Het is kerstavond als ik dit bericht schrijf. Voor velen op deze aardbol het moment om samen te komen maar voor mij is het meestal een eenzame avond. Is dat erg? Niet voor mij in elk geval. Ik ga Tweede Kerstdag naar IJlst en kom terug met platen, dat is in ieder geval al een fraai vooruitzicht. Ik ben vrijdag vrij van werk en dat komt eigenlijk ook wel goed uit. Mijn zus is net terug gekomen van een paar dagen in Denemarken en ik neem aan dat jullie het voornaamste gespreksonderwerp wel kunnen raden? Ik denk dat ik vrijdag bekaf ben. En wat gaan we morgen doen? Welnu, ik heb ergens een ambitie om te gaan fietsen. Gewoon een lekkere lap kilometers maken onder het genot van mooie muziek. De weersomstandigheden zien er immers gunstig uit! Ik ga nu eerst verder met de 'Honderd achteruit' die ik gisteren had willen publiceren maar dan val ik om van de slaap. Vandaag een plaat in de schijnwerpers met een hele sterke herinnering aan de dag waarop ik dit kleinood heb aangeschaft. Op zeven in de Gele Bak Top 100 van 2023 vinden we 'Lowdown' van Boz Scaggs uit 1976.
Op 9 december 2022 vindt de ontmoeting plaats tussen Oranje en Argentinië in het Lusailstadion in Lusail. Het is de kwartfinale van het wereldkampioenschap voetbal. Het wil maar niet lukken voor Nederland om Argentinië te verslaan in dergelijke toernooien en 2022 is daarvan andermaal een voorbeeld. In mijn herinnering is de scheidsrechter drukker met het zoeken van gele en rode kaarten dan dat hij op het veld heen en weer loopt. Maar wacht even? Soul-xotica gaat doorgaans over muziek. Hoe hebben we het dan nu over voetbal? Welnu, deze avond van de kwartfinale hebben we een etentje met de zaak. Omdat op en neer fietsen naar Uffelte altijd nog kan, heb ik besloten om in Steenwijk te blijven na mijn postronde. Ik reken op vrij veel post want dat is in die tijd op vrijdag vaak het geval. Nu heb ik slechts vijftien brieven op zijn meest. Gelukkig door heel Steenwijk waarbij ik alle kringloopwinkels en zaken met platen in Steenwijk voorbij fiets. Zo zorg ik ervoor dat ik vijf uren aan het werk ben. Om vijf uur duik ik maar een café in. Om een uur of half zeven naar het restaurant voor de maaltijd. Daar maken we al iets mee van de wedstrijd. Snel op de fiets naar huis en daar ben ik nog net op tijd voor de verlenging en de uiteindelijke strafschoppenserie. Het winkeltje is nu helemaal leeg. Het heeft er een paar jaar gezeten en doet in leuk meubilair uit de jaren vijftig en zestig. Het heeft daarnaast ook een paar bakken met elpees en een handjevol singles. Ik koop deze middag 'That Day' van The Golden Earrings mét fotohoes en deze van Boz Scaggs.
William Royce Scaggs is de naam en hij wordt geboren op 8 juni 1944 in Canton in de staat Ohio. In de vroege jaren zestig speelt hij in een band met de naam The Ardells. Een collega daar is Steve Miller en als deze in 1968 start met zijn Steve Miller Band, kan Scaggs rekenen op een telefoontje. Hij doet mee op de eerste paar albums van Steve Miller Band. Dezelfde albums die Steve Miller het liefste zou willen vergeten, getuige een interview met hem uit 1977. 'Children Of The Future' is echter een subliem album in mijn boek en ook 'Sailor' is goed te verteren. Na de laatste stapt Boz uit de band en probeert het solo. Daarbij zouden we bijna vergeten dat Boz onder zijn eigen naam al een elpee heeft gemaakt in 1965. 'Boz' wordt opgenomen en uitgebracht in Zweden en bevat voornamelijk covers van rhythm & blues-nummers en 'Girl From The North Country' van Bob Dylan. Hij arrangeert zelf de covers van 'How Long' en 'C.C. Rider'. Het album is tot afgelopen augustus praktisch onvindbaar en krijgt dan pas een wereldwijde cd-release. Het eerste album van Boz na zijn vertrek bij Steve Miller heet 'Boz Scaggs' en stamt uit 1969.
Zijn buurman in Potrero Hill in San Francisco is Jann Wenner. Hij is één van de oprichters van het tijdschrift Rolling Stone en Wenner moedigt Scaggs aan om een demo op te nemen. Even later heeft Wenner een zakelijke bespreking met Jerry Wexler van Atlantic en Wenner speelt hem de demo van Boz Scaggs toe. Wexler is meteen enthousiast en staat toe dat Wenner het album van Boz Scaggs gaat produceren. Omdat Boz liever eerst zelf incognito naar de Muscle Shoals-studio's wil gaan, leent hij een perskaart van Rolling Stone. Door deze bezoeken komt Scaggs in aanraking met onder andere Duane Allman en andere toekomstige sessiemuzikanten op zijn album. 'Boz Scaggs' alsmede de vijf opvolgers op Atlantic maken allemaal een minimale indruk op de hitparade en in 1974 is hij weer vrij om te gaan en staan. In 1976 mag hij voor Columbia zijn volgende album uitbrengen. Scaggs heeft een lijstje met studiomuzikanten die hij graag wil gebruiken. Drie daarvan zijn dan al geruime tijd goede vrienden: David Paich, David Hungate en Jeff Porcaro. Het trio is bijvoorbeeld al te horen op 'Pretzel Logic' van Steely Dan maar treedt ook aan voor 'Silk Degrees'. Als het album klaar is, stelt Scaggs voor om het een officiële band te maken voor live-optredens. Hierdoor zal uiteindelijk Toto gestalte krijgen. John Travolta danst op 'Lowdown' in 'Saturday Night Fever' maar de platenmaatschappij staat niet toe dat het nummer op de soundtrack komt te staan. 'Lowdown' zal Boz' grootste Amerikaanse hit worden. Het schopt het tot een derde plek op de Billboard. In Canada piekt het op twee en in Engeland doet het slechts nummer achtentwintig. In onze Top 40 is het nummer goed voor nummer 21.
Boz' meest recente album is 'Out Of The Blues' uit 2018. Een jaar eerder is zijn huis ten prooi gevallen aan een bosbrand waarbij hij alles verliest. Boz en vrouw zijn op dat moment op tournee. In februari van dit jaar onderneemt hij een tournee door Japan en zegt toe dat hij de gebruikte gitaren zal doneren aan een goed doel voor slachtoffers van de aardbeving op Nieuwjaarsdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten