Hoezo timing? De temperatuur gaat volgende week flink zakken en mijn nieuwe winterjas is gearriveerd. Of, om eerlijk te zijn, een tweedehands nieuwe winterjas. De oude was een nieuwe en die heb ik drie winters gehad. Het grote bezwaar van dit jack was dat het té warm is voor een gemiddelde winterdag. Ik hou deze dan ook voor de gemeen gure dagen, maar heb nu een iets lichtere jas die desondanks goed warm gaat houden. Nu is het te hopen dat de buienradar gelijk gaat krijgen voor wat betreft Steenwijk. Daar ga ik morgen post bezorgen en volgens de site gaat het daar pas morgenavond regenen, terwijl Uffelte 's ochtends al een paar buien krijgt te verduren. Nu dan eerst de 'Eretitel' die is blijven liggen. Deze week drie platen met de titel 'Don't Give Up'.
3. Willie Nelson & Sinead O'Connor (1993)
Waarom ik voor deze alternatieve versie heb gekozen? Waarschijnlijk om niet té voorspelbaar over te komen? Hoe dan ook: Dit is het nummer dat we het beste kennen dankzij Peter Gabriel en Kate Bush, maar Willie en Sinead doen het niks minder of beter. Het origineel kan me namelijk maar zelden écht boeien, hoewel ik erg in mijn nopjes ben met de 12"-single met het 'coda'. In deze top drie doen de verschillende uitvoeringen van het nummer niet mee, het is een soort van stoplap op de derde plek.
2. Petula Clark (1968)
Ook met Petula heb ik een soort van haatliefde-verhouding. Soms kan ze me pijn doen, maar op andere momenten vind ik het prachtig. Soms té oubollig, maar dan ook weer uiterst groovy. 'Don't Give Up' uit 1968 valt wat mij betreft in die laatste categorie. Ze is dan minder hip dan bijvoorbeeld Sandie Shaw of Marianne Faithfull, maar Clark draait in 1968 ook alweer elf jaar mee in de professionele muziekbusiness. 'Don't Give Up' is zo'n 'timepiece' uit 1968 en misschien wel haar laatste echte goede single. Ik ben erg blij dat ik het schijfje sinds een paar jaar in de bakken heb staan. Hoewel? Ik heb deze al een tijdje niet meer gezien, maar ik moet hem hebben.
1. Blinkie ft. Alahna (2015)
Een gevleugelde uitspraak in de chatroom gedurende 'Afterglow'. Ik doe hierin een 'Floorfillers Flashback' waarin ik refereer aan de dance-show die ik tot juli 2016 op dat tijdstip heb gedaan. In de 'Flashback' doe ik een nummer op herhaling dat menig maal in 'Floorfillers' is voorbij gekomen. 'Uit de tijd dat het nog leuk was om de show te doen', is de terugkerende uitspraak van mijn kant. Het plezier begon op woensdagavond. Dan ging ik graven in de verschillende Europese hitlijsten. Op zoek naar nieuwe dance-nummers die nog niet aan het oppervlak van 538 of de BBC waren gekomen. Soms staat het bij ons al wel in de Tipparade, maar dan heeft Engeland er nog nooit van gehoord. Ik weet niet helemaal precies meer hoe ik aan 'Don't Give Up (On Love)' van Blinkie ben gekomen, maar wel dat het een kettingreactie veroorzaakt op Wolfman Radio. Een collega met 'dubs & wubs' presenteert op een zeker moment iedere week wel een andere remix van het nummer terwijl ik stug blijf vast houden aan de 'original mix'. Het enthousiasme voor de show loopt op zijn laatste benen als Blinkie een groot succes is in 'Floorfillers' en ik heb nog immer geen spijt dat ik deze show 'op slot' heb gegooid. Blinkie brengt alleen maar fijne herinneringen boven en ook omdat het een wereldnummer is, zet ik deze vandaag op nummer 1.
Deze aflevering van de 'Eretitel' is oorspronkelijk gebruikt voor een 'Tuesday Night Music Club' op 10 november 2015. Ik 'vier' dan mijn driejarig jubileum op het station. De volgende shows in 2015 doe ik iets anders en vervolg de serie pas bij de aanvang van 2016. Vanaf volgende week ga ik dus de 'Listen Carefully I Shall Say This Only Three Times' van 2016 omzetten in de 'Eretitel'. De rubriek blijft 'geven' en dus komt daar voorlopig nog geen einde aan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten