Ik heb een virtuele lijst van radioshows die ik 'nog één keer wil doen'. Een show met jaren zestig beat- en Mod-meisjes staat daar eveneens tussen. Nu kan de presentator van onze Mod-show op woensdagavond onverhoopt niet en ik heb de kans aangenomen om 'die ene show' te doen. Daar ben ik gisteravond vooral mee bezig geweest. Ik heb al een hele lange lijst, maar ja... de meeste verhaaltjes zijn met drie minuten al ruim verteld en dus ben ik feitelijk nog halverwege. Het wordt een 'droomshow' voor als je van beat-, garage, Mod- en freakbeat-meisjes houdt, dus jullie zijn morgen welkom om elf uur op www.wolfmanradio.co.uk. Nu eerst maar de laatste Raddraaier uit de tiende serie. De 128e single uit de achtste jaren tachtig-back? Nee, zoveel zitten er niet in het bakje. Bij 112 houdt het op en kan ik weer van voren af aan beginnen. De zestiende single zou je met enige spot ook weg kunnen dragen als een 'meidengroep'. Het nummer zélf is helemaal verbonden aan een meidengroep: 'Leader Of The Pack (1985) van Twisted Sister.
Soms steek zelfs ik nog iets op van 'Raddraaien'. Ik bedoel... Twisted Sister, dat is voor mij net zo jaren tachtig als zo'n zenuwslopende kubus en meisjes met fluorescerende vitrage in hun haar. De geschiedenis van de band loopt echter terug naar 1972, hoewel in 1976 Twisted Sister écht van de grond komt. Het begint in december 1972 met de band Silver Star. Beïnvloedt door de geluiden van de New York Dolls wil Silver Star hetzelfde bereiken in New Jersey. 'Brein' achter Silver Star en deze plotselinge verhuizing is drummer Mell Anderson (alias Mell Star). John Segall (beter bekend als Jay Jay French) haat de naam Silver Star en op 14 februari 1973 gaat de groep voortaan als Twisted Sister door het leven. Met de naamsverandering worden ook enkele muzikale veranderingen aangebracht, waardoor ook het personeel van de groep wisselt. Twisted Sister kan meteen aan de bak en speelt vaak 'residenties' in clubs van zes nachten achtereen. In de zomer van 1973 speelt de groep in de Mad Hatter in East Quogue en beklimt maar liefst 78 avonden het podium. De overige 27 avonden staat de groep in andere clubs, maar het levert een totaal van 105 avonden op. De groep gaat in de eerste paar jaar door een paar levens. In de zomer van 1975 vindt de vierde geboorte plaats van Twisted Sister. Het is een komen en gaan van muzikanten en zeker sinds Jay Jay French de rol van manager op zich heeft genomen, vertrekt menigeen met bonje.
In februari 1976 stelt boeker Kevin Brenner de groep voor aan Danny Snider. Hem zullen we beter kennen als Dee Snider. Twisted Sister laat de covers voor wat het is en gaat nu zelfs actief schrijven. Toch duurt de nieuwe bezetting slechts zes weken en op 1 april 1976 begint Twisted Sister aan haar zevende leven. Drummer Tony Petri is de nieuwe man en de groep stapt uit de glamrock en kiest voor een meer 'heavy' muziekstijl. Hoewel, in het begin komt de groep nauwelijks aan spelen toe, de heren Snider en French beginnen met hun 'raps'. Tussen de nummers door beginnen de twee een komische woordenwisseling over de gebeurtenissen van die dag en dat maakt dat de groep op een bepaald ogenblik slechts één nummer hoeft te spelen en voor de rest deze sketch kan opvoeren. Later zal de muziek weer de overhand krijgen, maar de humor en (zelf)spot blijft alom aanwezig. De groep heeft een actieve fanclub en zonder een platencontract of een plaat op de radio, weet Twisted Sister de New York Palladium helemaal te vullen.
Op 1 april 1982 voegt drummer AJ Pero zich bij Twisted Sister en dan is er sprake van de 'klassieke' Twisted Sister-bezetting: Snider, French, Eddie Ojeda, Mark Mendoza en Pero. In dat jaar tekent Twisted Sister een contract in Engeland bij het punk-label Secret Records, omdat hun dat in Amerika te moeilijk vergaat. 'We're Not Gonna Take It' moet de klapper worden op Secret Records, maar het label gaat bankroet. Het zal uitgroeien tot één van de grootste hits van Twisted Sister.
Als de groep in 1984 middels videoclips op MTV is te zien, staat de band al vol van controverse. Niet alleen de, tegen travestie aanleunende, make-up en kledingstijl, maar vooral de 'opruiende' teksten. Twisted Sister is de meester om jeugd op te zetten tegen hun ouders en leraren en in de 'komische' videoclips zit niet zelden geweld tegen het gezag. Dee Snider moet zich in de Senaat verantwoorden voor de teksten. Maar zo snel als het opwaarts gaat met de groep, die al ruim tien jaar heeft aangemodderd voor het eerste succes, zo snel kan het ook afgelopen zijn. Na het matig succesvolle album 'Come Out And Play' (1985) wil Dee Snider niets liever dan een nieuw project beginnen. Als hij de band heeft samengesteld, klopt hij aan de bij platenmaatschappij. Deze wil niks van een 'nieuwe band' weten en verlangt een volgende Twisted Sister-plaat. 'Love Is For Suckers' verschijnt eventueel in 1987, maar het is een behoorlijk slappe hap pop en de groep verliest de fans één voor één. Ook weigeren de leden langer make-up te dragen. Dat leidt het voorlopige einde in. Dee Snider verlaat in oktober 1987 de groep en Twisted Sister gaat in januari 1988 officieel 'op slot'.
Na drie reünies kunnen de leden elkaar in 2003 weer recht in de ogen kijken en sindsdien terroriseert Twisted Sister weer de podia en de trommelvliezen. Toch begint het de laatste jaren af te bouwen. Op 20 maart wordt bekend dat AJ Pero is overleden. Op 7 april kondigt de groep haar afscheidstournee aan. Over het 'hoe en wanneer' kan ik kort zijn: Ik heb de single eens in de midden jaren negentig meegenomen van een fancy-fair in Sneek, blijkbaar een jaar met weinig interessante singles.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten