Singles round-up: augustus 3

Ik heb me er al lang mee verzoend. Voor soul-platen moet je richting het midden en het westen van het land, met name Rotterdam. De keren dat een interessant soul-plaatje op mijn spoor komt in het hoge noorden is een geschenk dat je moet koesteren. Het noorden is veel meer op de pop en rock gericht en als het dan al soul is en vóór het disco-tijdperk, dan is het vaak het geijkte Philly- en Atlantic-werk. Zoals jullie kunnen merken aan de 'Singles round-up' doe ik de laatste tijd voornamelijk boodschappen in Meppel en directe omgeving en valt het aantal Blauwe Bak-aanwinsten tegen. Toch heb ik, dankzij wat frisse inspiratie tijdens de vakantie (lees: het beluisteren van enkele podcasts) opgedaan en heb eerder vanavond een veiling verloren en een andere gewonnen. Dan is er ook nog een EP op Ebay voor een dievenprijsje, maar daar is de staat ook naar. Niet helemaal Blauwe Bak-materiaal, maar wel een nummer dat sinds een aantal weken 'speelt' voor mij. Normaliter splits ik een 'Singles round-up' van 20 singles op in twee of meerdere delen, maar omdat de vangst van de vakantie enkele 'dubbele' singles bevat en sommige niet bijster interessant zijn, pers ik ze vandaag samen tot een bericht.

Het begint op vrijdagochtend als ik onderweg ben naar het Cuby-museum in Grolloo. Voordat mensen de elpee-hoes van 'Groeten Uit Grollo' erbij pakken en me een les willen leren: Grolloo heeft sinds 1967 een derde 'o' in de naam gekregen. Ik heb een paar kilometer voor Grolloo al last van een droge keel en de uitnodiging van koffie bij een antiekboerderij kan ik niet afslaan. De eerste blik naar binnen is vluchtig. Ik zie schilderijen en meubilair. De vriendelijke uitbater moet de koffie zetten en dus kijk ik nog eens naar binnen en zie dan op een tafel met snuisterijen een stapeltje singles liggen. Ze blijken vijftig cent per stuk. Beide singles van mijn keuze hebben twee schijven in het hoesje. Bij Millie gooi ik de andere single eruit, maar ik laat Perez Prado bij Tommy James in zitten. Een eurootje dus! Een paar uur eerder heb ik in Sleen een kringloopwinkel gezien in een warenhuis. Nog verder terug in de tijd? Donderdagmiddag zie ik, bij het ophalen van de fiets, Mijn Kraam en besluit die te onthouden. Tommy James, Perez Prado en Millie komen dus uit Grolloo, Rozalla, Womack & Womack en Gilbert O'Sullivan uit Emmen en de rest uit Sleen.

* After All- Help Me My Love (NL, Negram, 1974)
Voor een euro kan en mag veel, dat zullen jullie dadelijk wel merken. Dat geldt evenzeer voor After All. Ik ken de groep van een tipnotering uit het Hitdossier en weet bij de aanblik van het hoesje al dat dit geen spannende muziek gaat opleveren. Dat blijkt want 'Help Me My Love' is zult van het saaiste soort. After All komt uit Enschede, maar dit is niet bepaald vuurwerk.

* Anarchic System- Popcorn (Frankrijk, AZ, 1972)
'De vocale versie'? Tot vanmiddag meen ik dat 'Popcorn' een instrumentaal nummer is, maar Anarchic System schijnt dus een gezongen versie te hebben opgenomen. Niet dat dit nu iets toevoegt aan de Hot Butter-versie of één van de andere covers van deze Moog-klassieker, maar het is een leuke 'novelty'.

* Cupid's Inspiration- My World (NL, CBS, 1968)
Ik heb al jaren een fascinatie voor 'Yesterday Has Gone' van Cupid's Inspiration en heb sinds 1996 meerdere exemplaren in de bakken staan (een Deense en twee Nederlanders). Gewoon een vroege Marmalade- en Love Affair-kloon, maar dankzij de zanger en de arrangementen wordt een stukje extra drama toegevoegd aan het nummer. Datzelfde geldt eveneens voor opvolger 'My World' hoewel het, zeer verrassend, niet klinkt als 'Yesterday Has Gone'. Het is overigens ook niet zó leuk als de grote hit, maar dat mag de pret niet drukken. Voor vijftig cent is het een leuke aanwinst.

* Vic Dana- Red Roses For A Blue Lady (NL, Liberty, 1965)
Ja, dit nummer kan ik vaag herinneren en weet dan ook dat het niets bijzonders is. Toch is dit exemplaar in nieuwstaat en heeft het Nederlandse fotohoesje. Voor een euro té aantrekkelijk om te laten liggen.

* The Equals- Black Skin Blue Eyed Boys (NL, President, 1970, re: 1974)
'Mrs. Robinson' van Simon & Garfunkel is het eerste slachtoffer van het besluit van de BBC om EP's niet meer mee te rekenen in de singles-hitparade. De technieken gaan echter door en in 1970 is men in staat al drie nummers op een single te krijgen (Jimi Hendrix, Family etc.), in 1971 komt de Engelse Phonogram-divisie met de maxi-single: Vier (oude) nummers op single-formaat voor de prijs van één single. 'Black Skin Blue Eyed Boys' voert in 1972 al zo'n maxi-single aan in ons land met 'Michael And The Slipper Tree' als bonus. In 1974 verschijnt deze single met 'Baby Come Back' en 'Viva Bobby Joe' als extraatjes. Zoals deze, met fotohoes, heb ik hem al bijna vijfentwintig jaar niet meer gezien. 'Black Skin Blue Eyed Boys' smeekt om de reserve-Blauwe Bak, maar daar ben ik nog niet over uit.

* Tommy James & The Shondells- Crimson And Clover (Frankrijk, Roulette, 1969)
Die heb ik al, maar blijft hangen in de brug en bovendien ontbreekt de fotohoes. Nu heb ik hem dan compleet, hoewel... als ik hem draai, is dat vaak van de FlashBack-uitgave uit de begin jaren tachtig. Deze bevat de albumversie met de 'psychedelische brug'.

* Trini Lopez- Kansas City (NL, Reprise, 1964)
Als de zaak in Sleen geen pinautomaat op de toonbank had staan? Dan was deze blijven liggen. Ik heb het al eerder geschreven bij een andere Trini Lopez-aankoop: Eigenlijk moest ik dit niet meer doen, maar als ik dan weer met zo'n 'Kansas City' in fotohoes in mijn handen sta en het kleinood moet een euro kosten? Juist... een verloren zaak.

* Millie- My Boy Lollipop (UK, Fontana, 1964)
De uitbater van de zaak in Grolloo viert zijn 65e verjaardag en krijgt al snel bezoek van buren, hoewel hij zaterdagmiddag een feest zal houden in de achtertuin. Het maakt dat ik me een ongenode gast voel, hoewel dat niet waar is, maar het weerhoudt me van een tweede kop koffie. Ook zou ik nogmaals de hoesjes willen inspecteren. De singles zijn eigenlijk een euro, maar ik mag een tweede uitzoeken van hem. Dat wordt 'With A Girl Like You' van The Troggs, althans? Een vluchtige blik in het hoesje laat een Engelse Fontana zien, maar het is niet The Troggs... het is deze van Millie en die staat al een tijdje op mijn verlanglijst. Wie weet wat voor parels er in de hoesjes van de jazz-EP's heeft gezeten? Of misschien dat die platen wel juist zijn ingestoken. Ik ben zeer in mijn nopjes met deze stevige Engelse persing.

* Gilbert O'Sullivan- We Will (NL, MAM, 1971)
En zo schiet me ineens te binnen dat ik bijna 'Het zilveren goud' zou vergeten voor deze maand. Daar komen we Gilbert een paar keer tegen en ik heb de meeste van zijn singles in de jaren negentig verzameld. Deze 'We Will' zit pas sinds een paar dagen in mijn bakken. Kan wel eens de laatste Top 40-hit zijn die nog ontbrak?

* Perez Prado- The Millionaire (Duitsland, RCA, 1959)
Voor Perez Prado loop ik al twintig jaar warm en deze single stelt me opnieuw niet teleur. Vooral het frivole 'The Millionaire' is een klapper, 'Catalina' op de b-kant is meer een latin jive zoals u wilt.

* Alan Price Set- Love Story (NL, Decca, 1968)
Gekocht met Peter in het achterhoofd en, nee, hij staat niet op singlehoesjes.nl. Wie meteen denkt aan die draak van een film uit de vroege jaren zeventig: 'Love Story' en 'My Old Kentucky Home' zijn composities van het aanstormende talent Randy Newman. Price heeft in 1967 al een hit gehad met Newman's 'Simon Smith And His Amazing Dancing Bear' en laat horen ook met 'Love Story' uit de voeten te kunnen. Opnieuw een nummer met een ironisch randje, zoals we dat van Randy Newman gewend zijn.

* John Rowles- Hush... Not A Word To Mary (NL, Stateside, 1968)
Ja, deze draak had ik al, maar daar was de vorige eigenaar creatief geweest met het fotohoesje. Deze is helemaal in nieuwstaat en hij zal die conditie ook behouden voor de rest van zijn leven. Het blijft immers een bout-plaat.

* Rozalla- Everybody's Free (België, Buzz, 1991)
Een plaatje dat naadloos aansluit op mijn gevoel van zaterdagmiddag als ik deze in Emmen uit de bak vis. Het vakantiegevoel overvalt me en tegelijk wil ik weg uit de stad. En dat levert een mislukte fietstocht naar Erica op dat zal uitmonden in een tocht van zeventig kilometer. Je hebt soms van die perfecte dagen, geïnspireerd door Lou Reed, en zaterdag is daar eentje van geweest. Laat deze single de soundtrack zijn van die dag.

* Sambrinco's- It Dokkumer Lokaeltsje (NL, Fan Fryske Groun, 1958, re: 1969)
Drachten wordt al vermeldt op de handwijzers bij de snelweg en dus is Friesland helemaal niet zó ver vanaf Sleen. Bovendien weet ik ook niet waar deze verzamelaar vandaan komt. Toch is dit een aangename verrassing. Ik heb deze single van De Sambrinco's in verschillende persingen, maar nimmer zo fraai en met fotohoes als deze. Als bonus is dit ook nog eens een hele fraaie stereo-persing. Voor niet-Friezen: 'It Dokkumer Lokaeltsje' is een tram en deze wordt weer in herinnering geroepen nu blijkt dat de autobus ook niet altijd even ideaal is. Een kleine protestsong, als je wilt, maar het heeft geen resultaat gehad. De tramlijn is omstreeks 1960 ontmanteld.

* Sambrinco's- Skûtsjesile (NL, Fan Fryske Groun, 1960, re: 1969)
Uit dezelfde serie. Fan Fryske Groun wordt gerund door ene M.A. Van Seijen uit Leeuwarden en het lijkt me dat dit Wobbe Van Seijen moet zijn. Deze begint in 1972 het onafhankelijke Universe-label dat jaren later beroemd zal worden met internationale blues-albums. Wobbe runt daarnaast ook platenzaak Bij De Put en dat is een aantal keren in het nieuws met controversiële eerste persingen van Rolling Stones-albums en 'Like A Prayer' van Madonna, weken voor de wereldprimeur. 'Skûtsjesilen' gaat over de Friese folklore-sport, het zeilen met oude tjalken. Dit houdt Friesland in de maand augustus wekenlang gekluisterd aan de radio of aan de rand van een Fries meer.

* Neil Sedaka- Breaking Up Is Hard To Do (Duitsland, RCA, 1962)
Nee, deze heb ik na ruim kwart eeuw te hebben verzameld nog steeds niet in de bakken staan. Dit uitmuntende exemplaar in een neutrale RCA-hoes is de mooiste die ik me kan wensen.

* Neil Sedaka- Love In The Shadows (Canada, Polydor, 1976)
Neil poogt een comeback in 1974 en wordt daarbij in het zadel geholpen door Elton John. Het levert tweeslachtige muziek op: Enerzijds Elton John-achtige 'perfecte' popsongs, maar ome Neil probeert het ook even op de disco-toer. Zo verbouwt hij 'Breaking Up Is Hard To Do' tot een disco-hitje. 'Love In The Shadows' is van eenzelfde laken een pak. Het is niet hele schokkende disco, meer in de hoek van Al Martino: Lieflijke pop op een stampende vierkwartsmaat. Het is vooral de Canadese uitvoering dat me hebberig maakt, maar ik durf de gok ook wel aan.

* Status Quo- Black Veils Of Melancholy (NL, Pye, 1968)
Ook wel bekend als 'Pictures Of Matchstick Men versie 2', dit is een duidelijke 'rip-off' van de grote hit. Niet geheel conform de wens van de groep zélf, maar dit legt hun contract op. Ik heb de single sinds 1997 in de Duitse persing met fotohoes, dit is een fraaie Nederlandse in neutraal Nixa-hoesje. Dus niet met het afgebeelde fotohoesje. Het ding mag mee omdat het een euro is. Toch heb ik vanmiddag even de b-kant, 'To Be Free', gecontroleerd en moet zeggen dat ik blij verrast ben over dat resultaat.

* Teach In- Ding A Dong (NL, CNR, 1975)
Mijn zus is acht in april 1975 en zij associeert dit nummer altijd met mijn geboorte. Niet dat ik daar ooit gelukkig van ben geworden, want eigenlijk kan ik deze plaat missen als kiespijn. Toch is het vooral sinds dat ik radioshows maak dat dit toch meer en meer verplichte kost wordt. Het is immers de, voorlopig (en als je het mij vraagt, voor eeuwig) laatste keer geweest dat Nederland een triomf vierde op het Eurovisie Songfestival. Nu kan ik aan de wens voldoen van de enkele luisteraar (hallo Myriam!) die nog wel eens vraagt om dit nummer.

* Womack & Womack: Teardrops (UK, Island, 1988)
Sommige nummers uit de jaren tachtig hebben destijds nooit iets voor me betekend, maar sinds een paar jaar? Dat is vooral het geval bij 'Solid' van Ashford & Simpson, maar niet minder bij 'Teardrops' van Womack & Womack. Ik heb de plaat altijd 'moeilijk' gevonden. Ik weet nog dat het met glans de 'Speciale Aanbieding' werd bij de KRO en dat het vervolgens door Veronica en Tros werd geadopteerd. De plaat is in 1988 niet van de hitparade te branden en dezelfde hitparade is grotendeels verantwoordelijk voor mijn duik in de jaren zestig. Tegenwoordig sta ik anders tegenover 'Teardrops'. Het is een klasse-nummer zoals het altijd is geweest, maar dat ik nooit heb erkend. Eerherstel voor Womack & Womack van mijn kant.