Voor wie zaterdag naar 'Do The 45' heeft geluisterd of de speellijst op Facebook heeft gezien, is de Week Spot geen onbekende. Komende zaterdag heeft Wolfman Radio weer eens een live-verbinding vanaf een Specialized-avond in Coventry en dus komt mijn programma te vervallen. Omdat het de weken erna ook gaat 'rommelen' (nóg een live-verbinding op 14 oktober en de marathonuitzending een week later) besluit ik afgelopen zaterdag de nieuwe Week Spot ten doop te houden. Hij zit namelijk sinds de vakantie, en eigenlijk ook al daarvoor, in de planning. De disco lijkt een 'overnight sensation'. Binnen een jaar is de muziekstijl rondom te bespeuren. Zelfs gevestigde rockartiesten verwerken een disco-loopje in hun platen. De grote sterren van de disco zijn evenmin pas begonnen. De meeste van hen hebben al enige platen uitgebracht in de late jaren zestig en begin jaren zeventig. Singles die even later worden opgepikt in de Northern Soul-scene in Engeland. Johnnie Taylor is verre van onbekend in 1976. Hij heeft al een paar fikse hits op zijn naam staan als hij zich in 1976 ook met de disco gaat bemoeien. De single 'Disco Lady' is daarvan een prachtig voorbeeld, maar wat als je het plaatje omdraait? Dan krijg je de Week Spot van deze week: 'You're The Best In The World' van Johnnie Taylor uit 1976.
Nu je erop gaat letten, zijn er heel veel liedjes met de strofe 'Jody get your girl and gone'. Het zit bijvoorbeeld in het klassieke 'You've Been Gone Too Long' van Ann Sexton (waarvan ik recent heb ontdekt dat Record Shack een goedkope heruitgave heeft geperst), maar er is ook een redelijk zeldzame opname van Dennis Edwards uit de jaren zestig. Dat heet 'Johnny On The Spot' en dat liedje speelt in mijn hoofd als muzikale vriend Albert me 'Jody Get Your Girl And Gone' van Johnnie Taylor aanbiedt. Ik ben razend enthousiast totdat de plaat binnenkomt. Dan ontdek ik de vergissing. Johnnie Taylor kan me niet echt boeien en de plaat verdwijnt een beetje roemloos in de jaren zeventig-bak. Eigenlijk is me dat té gortig en wie weet wat er gaat gebeuren als ik de Blauwe Bak volgende maand ga herverdelen. De Stax- en Volt-heren liggen me niet echt. Dan is het zaterdag 24 juni van dit jaar. Omdat ik niet genoeg singles voor een 'Eindstreep' heb, ga ik even 'boodschappen' doen bij de kringloopwinkel in Meppel. Zo kom ik dit 'Disco Lady' tegen en durf wel te gokken. Immers... ik heb een andere Johnnie Taylor-plaat, 'Oo-Wee She's Killing Me', welke gewoon in de Blauwe Bak-koffer staat. Thuis probeer ik eerst 'Disco Lady', maar nee... dat is niet wat ik zoek. Dan probeer ik de b-kant en dat kon best eens iets worden. Tijdens de vakantie in Sleen is de vonk definitief overgeslagen en dus mag het deze week de Week Spot zijn.
Johnnie Harrison Taylor is de naam van de beste man. Hij wordt op 5 mei 1934 geboren in Crawfordsville in Arkansas, maar groeit op in de stad West Memphis in dezelfde staat. Als een jongeling begint hij met zingen in gospel-groepen. In de midden jaren vijftig is hij lid van The Highway QC's. Sam Cooke heeft dit groepje ooit geformeerd en Taylor's zang vertoont grote gelijkenis met die van Cooke. Als Cooke The Soul Stirrers verlaat, wordt Taylor daar de nieuwe leadzanger. In 1962 zet Cook zijn SAR-label op en nodigt Taylor uit om platen op te nemen. 'Rome Wasn't Built In One Day' is de eerste solo-hit van Johnnie Taylor, maar het SAR-verhaal is gauw afgelopen als Cooke in 1964 komt te overlijden. Taylor vindt zijn weg naar Memphis waar hij welkom wordt geheten in de stal van Stax. Ze noemen hem 'The Philosopher Of Soul' en wordt meteen gekoppeld aan liedjesschrijvers als Isaac Hayes & David Porter, Sir Mack Rice en producent Don Davis. Het blijkt een gouden combinatie want Taylor scoort de ene R&B-hit na de andere en een paar bereiken zelfs de Billboard Hot 100. Taylor wordt samen met The Staple Singers en Isaac Hayes verantwoordelijk gehouden voor het voortbestaan van Stax in de vroege jaren zeventig. Dat heeft met de dood van Otis Redding in 1967 een gevoelige klap opgelopen. Volgens Wikipedia, niet altijd even betrouwbaar, legt Stax in 1975 het loodje, maar dat is niet waar. Ik heb immers een plaat van The Rance Allen Group uit 1978 op het Stax-label. Voor Taylor is het in 1978 wel afgelopen bij Stax en met Don Davis vertrekt hij naar Columbia. Daar gooit hij in 1976 meteen hoge ogen met 'Disco Lady'.
In 1982 staat Taylor nog altijd onder contract bij Columbia, alleen blijven de grote verkoopsuccessen uit. Hij tekent kortstondig bij een onafhankelijk label. Als in 1984 collega-zanger ZZ Hill overlijdt en Taylor op zijn begrafenis zingt, wordt hij opgepikt door het Malaco-label. Taylor zal gedurende zestien jaar verbonden blijven aan Malaco en levert in 1996 met de bluesplaat 'Good Love!' de best verkochte plaat uit de Malaco-catalogus. Zijn laatste opname is 'Soul Heaven', een nummer waarin hij droomt van een concert in het hiernamaals met muzikanten als Louis Armstrong, ZZ Hill en Notorious BIG. Een paar maanden later mag hij daar de microfoon innemen. Op 31 mei 2000 bezwijkt Taylor aan een hartaanval. Hij is dan slechts 66 jaar oud.
Taylor heeft in bijna iedere stad een schatje en naast wettige kinderen blijkt hij na zijn dood voor nog meer nageslacht te hebben gezorgd. Natuurlijk wil dat ook mee delen in de erfenis en dat wordt een klucht op zichzelf. 'You're The Best In The World' heeft alles dat ik waardeer aan een soul-nummer uit de midden jaren zeventig. Het blijft verwijderd van de hi-hat, heeft een mooi orkestraal arrangement en een geweldige vocale prestatie van Taylor als kers op de cake. Dit is een geheel terechte Week Spot!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten