De zilveren gouden jaren

Ja hoor, we doen het goed op Google! Ik ben al een tijdje van plan het nu volgende bericht te schrijven, alleen... welke afbeelding past hierbij? Ik heb tevergeefs gezocht maar er zijn geen foto's van de winkel bewaard gebleven op het wereldwijde web. Tenslotte ga ik maar kijken naar foto's van jukeboxen en zie dan dit plaatje staan. Leuk! Blijkt van Soul-xotica te komen. Ik heb het op 18 april 2012 gebruikt voor 'Uit de jeukdoos', toen met 'Last Minute Miracle' van The Shirelles als onderwerp. Een plaatje dat ik tot op heden nog niet heb gekocht en dat moet zeker nog eens gebeuren. Tot begin dit jaar is de zaak van Sunrise Records in Sneek regelmatig voorbij gekomen in 'Het zilveren goud', maar die winkel sluit in april 1992 definitief haar deuren. Vanaf mei 1992 heb ik een nieuwe 'dealer' om te voldoen aan mijn zucht naar tweedehands vinyl-singles. De fysieke winkel van Golden Years zal al met al een jaar bestaan en in die tijd verhuist het ook nog eens. Beide panden zijn zeer bekend voor mij. Vandaag wil ik Golden Years eens in het zonnetje zetten.

De winkel loopt al op zijn laatste benen als ik met een schrijfblokje en pen plaats neem in de werkplaats van Golden Years. Klaas neemt niet eens de moeite om erbij te komen zitten. Met de peuk in de mondhoek blijft hij sleutelen aan een jukebox waarbij zijn schoonzoon assisteert. Hij beantwoordt de vragen stuk voor stuk, maar als ik er melding van maak bij het Sneeker Nieuwsblad krijg ik nul op het rekest. Een interview van een halve pagina zit er niet in voor Klaas en mij. Hij kan kort en bondig in 'Zakelijk bekeken', maar reclame maken voor een winkel in een interview van een halve bladzijde is alleen weg gelegd voor hen die groots adverteren. En Klaas adverteert zijn winkel niet in de krant en dus verschijnt het interview evenmin. Ik leer Klaas die middag wel beter kennen. Tijdens de vragen schemert het einde van de winkel al een beetje door. Hij heeft het razend druk met de reparaties en restauratie van jukeboxen, maar de handel in de winkel ligt nagenoeg stil.

Eind jaren tachtig is het plotseling een rage onder de yuppies. Er hoort een jukebox in de woonkamer te staan. Het liefste een 'open' model uit de jaren vijftig of daaromtrent. Kort daarvoor gaan jukeboxen, compleet met platen, nog rechtstreeks naar het vuilstort, maar plots is het een 'booming business'. In Friesland opent de eerste jukebox-handel in 1988 en Klaas is daar werkzaam in de restauratie-hoek. Hij is een geboren perfectionist en dat heeft zijn weerslag op de machines die hij onder handen heeft gehad. Bij deze winkel mag hij echter niet té precies zijn en wordt hij, in zijn optiek, 'gedwongen' om slecht werk af te leveren. Hij neemt een paar klanten mee en gaat vanuit huis werken. Als Golden Years de deuren opent, heeft Sneek al twee jukeboxwinkels gehad. Jaarsma haalt de apparaten vooral uit Duitsland en vaak zijn het 'dichte' jukeboxen. Bij een 'open' jukebox kun je de plaat zien spelen, bij een 'dichte' is dat niet het geval. 'Open' jukeboxen zijn zeer in trek terwijl 'dichte' machines dan nog voor een habbekrats gaan. Inmiddels is iedere spelende jukebox een klein fortuin waard. En dan is er natuurlijk nog Twister, de zaak van Bertje waar ik in 1989-90 de vloerbedekking kaal loop. Bert is dan ook net begonnen met de eerste coffeeshop in Sneek en gaat in 1990 en 1991 alleen nog op verzoek open. Ik heb een tussenuur vrij als ik in mei 1992 door de Nauwe Noorderhorne loop en plots een en al activiteit bemerk in het oude pand van Twister. Dat is mijn kennismaking met Golden Years en ik koop als eerste 'Watching And Waiting' van The Moody Blues voor een ouderwets tientje. Het daaropvolgende jaar zal ik wekelijks zeker één single halen bij Klaas en soms ook meer. Ik stap binnen, kijk om het hoekje in de werkplaats en ga vervolgens alleen de stille winkel in. Als ik een keuze heb gemaakt, roep ik Klaas vanuit de werkplaats.

Het mechanische wisselen van de platen in een jukebox staat in 1992 voor mij gelijk aan porno. Hoe zou het zijn om mijn eigen singles vanuit een jukebox te horen? Ik neem brutaal eens een koffertje mee en, ja, het mag! Ik kan die middag genieten van mijn laatste aanwinsten vanuit een Ami Bumper. Het is eenmalig en ik kan merken dat Klaas en ik weinig overeenkomsten hebben als het tot muziekkeuze komt. Hij is idolaat van Elvis, waar ik minder van moet hebben. Mijn enthousiasme voor The Cats moet dan nog groeien maar Klaas is eveneens fan van de Volendamse groep alsook solo-repertoire van Piet Veerman. Hij blijft niet lang in het pand van Twister en verhuist dan naar de tegenovergelegen winkel. En dat is de oude winkel van Sunrise! Het coffeeshop-gedeelte wordt de nieuwe werkplaats en de winkel zélf biedt genoeg ruimte om de muziekapparaten fraai uit te stallen. Het is een familiezaak. Zijn schoonzoon helpt hem in de werkplaats en zijn dochter staat zo nu en dan bij de kassa. Ik leer ook zijn broer en zwager kennen die beide eveneens platenverzamelaar zijn. Ik zal in 1994 nog eens enkele platen uitzoeken bij zijn broer, bij zijn zwager ben ik in 1993 bijna kind aan huis voor de singles-handel.

In mei 1993 krijg ik vervolgens een aanbod waarvan ik helemaal ga 'shaken'. Iemand zit met een jukebox in de maag en wil hem voor tweehonderd-en-vijftig gulden van de hand doen. Maar ja... waar laat ik een jukebox? Op de slaapkamer in Jutrijp is geen optie. Ook zou ik graag het apparaat in een horeca-gelegenheid willen hebben om mijn plaatjes 'tentoon te stellen'. Zo val ik gedurende een maand een klein restaurantje in Sneek lastig. Ja, zonder aanhalingstekens. Ik ben ook een beetje verkikkerd op de vrouw van de uitbater. Hier moet de machine komen te staan! Dan ga ik op een woensdagavond kijken naar de beloofde jukebox. Het is een NSM, een zogenaamde 'dekenkist'. Een dicht model in een houten kist dat betere tijden heeft gekend. Eigenlijk hoort zo'n ding in de kelder met een 'wallbox' op de bar. Er is nog een probleem: Een tandwiel in het mechanisme is stuk. Ik ga naar Klaas en vertel het verhaal. ,,Och, probeert hij het nog steeds?", glimlacht hij. ,,Nou Gerrit, jij kan je geld beter besteden!". Het blijkt dat NSM dan net haar onderdelen voorraad heeft weggegooid. Een tandwiel laten maken bij de smid kost al snel zeshonderd gulden en dan moet de kast ook nog onder handen worden genomen. Het gaat niet door. ,,Ik heb nog wel iets anders voor je", zegt hij vervolgens. Hij wijst naar een doos met singles zonder hoes. Ik herken het als de singles die menigmaal heb doorgebladerd bij Twister. Ik weet het niet precies meer, maar ik geloof dat ik voor zestig gulden alle 300 singles mag hebben. Dat is tevens de laatste transactie in de winkel van Klaas. Hij verhuist zijn handel weer naar de schuur achter zijn huis.

In de zomer van 1993 mag ik kijken tussen een partij singles die hij heeft opgekocht. Als hij mijn enthousiasme ziet, merkt hij op: ,,Als jij het interessant vindt, is het dus geen stuiver waard wat ik heb gekocht". Dat is geen leuke opmerking als je een jaar lang wekelijks je zuurverdiende geld hebt uitgegeven in de winkel. Het is voorlopig ook het laatste contact. Ik tref hem nog eenmaal op de vlooienmarkt in de Veemarkthal. Ik twijfel of het 1994 of 1995 is geweest. Als ik vraag hoe het met hem gaat, schieten de tranen in zijn ogen. Ik besluit er niet op in te gaan en ga singles uitzoeken. Als ik een flink stapeltje heb geselecteerd, fleurt hij iets op en maken we een praatje. Ik zal hem daarna nooit weer zien, maar vergeten doe ik hem evenmin. 'Het zilveren goud' zal hem tot en met juni maandelijks in herinnering brengen.