Op Wolfman Radio hebben we op dinsdagavond een bluesshow. Niet dat ik vaak luister, maar toch... Dinsdag is een goede avond voor de blues. Ik ga vanavond even de blues induiken. Of wordt het toevallig toch meer rhythm & blues? In de derde aflevering van de 'Singles round-up' vinden we een drietal platen waarbij ik heb gegokt. Als ze me goed bevallen? Heel misschien ga ik binnenkort nog eens terug om meer uit deze verzameling te halen. Ik ben over het algemeen niet een hele grote bluesliefhebber, maar kan het van tijd tot tijd waarderen. En het voelt ook goed aan om blues te kopen in Assen. Het is per slot van rekening slechts een paar kilometer vanaf Grolloo en de muzikanten hebben natuurlijk hun roots in Assen. Ik weet niet of ik vanavond toe kom aan het publiceren van de Week Spot, anders krijgen jullie morgen een dubbele aflevering voorgeschoteld. De apparatuur mag aan en ik word hopelijk negenmaal blij verrast...
* Jay & The Americans- Cara Mia (NL, United Artists, 1964)
Alhoewel? De eerste is natuurlijk geen verrassing. Ik heb de single al jaren maar kan deze met fotohoesje niet laten liggen. Het vinyl oogt ook gaaf en dus krijgt deze single voor twee euro het groene licht voor mij. Klokgaaf en dus mag deze als upgrade!
* Andrew Jefferies- Not Like Just Any Girl (US, Queen, 1978)
Deze staat in het vakje met de bluesplaten. Het minimalistische groene label trekt meteen de aandacht en dan kijk ik bij de credits. Daar zie ik dat de plaat is geproduceerd door Simtec en Jefferies. Simtec? Is dat? Ja, inderdaad: De plaat is geschreven door R&S Simmons en dus is Simtec van het duo Simtec & Wylie. Ook heb ik een solo-single van hem in de Blauwe Bak staan. Dit riekt dus naar soul maar... zeker weten doe ik het niet. Qua gitaarwerk is het duidelijk blues, maar het heeft een fijne groove en een prachtig arrangement zoals ik dat gewend ben van Simmons. Hij kan er zeker bij door voor wat betreft de Blauwe Bak. De single kan echter wel een wasje gebruiken. De b-kant heet 'Slipped Into A Groove' en dat is soul vanaf het intro. Bestaat er zoiets als rootsy disco? Alleen de gitaar neigt soms iets naar de blues, maar dit is geen plaat voor een doorsnee bluesliefhebber.
* Little Willie John- Sleep (US, King, 1960)
Uiteraard ga ik voor de 'grote' namen om te beginnen maar ik zou nog best nog eens door de twee vakken willen gaan en meer letten op interessante platenlabels en dergelijke. Hoe vaak tref je een originele King-single van Little Willie John? Okay, ik kan begrijpen dat er oorden zijn in Nederland waar dit repertoire meerdere malen opduikt in kringloopzaken, maar in het noorden zijn ze nooit zo van de zwarte muziek geweest als je afgaat op het assortiment van de kringloop. 'Sleep' is een ietwat poppy shuffle maar ik kan hem wel kwijt tussen de 'Big City Soul'. Op de flip staat 'There's A Difference' en dat is meer rhythm & blues en nog beter geschikt voor de koffers. Goed gegokt!
* Freddy King- Meet Me At The Station (US, Federal, 1964)
Met Freddy King kun je niet misgrijpen en 'Meet Me At The Station' is rhythm & blues genoeg voor de bakken. Op de b-kant staat 'King-A-Ling' en dat is instrumentaal. Een lekkere vuige rhythm & blues-groover met een prettig solerende King. Ook zeer geschikt voor de soul-verzameling als je het mij vraagt. Over een maand of zo een tweede ritje naar Assen? Hier lust ik wel meer van!
* Led Zeppelin- Black Dog (NL, Atlantic, 1972)
Ik twijfel lang bij deze single. Ik geloof dat ik hem eind 2021 heb gekocht in Meppel maar één ding is zeker. Die klinkt niet zo fijn als deze. De vorige eigenaar heeft de single met respect behandeld en dat is volgens mijn ervaring alleen al een unicum in de verzamelwereld. Waarom De Jong helemaal naar Amsterdam is gefietst om de plaat te halen bij Duyvené & Remmers is wel een interessante vraag? 'Zit bij je in de buurt', luidt de slagzin van de platenzaak.
* Lindisfarne- Lady Eleanor (Duitsland, Philips, 1972)
Waar is die toch gebleven? Ik heb de zoektocht inmiddels opgegeven. Als ik in Mossley woon koop ik elders de Old Gold-persing van 'Meet Me On The Corner' van Lindisfarne. Op de keerzijde staat de originele 1970-versie van 'Lady Eleanor' en ik draai het nummer zó vaak in Mossley dat ik meteen het uitzicht vanuit mijn kamer heb als ik de plaat hoor. De vraag is nu wel... is dit de originele opname of de latere mix voor de single? In het origineel is Alan Hull niet overal even toonvast en dus is er later een nieuwe opname gemaakt voor de single. De speelduur staat op 3 minuten en 34 seconden dus dat geeft goede hoop. Het is de originele opname maar dan met een ingekort intro. Helaas heeft de plaat een beetje last van 'distortion', maar o man... Ik zit hier met een dikke laag kippenvel terwijl ik het raam uitkijk en links van de schuur de top van de Pennines zie. Ik heb geen thee en melk in huis maar anders ging ik nu een pint 'labour tea' maken. De nieuwe opname waar ik het over heb gehad, staat in die tijd op een verzamelelpee van K-Tel als ik me niet vergis.
* Lee Lynch- Don't Hold On To Yesterday (België, Supreme, 1969)
Ik ga af op het Supreme-label en voor een euro wil ik wel gokken. Omdat er geen jaartal wordt vermeld op het label kijk ik bij thuiskomst op 45cat en zie ook een paar foto's van heer Lynch. Zal wel niks worden, ondanks dat de single in Engeland door Ember is uitgebracht. Precies! Dat bedoel ik dus. Lee Lynch is gewoon een soort van Joe Dolan. Het is geen onaardig nummer maar ik had stiekem gehoopt op iets in de reggae-hoek. De b-kant heeft tenminste nog een fuzzgitaar en het is meer een prettige popsong waar de a-kant een wals is. Als toch niemand de a-kant kent, kan ik deze ook net zo goed draaien in de shows?
* The Magic Lanterns- One Night Stand (Duitsland, Polydor, 1970)
Dit heeft in 1970 even in onze vaderlandse Tipparade gewoond. Het is prettig in het gehoor liggende pop dat met een beetje geluk gewoon een hit had kunnen zijn. Het team liegt er dan ook niet om. De heren Hammond en Hazlewood tekenen voor de liedjes en Steve Rowland verzorgt de productie.
* Maureen McGovern- The Morning After (NL, Philips, 1972)
Er staat een man naast me die duidelijk niet op zoek is naar 'Carmen' van Bizet. Aan zijn bakkebaarden en kledij te zien, zit hij in de hoek van de oude rock'n'roll. 'Heb je wel gezien dat hier nog een bakje staat?', wijst hij naar de grond. Nee, die had ik over het hoofd gezien. Ik prijs hem meteen het hoekje met blues en rock'n'roll aan, maar hij is blijkbaar meer van de elpees. Hij kijkt even op als ik zeg 'Aaaah... wat mooi.... de 'Morning After'. Nee, er liggen geen voorbehoedsmiddelen tussen de platen, maar ik hou Maureen McGovern in mijn handen. Een single die ik al een hele tijd zoek. Het nummer neemt me terug naar de dagen vóór mijn 20092009 als ik net een paar mp3-tjes van iemand heb gekregen. Vermoedelijk de nummer 1 in de 'Eindstreep' van volgende week?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten