De discipline om dagelijks te publiceren lijkt ook in 2023 een afwezig onderdeel te zijn in mijn leven. Alle goede voornemens ten spijt lig ik alweer een paar berichten achter. Ik had grootste plannen voor deze dag welke me zou hebben kunnen helpen, maar helaas... Ik ben doorgaans erg moe in januari en daar is vandaag een extreem voorbeeld van. Ik ben niet uit bed te branden. Het plan zou zijn geweest om met de bus op en neer naar Assen te gaan ten behoeve van zwart goud. Intussen heb ik het pakket van Baz nog ingepakt staan op de trap. Wellicht dat ik deze straks ga uitpakken en dat daar nog een verhaaltje in zit. Ik ben bijna twee jaar geleden begonnen met deze serie en in dit tempo werk ik langzamerhand richting mijn vijftigste levensjaar. Vandaag ga ik dan twintig jaar terug in de tijd. Als illustratie zou ik ook René Froger kunnen doen, maar die plaat komt niet uit 2003. Het jaar staat echter wel in het teken van 'het eigen huis'.
Ik vier oud en nieuw wederom in De Buze. Ditmaal maak ik ook als dj mijn opwachting maar dat is niet een heel groot succes. Dan krijg ik bonje met een van de vrijwilligers en probeer ik buiten de woede van me af te schudden. Dat lukt niet en dus barst de bom als ik binnen ben in het huis van Jan. Ik schaam me nog altijd de ogen uit de kop over mijn gedrag op deze morgen. Gelukkig heeft Jan het me vergeven maar het is niet fraai! Het begint nu echter wel steeds spannender te worden in het huis. Ik voel als een tikkende tijdbom. Een maand eerder heb ik nog geprobeerd om voorrang op een woning te kunnen krijgen bij de woningstichting. Natuurlijk gaat dat niet lukken! Ik ben geen alleenstaande moeder met kind en ook heb ik geen economische binding met Steenwijk. Ik moet dus gewoon achter aansluiten in de rij. Intussen doe ik wel op woningen en in de tweede week van januari krijg ik te horen dat ik een huis kan bezichtigen. Het is in de straat van mijn kameraad Robert. Ik weet niet meer precies wat me tegenstaat aan het huis maar na bezichtiging ben ik niet zo zeker. Terug bij de woningstichting tref ik de dame waar ik een paar maanden eerder voorrang heb gevraagd. 'Ik zou dit huis maar accepteren', is haar advies. 'Het kan zomaar drie jaar duren voordat er weer iets vrij komt'. Tja, dan is de keuze niet zo moeilijk. Achteraf gezien ben ik ook extra blij dat ik het heb genomen want de huur hoeft nog net niet in stuivers en dubbeltjes te worden betaald. Ik heb geen recht op huursubsidie omdat de huur slechts 160 euro per maand is.
In het verhaal van 2002 is het ondergesneeuwd geraakt, maar ik ben in deze zomer veel op stap met het bandje van een paar kameraden. Da Skoda's wint deze zomer de Oogst Van Overijssel en daarmee kom ik in de zomer terecht op een festival in Deventer waar ik nog jaren als vrijwilliger zal werken. Ik heb net het huis geaccepteerd en met de eerste schamele bezittingen slaap ik in het lege huis. De volgende dag heeft Da Skoda's een optreden in Apeldoorn en ik mag uiteraard mee. Toch zal ik me daar ook misdragen en na nog één optreden in Heerenveen heb ik bijna iedereen in de band tegen me in het harnas gewerkt. Mijn drankconsumptie ligt té hoog en vaak gaat dit van de rekening van de band. Ik heb grootse plannen met het huisje en op de eerste dag begin ik enthousiast met behang scheuren. Tijdens de pauze besluit ik even de stad in te lopen naar de kringloopwinkel. Ik zie daar een rotan draaistoel waar ik graag vanavond op wil zitten. Het is niet heel erg zwaar en het is niet ver naar mijn huisje. Het heeft geregend en Steenwijk heeft dan sindskort nieuwe trottoirbanden. Als het regent, zijn deze spiegelglad. Dat ondervind ik aan den lijve als ik met de stoel de winkel uit ga. Ik voel mijn enkel dubbel klappen, maar hee... ik kan de betaalde stoel niet dumpen en zal toch naar huis moeten. Ik strompel verder met als resultaat dat ik de komende twee maanden excessief gebruik mag maken van de stoel. Met de voet in gips. Als dat gedaan is, staat mijn huisje al aardig vol en stel ik het behang plakken en schilderen nog maar even uit. Pas in 2007 zal ik de muur schilderen.
Ik heb de vorige zomer straatmagazines verkocht en je mag, in principe, een jaar extra verkopen als je al een woning hebt. Daar maak ik dankbaar gebruik van. Ik ga geregeld op vrijdag naar Leeuwarden om kranten te kopen en dan door naar Dokkum. Ik heb daar inmiddels een 'stamkroeg' waar veel van de verdiensten mogen achterblijven. Daarna onder de sterrenhemel slapen op een bankje en de volgende dag verkopen om de kosten van de bus en trein te verdienen. Iemand van het magazine wil een kort interview met mij en de fotograaf neemt een foto van mij terwijl ik op 'mijn' bank lig. Dat had ik beter niet kunnen doen? Ik heb helemaal niets gemerkt en gelukkig maar! Op een zaterdagmorgen blijkt mijn tas met kranten weg te zijn en ook mijn discman is gestolen. De tas wordt een week later teruggevonden. Dan zit de schrik er flink in en ik zal nog een paar weekeinden slapen in een fietsenstalling bij het station. Dan is het eind augustus 2003 en ben ik helemaal klaar met deze 'lifestyle'. Tijd om van mijn huisje te genieten!
Dat doe ik vooral met behulp van de radio. Ik luister al een paar jaar geregeld naar 'Theater van het sentiment' op Radio 2 maar ontdek dan de uitzendingen in het weekend. Ook blijf ik steeds vaker een nacht op om naar de radio te luisteren. De eerste keer 'White Flag' van Dido kan ik me ook nog erg goed herinneren. Het is een maandagmiddag als ik met de radio-walkman op naar de kringloopwinkel loop. 2003 is ook het jaar dat ik actief raak binnen de lokale afdeling van de Socialistische Partij. Eigenlijk niet zozeer vanuit politieke ideologie want daar ontbreekt het me aan in deze jaren. Links is echter goed genoeg voor mij en het gaat vooral om de opgebouwde vriendschappen binnen de partij. Mijn rol is vooral die van folderen en helpen bij het opzetten van ledenbijeenkomsten. Het is allemaal van korte duur. Het zal nog jaren duren eer ik weer af kom van mijn lidmaatschap, het meest actieve is er na een jaar al vanaf.
Intussen probeert de gemeente van alles om me weer aan het werk te krijgen en daarbij hoort ook een reïntegratiecursus. Dat laatste is pure geldverspilling. Hierdoor zal ik echter wel weer even actief worden in de journalistiek, hetzij geheel vrijwillig. Ik maak kennis met rockandroll-punt-nl. Later zal het diggin4dirt-punt-com gaan heten. Een webmagazine over garagerock en aanverwante muziekstijlen. Ik neem hiervoor wel een pseudoniem: Sideburner. Vooral omdat ik dan al een tijdje mijn bakkebaarden laat groeien en deze van Mungo Jerry-formaat zijn. Dat gaat me in 2004 verder onderhouden en zal me weer op nieuwe plekken brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten