-album van de band. In 1978 is eigenlijk alleen nog Fritz over met een aantal totaal inwisselbare gastmuzikanten. Barry Palmer doet de zang op 'Waterfall', het eerste nummer van het album 'A La Carte'. Over de hitsingle wordt nergens gesproken maar het is een gegeven dat 'Waterfall' zeer tijdelijk in de Nederlandse Top 40 verblijft. Op 21 juli 1979 komt het nieuw binnen op nummer 38, een week later stijgt het naar 37 en daarna horen we nooit meer iets van de plaat.
Fritz maakt in 1980 nog een album als Triumvirat met onder andere Steve Lukather en Jeff Porcaro van Toto in de bezetting maar hij is daar niet tevreden over. Hij trekt de stekker eruit. In de midden jaren tachtig werkt Fritz met Bad Boys Blue en omstreeks 2002 is Triumvirat weer terug. Het heeft genoeg materiaal voor een langspeler alleen kunnen ze niemand vinden om het uit te brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten