Raddraaien: Chic

Het schiet aardig op met deze serie 'Raddraaien', maar ik begin vrolijk overnieuw als het is afgelopen. Misschien het juiste moment om even te kijken hoe het is begonnen? Het idee ontstaat in begin 2012. Aanvankelijk heb ik het idee om 500 platen te selecteren en in een totaal willekeurige volgorde te zetten in een genummerde lijst. De lezers mogen dan een 'slinger' aan het 'rad' geven en ik zal schrijven over de plaat die achter het genoemde cijfer staat. Dat is een fiks karwei dat ik nimmer zal afmaken. Twee maanden later, april 2012, begint '20 Years Ago Today' lastig te worden. Ik behandel dan nog iedere plaat apart in plaats van wat ik nu doe in 'Het zilveren goud'. Niet te doen in maanden wanneer ik vijftig of honderd singles heb gekocht. Dan begin ik met het huidige 'Raddraaien'. Eerst leveren vrienden op Facebook de nummers aan, vervolgens gebruik ik huisnummers van kappers in de Gouden Gids en op het laatst zelfs nog de prijzen in een doe het zelf-folder. In de nieuwe series kijk ik naar de positie van de afgelopen 'Raddraaiers', want dat wisselt zodra ik nieuwe platen heb toegevoegd. Het is een 'spel' dat eindeloos kan doorgaan en dat blijft 'geven'. Vandaag de vierde jaren zeventig-bak. Dan kom ik uit bij deze gezellige dans-kneiter van Chic: 'Dance Dance Dance' uit 1977.

Waar en wanneer? Ik twijfel even, maar weet het inmiddels weer. Ik had gemakshalve ook de zoekfunctie kunnen gebruiken. Ik denk eerst aan Borehamwood in Engeland, maar daar heb ik de Engelse 'Le Freak' gekocht. De Engelse 'Dance Dance Dance' komt uit Emmeloord. Het is maart 2014 en ik heb mijn vrije woensdag. Ik wil deze dag graag fietsen en krijg ineens inspiratie: Ik wil de polder in! Dat komt niet vaak voor en dus moet ik het ervan nemen. Ik zoek niet het beste weer uit. Het is bij tijd en wijle waterkoud, miezerig en een stevige wind. Je zal de moed maar hebben om met dit weer de polder in te willen gaan. Het is, achteraf gezien, ook nog een flinke gok geweest. Ondanks dat ik de fiets nog maar sinds augustus 2011 heb, heeft deze in 2014 zijn beste tijd al gehad. Met name het ketting en de tandwielen zijn in de lange winter van 2013 flink gaan roesten. De fiets brengt me echter keurig in Emmeloord en ook weer thuis in Nijeveen. De volgende dag slaat het noodlot toe, maar dan ben ik slechts drie kilometer van huis. Wat doet een sterveling in Emmeloord? Naar Het Goed natuurlijk! De mega-grote kringloopwinkel op het industrieterrein. Het heette heel vroeger de Goedzooi, maar inmiddels kent Het Goed meerdere vestigingen en runt het bovendien het welbekende Marktplaats.nl. Vandaag kom ik opvallend veel Engelse persingen tegen waaronder dus deze van Chic. Ik geloof dat ik 'Dance Dance Dance' nog niet in een Nederlandse of Duitse persing heb, van de meeste andere Chic-singles heb ik zowel de Nederlandse als de Engelse in huis.

Nile Rodgers en Bernard Edwards vormen het brein van Chic. Ze spelen rond 1970 respectievelijk gitaar en bas in sessie-gezelschappen rondom New York. Ze formeren dan hun eerste rockband, The Boys, en vervolgens The Big Apple Band. Hiermee spelen ze in de vele clubs die New York rijk is. In 1973 raakt het duo betrokken bij de band New York City en 'I'm Doing Fine Now' wordt een internationale hit. Als Edwards en Rodgers een optreden van Roxy Music hebben bijgewoond, willen de mannen in 1976 een rockband formeren waarbij het visuele even belangrijk is als de muziek. In 1977 trekken de heren drummer Tony Thompson aan. Hij heeft voordien gespeeld bij Labelle en Ecstasy, Passion & Pain. Het nieuwe trio doet enkele optredens met louter covers en dan stelt Thompson de heren voor aan de toetsenist van Ecstasy, Passion & Pain: Raymond Jones. Norma Jean Wright wordt de zangeres voor de groep hoewel het contract haar de ruimte geeft om parallel aan een solo-carrière te werken bij een eventuele andere platenmaatschappij. Ze benaderen een jonge studiotechnicus, Bob Clearmountain, en nemen samen de track 'Dance Dance Dance (Yowsah Yowsah Yowsah)' op. Het staat op de demo-cassette die Chic binnenlaat bij Atlantic. De eerste plaat die wordt uitgebracht als Chic is 'Everybody Dance'. De demo wordt in het vinyl geperst als het album 'Chic'.

Op de hoes van zowel het album als het hoesje dat boven dit bericht staat, is een foto te vinden van Frank Laffitte. De twee dames hebben niets met Chic van doen en blijken, achteraf, twee modellen te zijn. In de jaren zeventig zullen ze geen 'credits' ontvangen op de hoes, maar inmiddels weten we dat het Valentine Monnier en Alva Chinn zijn. Hoewel de heren Chic voor ogen hebben als een rockband (zelfs Kiss wordt als inspiratiebron genoemd), moeten de mannen al gauw accepteren dat Chic een wezenlijk onderdeel wordt van de disco-scene in New York. Op het album staan lange versies van 'Dance Dance Dance' en 'Everybody Dance' en deze doen het uitermate goed in de discotheken. Norma Jean maakt in 1978 haar eerste solo-plaat, maar krijgt dan problemen met het contract met Chic. Ze wordt op haar beurt vervangen door een andere zangeres, maar zal achter de schermen blijven werken met Rodgers en Edwards. Zo is ze te horen op 'We Are Family' van Sister Sledge. Ook 'ruilen' de heren nog snel twee nummers. Sister Sledge neemt 'He's The Greatest Dancer' op dat oorspronkelijk voor Chic op de lijst staat. Andersom neemt Chic 'I Want Your Love' op dat eigenlijk voor het album van Sister Sledge is geschreven. Grandmaster Flash en Sugarhill Gang nemen de 'groove' van 'Good Times' over en middels Queen komt het uiteindelijk ook terecht in de rock waar Chic zo graag onderdeel van had uitgemaakt. Het zal in de daaropvolgende decennia in verschillende samples terug keren en maakt dat Nile Rodgers nog immer een graag geziene gast is op de festivals.

Op 18 april 1996 bereikt ons het trieste nieuws dat Bernard Edwards is overleden. Hij is dan pas 43 jaar. Nile Rodgers zet echter de Chic-traditie door met CHIC ft. Nile Rodgers. In juni heeft hij nog opgetreden op het Glastonbury Festival in Engeland en heeft in de afgelopen jaren onder andere met Sigala op de hitparade gestaan.