De eerste werkdag na de vakantie is achter de rug. Het valt genoeg mee want ik hoef pas on drie uur te beginnen en om zes uur zijn we klaar. Wat het meest moet wennen is de ligfiets. Nee, niet dat ik loop te stuntelen met het opstappen en weg fietsen zoals dat in de eerste paar maanden het geval is geweest. Ik geloof dat ik weer gewend ben geraakt aan het uitzicht vanaf het zadel. Een claxonerende auto naast mij (bedoeld als groet aan iemand anders) klinkt opeens weer schel in de oren en voel me even geïntimideerd als er een vrachtwagen op me afkomt. Dat gevoel is slechts tijdelijk. De komende week zit ik in de bezorging in Steenwijk en dus mag ik de nodige kilometers maken. Nog ongeveer tweehonderd kilometer te gaan voordat het klokje op tienduizend staat. Ja, dat is dus binnen nu en twee weken want zo gaan die dingen... Morgen terug naar de Week Spot met een plaatje dat ik precies een jaar geleden heb gekregen. Het hoeft dus niet een 'Classic Week Spot' te worden. Ik ben op het spoor gekomen van een erg mooi verhaal dat de plaat kan omlijsten. Vanavond eerst een 'Raddraaier', wederom uit een jaren zeventig-bak. Vanavond zet ik de schijnwerpers op 'Sherry' van Octopus (1976)
Gewoon een zaterdagmorgen in 2009? Er zijn in deze jaren maar weinig zaterdagen dat ik zo vroeg uit de veren ben, dus wat dat betreft is het best 'speciaal'. Ik doe deze ochtend een singles-strooptocht in Steenwijk. Ik vind deze morgen onder andere de eerste single van Anita (Meyer) en ga daarna naar de kringloopwinkel in Tuk. Daar koop ik eveneens een aantal singles waaronder enkele Libanese platen. Octopus mag mee omdat ik nieuwsgierig ben en de platen zonder meer spotgoedkoop zijn bij de kringloop. Ik hoef de plaat niet eens op te zetten om te weten wat er schuilt achter het fotohoesje. Octopus is typisch zo'n Engelstalige band dat via Telstar platen maakt. Een kruising tussen dansbare palingpop en close-harmony in de beste traditie. Ik meen lange tijd dat Octopus uit Limburg of Brabant kom, maar dat wordt in de loop der tijd bijgesteld. Octopus komt uit België maar heeft ook lange tijd een Engelsman in de gelederen.
In den beginne is daar The Bats. Deze Belgische band maakt in 1968 haar eerste single, heeft zelfs een 'exclusieve' Nederlandse single in 1970 en een plaatje in 1972 dat het zelfs schopt tot een Amerikaanse release. In 1972 gaat de groep geruisloos over in Octopus. Het heeft haar 'roots' in Diest. De oorspronkelijke bezetting van Octopus bestaat uit de heren Robert Vlaeyen, Jean-Pierre Onraedt, Nic Roland en de Engelsman Steve Davies. Robert's broer René speelt ook bij The Bats en doet niet mee in Octopus. René Vlaeyen zal uitgroeien tot een gevierde televisieproducent in België. Nic Roland is de eerste die het veld moet ruimen en wordt vervangen door Phil Francis, een Engelse vriend van Davies. Roland is reeds opgestapt om zich meer te gaan toeleggen op sessie-werk en drummer Onraedt is eveneens een veelgevraagd studiomuzikant. Hij kan het op een zeker ogenblik niet meer combineren met zijn werk binnen Octopus en wordt vervangen door Gerard Opdebeeck, eveneens een voormalig lid van The Bats. De groep werkt enige tijd als een kwartet maar heeft de wens een vijfde zanger en toetsenist aan te trekken. Dat is een feit als Paul Michiels in contact komt met Octopus.
Je hele leven wafels bakken is ook niet iets en dus wil Sylvain Tack graag iets doen in de muziek. Hij begint een platenlabel en Octopus is één van de eerste nieuwe namen. 'Hey Na Na' is in 1973 het eerste resultaat en in het achtergrondkoor zijn de prominente Belgische presentatoren Zaki en Mike Verdrengh te horen. De singles 'Go Down' en 'Say Hello To The World' volgen, echter zonder veel succes. Dat verandert in 1974. Tack heeft eveneens de Vlaamstalige zanger Paul Severs onder contract en zijn 'Ik Ben Verliefd Op Jou' wordt door Octopus eigenzinnig verbouwd tot 'I'm So In Love With You'. Daarmee gooit de groep ook in ons land hoge ogen. Kort daarop geeft Tack zijn platenhandel op en duikt in de wereld van de radio. Hij is de oprichter van Radio Mi Amigo. Johnny Hoes neemt de groep over en haalt de band over om een album op te nemen met covers van liedjes uit de jaren vijftig en zestig. Het legt Octopus geen windeieren. Het levert een paar grote hits op. 'Sherry' stamt eveneens uit die tijd maar klimt in drie weken bescheiden naar een twintigste plek in de Tipparade. Uiteraard is dit een cover van het nummer van The Four Seasons.
De band speelt in de midden jaren zeventig geregeld met grote namen als Mud en The Rubettes. Steve Davies verlaat in 1976 de groep om in eerste instantie terug naar zijn thuisland te gaan. Als Steve Grey zit hij enige tijd in het cabaret-circuit en schijnt tegenwoordig in Florida te bivakkeren. Als hij niet op tournee is tenminste, want hij doet optredens van Duitsland tot aan Vietnam. Octopus gaat intussen stiekem verder. Wie zijn vervanger is, wordt me niet duidelijk. De fotohoesjes laten zien dat Octopus in 1978 nog altijd een kwintet is. Intussen raken de overige leden vermoeid van het uitgestippelde concept van Hoes en in 1979 gaat de groep als kwartet bezig met een eigen geluid. Dat levert slechts één grote Belgische hit op, 'All Alone', maar een jaar later legt de band het loodje. Phil Francis verlaat België in de vroege jaren tachtig en houdt tegenwoordig residentie in Canada. Michiels staat in 1988 opnieuw aan de top van de hitlijsten met diens' nieuwe band Soulsister.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten