Door de Subspace-uitzending van gisteravond ben ik even achterop komen liggen met Soul-xotica. Ik ga jullie eerst de Week Spot presenteren, zoals ik dat gisteren had gedaan. In het tweede bericht wil ik even terug kijken op deze bijzondere radio-show. Moet ik het ook nog over vakantie hebben? Nou, vooruit dan... Gisteren ben ik in de tuin bezig geweest, maar niet alles klaar gekregen. Dat zou vandaag een vervolg hebben moeten krijgen, maar door slaapgebrek in de voorgaande 24 uur is daar niets van terecht gekomen. Morgen dus... Bovendien twijfel ik nu tussen wát voor vakantie ik zal hebben. Tentje op een camping of toch gewoon met de trein naar Keulen en me daar een paar dagen vermaken. Dat laatste trekt me namelijk ook wel. Morgen wellicht meer nieuws daarover, want ik ga vast nog wel publiceren voor vertrek. Dan nu eerst maar de Week Spot. Ik zei al dat de singles-aankopen erg stil lagen, maar ik heb vanavond eentje besteld en sta op het punt nog eentje te kopen. Voor de Week Spot kan ik me vooralsnog laven aan de plaatjes die ik zes weken geleden heb gekocht. De Week Spot is 'It Ain't Necessary' van Mamie Galore (1966).
Een paar weken geleden vierde 'mijn' Facebook-groep 'Upbeat Rare And Northern Soul' haar eerste verjaardag. Nu stelt Facebook mij dagelijks voor aan andere bestaande groepen, vooral in de hoek van de Northern Soul lijkt iedere idioot zijn eigen groep te hebben. De meeste zijn erg conservatief van aard met dito regels (alleen van voor 1970, uitsluitend video's met originele persingen erin e.d.), iets waar 'mijn' groep zich in onderscheidt. Bij mij mag praktisch alles, als het maar 'soulful' is. Toch heb ik met de eerste verjaardag van Upbeat mezelf een kadootje gegeven: Ik ben lid geworden van 'Chicago Soul To Soul', een groep van Chicago-soul-enthousiastelingen. Zelf heb ik al in een vroeg stadium mijn interesse van Detroit naar Chicago verplaatst, vooral omdat in die laatste stad de muziek wat rauwer is en daar nog heel veel onontdekt spul circuleert. Inmiddels is de staat Ohio erbij gekomen in die interesse. De link van Chicago naar Cleveland blijkt gemakkelijk te vinden. Okay, er zijn van die dagen dat het nergens over gaat in de groep. Afgelopen weekend was bijvoorbeeld een 'special' rondom het Vee Jay-label. The Beatles had in eerste instantie een distributie-deal met Vee Jay voor Amerika, totdat Capitol dat ging opeisen. Dit leverde weinig soul op in dat weekend en des te meer Beatles. Beetje jammer...
Mamie Galore heeft ook een link met Chicago, want dat is de thuishaven van het platenlabel St. Lawrence. Zelf wordt ze geboren in Mississippi, op 24 september 1940 in de plaats Erwin. Over haar jeugd is niks bekend, maar er zal ongetwijfeld een kerkkoor zijn geweest. Ze begint haar carriére in 1958 bij Herman Scott & The Swinging Kings. Dan overigens nog onder haar eigen naam: Mamie Davis. Met Scott neemt ze echter geen platen op. In 1961 maakt ze korte tijd deel uit van The Ike & Tina Revue en ontmoet ze Little Milton. Met die laatste verhuist ze naar Chicago. Van 1962 tot 1965 maakt ze deel uit van The Little Milton Band en mag in 1965 haar eerste plaatje opnemen voor St. Lawrence. Ze noemt zich dan voor het eerst Mamie Galore (geïnspireerd door Pussy Galore). 'Special Agent 34-24-38' is de titel van haar debuut. Een lekker uptempo ding, de b-kant is nóg 'heavier': 'I Wanna Be Your Radio'. Toch is Mamie's stem niet bepaald geschikt voor dit ruige Chicago-werk en ze schuift al snel meer richting het Motown-geluid. 'I Wanna Be Your Radio' schijnt nog wel afzonderlijk als single te zijn verschenen, maar heeft hierbij hetzelfde catalogusnummer als een plaatje van Billy Bland. 'Too Many Memories' verschijnt in 1965 of 1966, daar kan Soulfulkindamusic-biograaf Bosko Asanovic geen uitsluitsel over geven. Tenslotte verschijnt in de loop van 1966 'It Ain't Necessary', onze Week Spot. Een plaatje dat zo uit de Motorcity had kunnen komen en van Martha & The Vandellas geweest kunnen zijn. Het is niet bekend of Motown hier steekpenningen voor heeft betaald, maar de plaatjes op St. Lawrence krijgen niet de airplay die ze nodig hebben om nationale hits te worden.
Tussen 1966 en 1968 verschijnen er drie plaatjes, maar dan uitgebracht als Mamie P. Galore. Daar hebben we dan niet de eenzijdig bespeelbare promo bij gerekend. 'You Got The Power' verschijnt in die hoedanigheid in 1966 op het Thomas-label. Even later verschijnt een single met hetzelfde catalogusnummer, maar daar is 'You Got The Power' verplaatst naar de b-kant. De nieuwe a-kant heet 'Mistaken Wedding', een beduidend rustiger nummer met een echo van Etta James' 'Stop The Wedding'. Het in 1967 op het Sack-label uitgebrachte 'Do It Right Now' wordt door de connaisseurs als haar beste werk beoordeeld. Het is een 'deepie'. Dan maakt Galore één solo-plaatje voor Imperial, voordat ze een artistiek koppel vormt met (Big) Dee Irwin.
Vooral hun medley van 'I Say A Little Prayer' en 'By The Time I Get To Phoenix' is erg inventief en Dionne Warwick, de oorspronkelijke vertolkster van 'Prayer', zal het grapje later nog eens herhalen met Isaac Hayes. In 1969 maakt ze een laatste solo-single voor Imperial en keert in 1972 terug naar haar geboortegrond. Mamie is daarnaast ook op verschillende platen te horen. Of het nu werkelijk Mamie is die op 'Hold On To Your Love' van Specialities Unlimited zingt, is nooit bevestigd, maar het gerucht is er in ieder geval. Wél is ze te horen op 'Soul Symphony', de laatste elpee van de jazzgroep The Three Sounds, uit 1969. Ze heeft de microfoon nooit helemaal aan de wilgen gehangen, maar van plaatopnames is het evenmin gekomen. In de jaren negentig is ze zelfs meer de blues in gegaan. Op 7 oktober 2001 overlijdt Mamie ten gevolge van een hartaanval. Ze is dan pas 61 jaar geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten