Als ik nu eens zuiniger was geweest op bepaalde dingen, dan...? Gelukkig bestaat 'als' niet en toch doet het in enkele gevallen pijn. Of kan ik met een diepe zucht tevreden stellen dat het op het nippertje goed is gegaan. Zoals die vluchtige blik op de verfomfaaide 10" terwijl ik het in een bak met plastic gooi. Gescheiden afval... Zo 'ontdek' ik een veel gezochte 'private pressing'. Als ik hem eerder had 'ontdekt' en niet uit de hoes vandaan in de bak met plastic had gegooid, had die kras waarschijnlijk niet op kant 1 gestaan? Maar dan heb ik het weer over platen. Ik denk ook nog wel eens terug aan de verzameling literatuur. Geen Büch-collectie, maar toch een paar héle interessante titels uit de eerste oplage. Die zijn waarschijnlijk verschimmeld in een kelder. Dan is er nog de poster zoals die hierboven is afgebeeld. Als ik hem nog heb, zal hij wel niet in een bijster goede staat zijn. Het is meer waarschijnlijk dat die bij een verhuizing abusievelijk het oud papier is in gegaan. Ik zet dit 1970e bericht op Soul-xotica in het teken van het 'Holland Pop Festival' in het Kralingse Bos in Rotterdam.
In 1970 'rooft' iemand de poster van het 'Holland Pop Festival'. Het ding is al ergens aangeplakt geweest en de randen zijn beschadigd. Daarnaast bouwt de liefhebber een kleine collectie 'memorabele' posters op, allemaal vakkundig meegenomen uit bushokjes en dergelijke. Rond de eeuwwisseling biedt hij de collectie aan bij een kringloopwinkel in het midden des lands en zo kom ik in het bezit van deze poster. Ik ken een van de mensen daar en deze heeft het moeilijk bij deze poster. Hij is immers niet 'mooi genoeg' voor de verkoop, maar ook te interessant om hem zo weg te moffelen. Hij weet dat hij mij een enorm plezier kan doen met de poster. Hij hangt dan ook een paar maanden op mijn kamer en verhuist ook nog mee naar Tuk. Nogmaals: Het kan zo zijn dat hij nog ergens in een doos zit, maar ik vrees het ergste over de toestand van de poster. Het is een 'novelty', een ingelijst exemplaar in nieuwstaat heeft ooit, geloof ik, 300 euro opgebracht in een veiling.
Het Monterey Pop Festival in 1967 mag de aanstichter worden genoemd. Nooit eerder stonden zoveel internationaal befaamde artiesten en bands op een festival. In 1969 vindt het navolging in Woodstock, terwijl Engeland van zich laat horen middels Isle Of Wight en Glastonbury. De festivals trekt ook een apart cultuurtje aan, lieden die in kampeerbussen van festival naar festival trekken. In 1970 is Nederland aan de beurt. Van 26 tot en met 28 juni 1970 staat het neusje van de zalm van de progressieve rockmuziek op het podium in het Kralingse Bos in Rotterdam. Aanvankelijk staat Jimi Hendrix gepland als hoofdact, maar deze wordt maanden van tevoren geschrapt en vervangen door Jefferson Airplane.
Het festival wordt georganiseeerd door vier mensen: Berry Viseer, Georges S. Knap, Toos Van Der Sterre en Piet Van Daal. Het kwartet lijkt aan alles te hebben gedacht, tot aan kinderopvang aan toe. Datgene dat ze over het hoofd zien, zal het festival zelfs nog meer een legendarische status geven: Halverwege het festival blijkt er een 'gat' te zijn in de omheining en daar wordt dankbaar gebruik van gemaakt door bezoekers die niet de volle mep willen betalen. Het hoofdprogramma van de vrijdagavond biedt optredens van East Of Eden (dan in de belangstelling middels 'Jig-A-Jig'), Quintessence, Hot Tuna (Jefferson Airplane-link), Canned Heat, The Flock, Santana en Jefferson Airplane. De laatste dankt haar enige Top 40-single aan het optreden in Rotterdam: 'White Rabbit/Somebody To Love' staat een maand later in de hitlijst.
Op zaterdag trapt CCC Folk & Blues Inc. af, deze band zal beter bekend worden als CCC Inc. en tevens een broedplaats voor toekomstige Doe Maar-leden. Supersister is van de partij, alsook Al Stewart. De laatste moet dan nog zes jaar wachten totdat zijn 'Year Of The Cat' aanbreekt. Verder ziet de toeschouwer Third Ear Band, Renaissance, Tyrannosaurus Rex, Country Joe, Dr. John, Family en The Byrds. Die laatste band wordt in de vroege jaren zeventig omarmd door het VPRO-publiek. Op zondag treden achtereenvolgens aan: Mungo Jerry, Chicago Art Ensemble (niet te verwarren met Chicago Transit Authority), John Surman, Han Bennink, Caravan, Fairport Convention (zonder Sandy Denny), Fotheringay (met Sandy Denny), Soft Machine en Pink Floyd. De natuur speelt een hoofdrol bij het optreden van Pink Floyd. Als deze 'Set The Controls For The The Heart Of The Sun' inzet, komt de zon op en geeft het optreden voor vele bezoekers een meerwaarde.
In 1971 verschijnt de film 'Stamping Ground', naar het voorbeeld van de film 'Woodstock' (vertraging in het bericht: Ik zit inmiddels al een half uur gekluisterd aan het beeld. Kan me eigenlijk niet de volledige film permitteren, maar ik vrees het ergste...). Moondog mag dan niet op het programma staan, zijn 'Stamping Ground' is wel het thema geworden voor het festival. Ik koester mijn vinylsingle in Holland Pop-fotohoesje. In de loop der jaren heeft het festival centraal gestaan in verschillende tentoonstellingen, boeken en publicaties en films. Net zoals bij Woodstock is de financiële rompslomp, die pas later komt, de doodsteek voor het festival dat geen vervolg krijgt in 1971. Ik betwijfel me of veel van de bezoekers zich nog veel van de details zullen herinneren, want de waterpijp is alom vertegenwoordigd in het publiek. Er wordt volop gedeald op het terrein, maar de politie, zowel in uniform als undercover, lijkt alles oogluikend toe te staan.
Na de volledige film te hebben gezien, moet ik concluderen dat ik It's A Beautiful Day mis in alle overzichten, terwijl de band prominent in 'Stamping Ground' is te zien. Verder kan ik melden dat op 26 september een 'tribute' plaats vindt van het Holland Pop Festival met onder andere Focus en CCC Inc., maar de huisregels zijn minder vrijblijvend dan in 1970: Er wordt absoluut géén drugs getolereerd. Overigens heeft de EHBO in 1970 de meeste drukte aan snijwonden, veelal opgelopen door een aantal van de 220.000 blikjes Coca Cola. Dat is namelijk de hoofdsponsor van Holland Pop. Toch is het niet alleen maar drugs en cola op het terrein, op het orgel van Pink Floyd-toetsenist Rick Wright staan pijpjes Oranjeboom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten