Singles round-up: oktober 7

Zo. Dat eerste deel viel niet tegen qua tijd. Daarbij had ik natuurlijk al de mazzel dat ik over Jerry Rix had geschreven in het bericht over de Week Spot. Nog twee delen met totaal elf singles te gaan uit de partij van Mark. Daarna heb ik nog een 'Singles round-up' met hagelnieuwe platen in het verschiet maar daarvoor wacht ik in ieder geval tot morgen om te zien of er nog platen gaan binnenkomen. En dan zijn er nog de overige rubriekjes en onderdelen die nog voorbij horen te komen. Kortom: De achterstand is niet vanwege gebrek aan inspiratie maar meer iets met tijd en zin om de berichten te schrijven. Nu verder met het volgende kwintet uit de partij van Mark.

* Verdelle Smith- In My Room (US, Capitol, 1967)
Opnieuw een zeer fraaie 'double-sider'. Mark steekt de loftrompet voor wat betreft 'In My Room' en hoewel dat nummer al wel mijn interesse heeft, kies ik in eerste instantie voor het Northern-achtige 'Walk Tall'. Inmiddels mag ik concluderen dat ik ook de schoonheid van 'In My Room' heb gevonden. Verdelle klinkt hier als een soort van Dusty Springfield. Beide kanten zijn geschreven en geproduceerd door de heren Paul Vance en Lee Pockriss hoewel 'In My Room' de melodie heeft geleend van 'El Amor'. Nogmaals: Het is deze kant die echt speciaal is. Van het kaliber 'Walk Tall' heb ik wel meerdere platen in de koffers staan.

* Tommy Tate- Let Us Be Heard (US, Jackson Sound, 1970)
Tegenwoordig hebben we het conflict in het oosten en wordt er her en der ook gesproken over de inzet van kernwapens. In 1970 is Amerika verwikkeld in de Vietnam-oorlog en bestaat er een oprechte angst voor de inzet van kernraketten. Het resulteert in een sub-genre in Amerika genaamd 'Vietnam-discs'. Sommige artiesten en platenmaatschappijen proberen zo ver mogelijk weg te blijven van politieke meningen over het conflict maar in de soul probeert iedere artiest aansluiting te vinden op het thema en soms voor een onafhankelijk label. Mijn favoriet is 'My Baby's Gone Away' van The Chymes dat in werkelijkheid The Star-Tells is dat van hun eigen label geen plaat met dit thema mag opnemen. Tommy Tate zit in 1970 tussen platendeals bij Musicor en Koko in en maakt dit bizarre plaatje voor het kleine Jackson Sound-label. 'Let Us Be Heard' is een groot gebed op muziek voor vrede maar het ernstigste vermoeden komt uit aan het einde van de plaat. Het eindigt met de bom.

* Ernie Thompson- Crazy 'Bout You (US, Traction, 1988)
Het label oogt een stuk ouder op ene of andere manier. Ik denk dan ook op het eerste gezicht dat ik van doen heb met een stokoude R&B-knaller maar niets is minder waar. Het is een vette jaren tachtig-productie maar niet volledig dicht gesmeerd. 'Crazy 'Bout You' heeft zelfs genoeg potentie om een flinke hit te worden. Toch vrees ik dat 'Do The 45' en een lofprijzing op Soul-xotica het hoogst haalbare is. Op de b-kant doet hij 'Unlock Your Heart' en dat is een 'slow jam' waar ik niet zoveel mee op heb.

* Oscar Toney Jnr.- For Your Precious Love (UK, Contmpo, 1974)
Ja, de verzameling Contempo's gaat gestaag door. Ik heb het onderwerp een paar jaar geleden ter sprake gebracht bij Mark en hij biedt me op dat moment alle Contempo's aan die hij op voorraad heeft. Toch moet ik bekennen dat ik ze liever 'in het wild' tegenkom en dus hou ik het bij één of twee van zijn lijstje. De overige platen komen zo nu en dan voorbij op zijn pagina en ook deze single staat op het oorspronkelijke lijstje. Oscar Toney doet hier twee klassieke ballades op zijn eigen wijze. 'I've Been Loving You Too Long' is de eigenlijke a-kant en dat is pure blues. 'For Your Precious Love' is iets meer soulvol en geniet mijn voorkeur hoewel 'I've Been Loving You' zonder meer één van de betere uitvoeringen is.

* Tony Troutman- I Am Going To Show Her (US, T.Main, 1983)
Moddervette post-disco waarbij niets aan het toeval is overgelaten maar wat desondanks niet de indruk kan onttrekken dat het hier om 'indie soul' gaat. Hoewel? Ik vind Tony's stem meer thuis passen in de blues en het lijkt weer zo'n poging om een bluesartiest aan een disco-succes te helpen. 'Deceiving' is de b-kant en dat is een nummer waar ik nog even aan moet wennen. Waarschijnlijk dat dit de favoriete kant gaat worden. Veiligheidsriemen vast want ik ga voor de laatste zes!