In het bericht van de Week Spot heb ik het over 'gisteren', maar ik ben nog altijd op tijd om op Eerste Kerstdag te publiceren. Later op de Tweede Kerstdag ga ik het Week Spot Kwartet doen en blijven vrijdag, zaterdag en zondag over om door 2024 te fietsen en te wandelen. 'Dit hebben we niet afgesproken', roep ik dinsdag tegen de lucht. Volgens de Buienradar zal het 'droog' zijn maar de lucht is dermate vochtig dat het soms echte regen lijkt. Ik heb mijn vizier gericht op Eerste Kerstdag. Volgens de vooruitzichten zal het een graadje of tien worden, een zwakke zuidwester en... droog met een waterig zonnetje. Welnu, de laatste warmtebron is blijkbaar uitgenodigd voor het kerstdiner bij de maan of hij heeft zich verslapen. Er is geen zon gesignaleerd waar ik ben. Het is dus grijs met heel veel vocht in de lucht. Bij thuiskomst voelt de jas alsof ik een uurtje in redelijke regen heb gefietst. De eerste plannen zijn nóg ambitieuzer en onderweg moet ik mezelf wel eens corrigeren. We gaan het immers niet té gek doen, dat bewaren we liever voor de zomer. Het is echter helemaal een ge-Vecht geworden en ik schat dat het een kilometer of negentig is geworden.
Het paadje door het bos vanaf Dedemsvaart langs Hardenberg naar Rheeze en Diffelen. Mijn favoriete fietspad welke ik dit jaar tot Hardenberg heb gevolgd op de heenreis van de vakantie en in de week van het 'therapeutisch bewegen' helemaal tot het eind heb gefietst. Ik wil het nu echter andersom doen. Om te beginnen richting Dalfsen en langs de Vecht naar Ommen. Even twijfel ik nog om over Zwolle te gaan en de Vechtdalroute vanaf de Hanzestad tot Ommen te volgen. Nee, dat wordt té gek. Vanaf Ommen ga ik ook geen gekke dingen meer uithalen. Ik kan beter richting de bewoonde wereld gaan en de bekende omgeving voordat de duisternis in valt. Ik stap rond een uur of half twaalf op de fiets. Ik ben dan al een paar uren wakker maar wil eerst de toiletbehoefte afwachten voordat ik van huis ga. Ik verwacht dat alles potdicht zit op Eerste Kerstdag?
Ik ga op reis en ik neem mee... Zes vruchtengebakjes (van die ronde koeken met jam in het hart), de schoudertas met daarin de camera en de portemonnee, de mp3-speler en... ik ben klaar voor de strijd. Ik heb in de uren ervoor de mp3-speler nog voorzien van enkele 'nieuwe' albums en over de muziek ga ik het straks hebben! Okay, wil dus eerst naar Dalfsen en dus moet ik Nieuwleusen in het achterhoofd houden. Onderweg dreigt de route nog een paar keer te worden verlegd maar uiteindelijk voeren we toch het eerste plan uit. Vanaf Uffelte schuifel ik binnendoor naar Westeinde en verder rechtdoor naar Weerwille en Koekange. Ik fiets nu rechtstreeks aan op de Stapelerweg richting Balkbrug maar zwaai af naar De Wijk. Dat had ik eventueel ook sneller kunnen doen, maar hee... we maken er geen wedstrijd van! Tot mijn vreugde is het benzinestation in De Wijk open en haal ik een beker ijskoffie en een flesje chocomel. Door De Wijk fiets ik naar IJhorst en de Zwarte Dennen in. Bij Punthorst fiets ik naar Nieuwleusen en heb eerst op een bankje de ijskoffie en twee koeken. Ik moet dan toch nog een stuk door Nieuwleusen en ach... vooruit maar. Bij Westerveen verlaat ik de plaats en ga ik de groene oase in richting Dalfsen. Ik wil eigenlijk de brug over maar zie in het centrum bordjes van de Vechtdalroute. Die ga ik volgen en deze brengen me bij het pontje van Welsum dat uiteraard uit de vaart is. Zucht. Dan maar verder over de parallelweg naar de stuw van Vilsteren. De Vechtdalroute heb ik niet meer gevonden. Aan de overkant van de Vecht volg ik braaf de parallelweg naar Ommen. De chocomel en de resterende vier koeken zijn al op en over een uurtje begint het te schemeren.
Toch zie ik het niet zitten om vanuit Ommen naar Balkbrug te gaan. In plaats daarvan schiet ik schuin over naar Dedemsvaart om vervolgens via Linde en Zuidwolde richting huis te gaan. In Zuidwolde gaat het licht in de hemel definitief uit en ik heb het gered: Er zijn weinig verrassingen meer. Na Zuidwolde gooi ik de koptelefoon eraf en stop de mp3-speler vooraan in mijn schoudertasje. Dat mag me verder begeleiden naar Uffelte. Het is 'no-nonsense' en kleurloos op deze avond terwijl het anders zo'n mooie route is! Over Echten langs het bos naar Ruinen en over Ansen en Rheebruggen weer terug. Ik ben om half zeven terug in Uffelte.
De muziek heeft een belangrijke rol gespeeld tijdens deze tocht. De koptelefoon is niet comfortabel genoeg om uren achtereen op te houden waardoor ik een 'pauze' heb gehad en na Zuidwolde het ding in de fietstas gooi. Tot Ommen heb ik eigenlijk geen omkijken naar de muziek want de albums volgen elkaar op. Eerst een compilatie met de singles van The Guess Who, dan 'John Barleycorn Must Die' van Traffic. Als ik de Zwarte Dennen uit fiets begint Van Morrison aan 'Moondance'. Bij de koffiestop zijn we halverwege 'Crazy Love' en dan gaat de mp3-speler uit tot Dalfsen. Daar start ik 'Crazy Love' opnieuw en hoor de rest van Van's klassieker. Dan een échte ontdekking: Het album van Skylark uit 1972 met de wereldhit 'Wildflower'. Voor herhaling vatbaar! Ik heb ook Jelte-muziek bij me want hij is al jaren een groot fan van Lana Del Rey. Zelf ken ik wat losse nummers maar heb me nooit ertoe gezet om een volledig album te beluisteren. Nu is dan de uitgelezen kans want ik draai 'Born To Die' en 'Chemtrails Over The Country Club' in zijn geheel. Het dreigt zelfs nog over te gaan naar de meest recente maar dan heb ik wel genoeg lijzigheid gehad. Wél een echte ontdekking want de albums hebben me geen minuut verveeld! Tot slot gooi ik er nog een verzamelaar van The Doobie Brothers er tegenaan.
De foto is genomen op de dijk langs de Vecht bij Dalfsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten