Nee, mijn moeder leest niet mijn blog. Ze weet wel van het bestaan af en een bericht uit 2011 heeft ooit voor een kleine controverse gezorgd. Moeder weet niets af van computer en techniek. Ze heeft nooit begrepen hoe het mogelijk is dat je iets schrijft en dat mensen van over de hele wereld het gratis kunnen lezen. Ik val haar dus ook niet al teveel lastig met mijn hobby-blogje. Ze heeft dus afgelopen nacht evenmin het blog gelezen. Je zou bijna het tegengestelde denken. Ze zou mijn zorgen in de inleiding hebben gelezen en moet hebben gedacht: 'Wat? Zo gemakkelijk kom je niet van me af!'. Waar we soms menen dat ze al haar kracht heeft gebruikt, daar blijkt nog steeds de nodige vechtlust aanwezig want ze gáát door. Toch moet je de dingen nuchter bekijken en ze krijgt al een paar dagen niets meer naar binnen. Dat hou je niet lang vol en ik geef het donderdag als max. Ik had het berichtje 'bewaard' voor het geval ik vandaag met een trieste mededeling zou moeten beginnen. Ik zou met de 'Singles round-up' kunnen beginnen, maar nee... laten we dat even uitstellen. Ik heb al weken niet meer 'Het zilveren goud' gedaan en heb de lijst weer opnieuw ingedeeld. Met afleveringen van acht blijven we nog viermaal in augustus met de singles maar kan ik met de singles van september en november het jaar met verhaaltjes én singles uitzingen. Qua verhalen neig ik echter wel steeds meer naar september en oktober.
Over thuis kan ik kort zijn: Vader grapt wel eens dat hij een bordje voor het raam wil zetten met 'logies en ontbijt'. Tegenwoordig is 'Hotel Mama' een trend maar ook ik gebruik het thuisfront sporadisch als slaapplek en voor een warme maaltijd. Er wordt veel gestapt in de stad, in de weekenden vervagen zelfs dag en nacht en ik blijf geregeld slapen bij vriend Jan. De zomer van 1997 is als een rit in een achtbaan. Ik begin 'kalm aan' met Youth For Christ, poolen in Het Pakhuis en zondagochtend op de brommer naar de kerk. In september 1997 is de vriendenploeg van de Youth For Christ aan het splijten. Ik kom steeds minder in het Pakhuis en enkel nog eens om mijn maat van het poolbiljarten op te pikken voor een avondje in De Koopermolen. In plaats daarvan word ik verder geïntroduceerd in de ploeg van Het Bolwerk. Een aantal notoire alcoholisten en feestbeesten worden opeens mijn beste maatjes, hoewel ik intussen ook nog moet proberen om aan het werk te blijven. Ik kan dus niet zeven dagen in de week lam zijn mits ik het weet te combineren met het werk. Tegen het einde van 1997 heb ik de slag te pakken!
We kennen elkaar al jaren van gezicht. Dat geldt overigens voor veel Bolwerk-vrijwilligers die ik in deze tijd leer kennen. Ik kom al vanaf 1992 in Het Bolwerk en vanaf 1994 ben ik eveneens welkom op de vrijwillgersfeesten als introducé van een bevriende Bolwerk-medewerker. De donderdagavond ontgaat me echter lange tijd. Op donderdagavond is het 'vrijwilligerscafé'. Ik geloof dat gewone bezoekers welkom zijn maar het stikt doorgaans van de vrijwilligers. Hier word ik op een donderdagavond voorgesteld aan C. Nee, ik ga haar naam niet gebruiken. Als ik met de ogen van 2022 naar 1997 kijk, zeg ik dat C. een 'allemansvriendin' was maar niet in de negatieve zin van het woord. C. was gewoon een beetje erg hippie zonder dat ze zichzelf definieerde door hippiekledij of muziek. Ik daag haar uit om een potje te poolen maar voel meteen dat ze het niet echt kan. Ik laat haar winnen en hoewel ze dat in de gaten heeft en hoegenaamd protesteert, sleep ik hiermee wel de vriendschap binnen. Ook ik ben van harte welkom om doordeweeks 's middags een kopje thee te komen drinken, natuurlijk in gezelschap van een pretsigaret. Jaren vóór United Wardrobe en Vinted (of zelfs Marktplaats!) heeft C. een handeltje in gedragen kleding. Ook ik mag in haar winkeltje kijken en zie iets hangen dat me meteen 'grijpt'. Natuurlijk... het is dameskleding en ik ben in 1997 nog niet zover om dit in het openbaar te bekennen. Ik krijg het van haar en het zal jaren bij me blijven. Vooral de tijd in York zal het me troost bieden. Natuurlijk is het gewassen en niets van die perversiteiten, maar het kledingstuk ruikt naar haar en haar huis. Als moeder het jaren later eens vindt en een wasbeurt geeft, is voor mij de lol over.
C. komt geregeld in Ruigoord en daar hebben we opeens gespreksstof! Zelf leer ik Ruigoord in maart 1996 kennen middels de reportage in de 'Highlife', het tijdschrift voor de wietgebruikers. Als ik in mei 1996 'verlost' ben van het omgedraaide kruisje in mijn oor wil ik meteen naar Ruigoord. Dit wordt gelukkig tegengehouden door mijn ouders. Ja hoor, ze zijn in die tijd vaak een stuk verstandiger dan junior! Dat geef ik eerlijk toe. C. nodigt me uit om de volgende keer mee te gaan naar Ruigoord! Even voorzie ik een romance: Samen naar Ruigoord! Later blijkt dat we hutjemutje half op elkaar zitten in haar Ford Fiësta. Enfin, ik heb me in 1997 iets meer voorgesteld van onze 'relatie' dan wat het werkelijk is geworden. Gewoon een ontzettende sociale vrouw met een groot hart waarmee je heel soms nog wel eens een beetje intiem kan zijn, maar ook niet meer dan dat. Ik denk dat we in de volgende aflevering naar Ruigoord gaan.
2983 Only You Can - Fox (Duitsland, GTO, 1975)
2984 Mama - Connie Francis (NL, MGM, 1960)
2985 Is Everybody Happy - Jackpot (NL, Basf, 1974)
2986 En Tusindfryd I Min Hand - Keld & The Donkeys (Denemarken, HMV, 1966)
2987 Pop Muzik - M (Duitsland, Metronome, 1979)
2988 Somewhere My Love - Manuel & The Music Of The Mountains (UK, Columbia, 1966)
2989 In The Mood - Glenn Miller & His Orchestra (Duitsland, RCA, 1938, re: 1957)
2990 Son Of My Father - Giorgio (Denemarken, Polar, 1972)
Het is een sport om Nederlandse platen te vinden in Denemarken. In de volgende aflevering maar liefst twee voorbeelden maar hier is het alleen Jackpot. Van Glenn Miller meen ik een andere persing van 'In The Mood' te hebben gekocht. Giorgio is Giorgio Moroder en zijn platen staan bij mij onder de 'M'. Vandaar dat die hier onderaan staat. M heb ik later in een betere staat in de Engelse persing op de kop getikt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten