En ik ga meteen door met het tweede deel. Als ik morgen ook tweemaal zou publiceren dan zit ik weer op schema. De Week Spot is al bekend en dus gaat dat niet veel moeite kosten om een verhaaltje in elkaar te zetten. De partij van vanmiddag kan dan voor het weekend klaar zijn. Intussen wacht ik met smart op een single uit Engeland welke ruim een maand geleden op de post is gegaan. Ik ben geduldig want de Engelse post houdt regelmatig stakingen en wellicht dat hij hier in Nederland nog langs de douane moet. Het is een plaatje uit het jaar 2000 welke ik puur 'voor de heb' heb aangeschaft. Het is namelijk qua uitdossing een erg speciaal item en er zijn niet veel van vervaardigd. In dit tweede deel duik ik wederom de oudheid in. De meest recente single uit de volgende negen is immers ook alweer 35 jaar oud. De tijd vliegt...
* Edison Lighthouse- What's Happening (NL, Stateside, 1971)
De studiogroep van 'Love Grows' en ik heb deze single nog nooit eerder gezien of gehoord. In 1970 heeft de band Butterscotch een grote Engelse hit met 'Don't You Know' en alles wijst erop dat het team achter deze plaat het roer heeft overgenomen in 1971. 'What's Happening' klinkt héél anders dan 'Love Grows' en is voor mij niet zo 'instant' als de grote hit. Het is echter wel typische teenybopper-stijl en dat is waar de groep voor was opgericht. Tot zover ik kan nagaan is niemand uit de 'Love Grows'-periode betrokken bij de totstandkoming van deze single.
* Marianne Faithfull- All I Wanna Do In Life (NL, Nems, 1977)
Soms is het goed om nog een tweede keer te kijken. Zo blijkt! Als ik in een bak met platen sta te rommelen en ik zie een oranje label in een Dureco-hoes, dan verwacht ik een wanstaltig Hansa-product of een knaller van Oscar Harris. Marianne maakt in 1977 deel uit van de Nems-stal en dat heeft in Dureco een distributeur gevonden waardoor deze single oogt als een Dennie Christian-single. Het is echter een groovy, ietwat funky, Marianne Faithfull. In 1977 bestaat er nog niet zoiets als autotune maar ik verbaas me over de stem van Faithfull. Deze klinkt twee jaar later op 'Broken English' al meer 'verrot'. Marianne zingt een beetje lijzig en buiten het funky slagje van de gitaar is het vooral erg folky. De keerzijde is meer het werk zoals we dat van Marianne kennen. Hier is het middelengebruik ten opzichte van de stem wel merkbaar. Eigenlijk is 'Lady Madeleine' de meer interessante kant van de single.
* The Four Pennies- Until It's Time For You To Go (NL, Philips, 1965)
Bij Van Der Veen zijn alle tweedehands singles standaard vijf euro. Daar zitten een paar lachwekkende voorbeelden tussen, maar vooruit maar... Ik hoef ze per slot van rekening niet aan te bieden. Hoewel John Barry ook een zeer fraai item is, denk ik dat deze van The Four Pennies zelfs een koopje mag heten voor de prijs. Okay, de single ziet er niet fijn uit maar het hoesje is het dubbel en dwars waard? De krasjes zijn vooral 'hairlines' want de plaat speelt luid. De a-kant is een folky beat-versie van een Buffy Sainte-Marie nummer. Op de keerzijde staat een eigen compositie van onder andere Lionel Morton. 'Til Another Day' is ook hier de meer interessante kant. Wellicht een idee om ook 'Beside The A-side' te gaan doen in 'The Vinyl Countdown'? Bij een volgende fietstocht kan ik wellicht altijd nog eens op de koffie gaan bij Aukje in Witmarsum, als ze bijna zestig jaar later nog altijd op hetzelfde adres woont...
* Inez Foxx- Mockingbird (US, Symbol, 1963)
* Inez Foxx- Hi Diddle Diddle (US, Symbol, 1963)
'Mockingbird' heb ik al in diverse uitdossingen waaronder de Engelse heruitgave op United Artists. Hoewel deze variant van het label niet op 45cat staat, neem ik aan dat dit ook een origineel moet zijn. Natuurlijk doet Charlie ook mee op dit plaatje maar hij krijgt dan nog geen credit. 'Jaybirds' is een soort van vervolg op 'Mockingbird' met opnieuw de speelse zang tussen Inez en Charlie. Omdat ik 'Mockingbird' iets te vaak heb gehoord, vind ik deze net even interessanter. Charlie krijgt geen vermelding als zanger op 'Hi Diddle Diddle' maar wel als schrijver en producent. Er zit een hardnekkige vlek op de b-kant, 'Talk With Me', maar verder is dat de betere kant. Een prachtige ballade waarin Inez zich ongestoord kan laten gaan zonder in de rede te worden gevallen door Charlie. Hoewel beide a-kanten méér pop zijn dan rhythm & blues heb ik toch het gevoel dat deze in de Blauwe Bak terecht komen. Ik hoop dat ik de vlek kan verwijderen want 'Talk With Me' is absoluut smullen!
* Hello- Games Up (Duitsland, Bell, 1974)
De band die ons in in 1973 het origineel heeft gebracht van 'New York Groove', het nummer dat een paar jaar later een grote Amerikaanse hit zal worden in de uitvoering van Ace Frehley, de gitarist van Kiss. 'Games Up' is eenzelfde stamper. Het zit tussen Mud en Gary Glitter in. Best een aanstekelijk nummer en wederom zo'n plaatje waar ik nog nóóit van had gehoord.
* Jimi Hendrix & Curtis Knight- The Ballad Of Jimi (NL, Pink Elephant, 1970)
The Beatles werkt in 1964 belangeloos mee aan platen van Tony Sheridan en maakt daarmee opnames voor Polydor. David Bowie is in 1967 in de wolken als hij platen mag opnemen voor Deram. En zo zijn er meer bands en artiesten die in hun latere carrière worden achtervolgd door opnames uit de begindagen. Jimi Hendrix is flink doorgebroken in Amerika en treedt op tijdens Monterey in 1968. Kort daarop verschijnen de eerste platen op London van ene Curtis Knight samen met Jimi Hendrix. Hendrix heeft in de midden jaren zestig gespeeld met Knight maar zijn aanwezigheid op de platen is erg discutabel. Hendrix wil zelf helemaal niets te maken hebben met de opnames maar hij heeft geen hand in de dubieuze contracten die toen zijn opgesteld. De b-kant is wellicht het meest interessant. Deze is in Engeland in 1967 al uitgebracht als b-kant van 'How Would You Feel'. Het klinkt echter vooral als Curtis die het trucje van Jimi heeft geleerd en zo zijn eigen Jimi Hendrix Experience ondergaat. De a-kant is het verhaal van Curtis over zijn reeds overleden vriend Jimi waaraan hij schaamteloos heeft lopen verdienen in de voorgaande jaren.
* Bruce Hornsby & The Range- The Valley Road (Duitsland, RCA, 1988)
Hoewel ik alle singles even bekijk voordat ik ze afreken, heb ik alles meegenomen dat ik in de bakken ben tegengekomen. Ik bedoel... Wat als ik eerst de rhythm & blues-dingen had gezien? Had ik dan Bruce Hornsby meegenomen? Dit is één van de eerste singles die ik tegenkom Voor een euro mag deze wel mee. Het herinnert me aan zaterdagen in 1988. De radio op de NCRV dat de muziek van Hornsby gretig draait. En het klinkt nog altijd fantastisch op de radio!
* The Jackson 5- Goin' Back To Indiana (NL, Tamla Motown, 1971)
In 2001 heb ik een cd gekocht met daarop de grootste hits van The Jackson 5. Het is de periode dat ik net mijn eerste minidisc-recorder heb en mezelf klaarstoom voor de 'Monstertocht'. Ik heb toen kennis gemaakt met de vroege singles van The Jackson 5 waaronder 'Goin' Back To Indiana'. Toch vind ik dit plaatje té poppy voor de Blauwe Bak maar het is een ontzettend gezellig ding voor op een zondagavond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten