Je moet er even goed voor gaan zitten maar dan heb je ook het gewenste resultaat? Net zoals bij de basgitaar-single van gisteren en ook het Mick Tinsley-verhaal is het ook bijzonder aardig om de geschiedenis achter deze single duidelijk te krijgen. Dat valt nog niet mee. Er lijkt iets van naamsverwarring aan de hand te kunnen zijn maar dan hebben we nog de Youtube-video's die me vertellen dat het waarschijnlijk een en dezelfde groep is. Daarvan weten we dan een enkele naam, maar Discogs doet de band af als 'Engelse sessiemuzikanten' terwijl het lijkt alsof de groep vooral in Europa heeft opgetreden. Het wordt vanavond niet een heel uitgebreid verhaal over de Week Spot maar het is het meeste sprokkelen van informatie die ik links en rechts ben tegengekomen. De Week Spot van deze week is 'I Don't Want Nobody To Lead Me On' van The Exotics uit 1970.
Ondanks protesten van iemand in de commentaren heeft ook 45cat de Decca-single toegevoegd aan de catalogus van 'onze' Exotics. Deze plaat verschijnt in 1964 als in Engeland een eerste opmars is van de zogenaamde 'blue beat'. Millie Small doet dan goede zaken met 'My Boy Lollipop' en The Migil 5 volgen in haar kielzog met 'Mockin' Bird Hill'. De a-kant van de single heet 'Cross My Heart' en is van deze typische 'blue beat'. De b-kant is geschreven door Owen Gray en heet 'Ooh-La-La' en dat is een ruiger ska-feestje. In New Musical Express wordt een jaar later een EP geadverteerd van The Exotics genaamd 'Blue Beat' maar, naar het schijnt, is dat slechts een proefballonnetje van Decca omdat de fysieke EP nog nimmer is opgedoken. De daaropvolgende jaren lijkt The Exotics vooral actief te zijn in Europa. Zo zou de groep Italië als uitvalsbasis hebben gehad. In Frankrijk verschijnt de tweede single op het Festival-label als Irwin Clement & The Exotics. De a-kant van de plaat is 'Don't Lead Me On', dezelfde titel die door het Engelse Columbia wordt gebruikt voor de demo's. Het is in werkelijkheid een vroege opname van onze Week Spot en op de 'issue' wordt de correcte titel gevoerd. In 1970 wordt tenslotte de a-kant opnieuw opgenomen en ditmaal uitgebracht bij Pye. Klein detail is dat de stempel op mijn demo van een week eerder is.
'I Don't Want Nobody To Lead Me On' is oorspronkelijk een opname van The Masqueraders welke in 1967 op het Wand-label is uitgebracht. Ik heb het origineel zojuist beluisterd en moet zeggen dat The Exotics een eigen 'touch' heeft aangebracht in het nummer waardoor het voor mij interessanter is geworden. Het speelse Hammond-orgel-effect is méér op de voorgrond dan in het origineel. Het fotohoesje van de Franse single laat zien met wat muzikanten we van doen hebben en dat verklaart opeens ook de zangstijl. 'I Don't Want Nobody To Lead Me On' is namelijk typische Jamaicaanse soul. In 1970 is de groep onverminderd populair in Europa want in Portugal krijgt de single eveneens een release. Ofwel... de Engelse exemplaren krijgen een Portugese fotohoes.
Het is omdat ik vlak ervoor met Mark overeen ben gekomen dat hij mijn Bobby Harden-plaat wil overnemen voor de aanschafprijs want anders zou de plaat nét buiten mijn bestedingspatroon zijn gevallen. Hij heeft momenteel een Goldmine Sevens voor dezelfde prijs in de aanbieding en hoewel ik die nimmer goedkoper ga krijgen, hik ik toch een beetje op tegen de vraagprijs. In het geval van The Exotics heb ik tot op de dag van heden nog geen spijt gehad. Jamaicaanse soul zit ook nog altijd in de lift en dus wordt deze vanzelf méér waard!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten