Een samenloop van omstandigheden. Ten eerste zijn daar natuurlijk de stakingen in het openbaar vervoer. Waarom nu juist vandaag? Aan de andere kant is het verhaal van gisteren een negatieve invloed op mijn dag. Met andere woorden: Ik ben mijn bed niet uitgekomen en heb ook mijn radioshows voor vanavond moeten cancellen. Nu ligt de maandag dan weer open en dan wordt het waarschijnlijk een retourtje Assen omdat de winkel in Emmen op maandag dicht is (zoals ik heb ontdekt tijdens mijn laatste vakantie). Ik heb eerder vandaag ook aan alternatieven gedacht waarbij ik geen gebruik hoef te maken van het openbaar vervoer, maar zo gezegd is er vandaag geen activiteit geweest. De Week Spot voor deze week heb ik afgelopen maandag al uitgezocht en de foto staat ook al een tijdje klaar en dus ga ik daar vanavond maar eens mee beginnen. Wellicht nog een aflevering met 'Honderd achteruit' hoewel ik een jaar geleden nog over de band heb geschreven. Dat zijn dan vooral persoonlijke ervaringen, wellicht dat ik nu meer naar het verloop van de band kan kijken? De Week Spot van deze week is in ieder geval 'Lonely Man' van Spencer Wiggins uit 1967.
Één van de best bewaarde schatten uit de soulmuziek. Zo wordt Spencer Wiggins dikwijls gekenschetst. De man heeft een indrukwekkende discografie waarbij het water in de mond loopt van de ware liefhebber van soul, alleen is de man totaal onbekend gebleven in de algemene muziekwereld. Spencer heeft onlangs eenentachtig kaarsjes mogen uitblazen op zijn verjaardagstaart. Hij wordt geboren op 8 januari 1942 in Memphis. Zijn moeder zingt in het koor van de Baptistengemeente waar het gezin Wiggins de diensten bijwoont en de kroost wordt aangemoedigd om ook aan de slag te gaan met hun muzikale talenten. Van Spencer's broer, Percy Wiggins, heb ik ook een aantal platen in de bakken staan. Spencer en Percy vormen met zus Maxine hun eerste gospelgroepje. Als hij klaar is met zijn opleiding keert hij de gospel de rug toe en gaat met Percy en David Porter verder als The Four Stars. David Porter zal later, samen met onder andere Isaac Hayes,, verantwoordelijk zijn voor vele klassieke hits op het Stax-label. Met The Four Stars brengt Wiggins rhythm & blues.
In de vroege jaren zestig gaat Spencer zich meer profileren als solist en begint met het zingen in clubs in Memphis. Daar wordt hij ontdekt door Quinton Claunch, eigenaar van het Goldwax-label. In 1964 maakt Wiggins zijn eerste plaat voor Goldwax en er zullen talrijke singles volgen. Veel van het Goldwax-materiaal is anno 2023 een voorbeeld van wat 'deep soul' wordt genoemd. 'Lonely Man' is in 1967 een b-kant van een single en mijn enthousiasme voor de plaat begint al bij het intro. Het is geen valse start, maar toch klinkt het alsof het intro tweemaal wordt gespeeld. Dat zet precies de toon voor de plaat. Het is upbeat, bijna crossover-materiaal, en Spencer wringt zijn stem in alle bochten om zijn boodschap duidelijk te maken. Toch is dit niet het materiaal dat thuis hoort op de mainstream radio in de jaren zestig waardoor de verkoop achter blijft. In 1969 ziet Goldwax zich genoodzaakt om de deuren te sluiten. Zijn laatste single is een cover van Aretha Franklin's 'I Never Loved A Man' met uiteraard een verwisseling van de sekses. Duane Allman speelt gitaar tijdens deze opnamesessie.
Wiggins vindt werk bij Fame Records en zijn tweede single, 'Double Lovin', bereikt zelfs de onderkant van de R&B Top 50 van de Billboard. Verder succes blijft uit en in 1973 verhuist Wiggins naar Florida nadat hij is getrouwd. Het brengt hem eveneens terug bij de kerk. Hij wordt actief in de Baptistengemeente als diaken en begeleidt gospelkoren. Hij heeft sindsdien een aantal geluidsdragers uitgebracht met gospelwerk. 'Keys Of The Kingdom' uit 2002 lijkt het laatste wapenfeit te zijn. 'Deep soul' is pas sinds een paar jaar een toverwoord geworden en het Engelse label Kent brengt een aantal cd's uit met het klassieke Goldwax-werk van Wiggins.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten