1250

,,Ik heb voor het eerst in vijf jaar vakantie". Dat heb ik de afgelopen weken vaker gezegd, maar slikte het dan ook heel snel weer in. Bang dat er vragen zouden komen. En toch is het wel waar. Hoewel... 2008 was voor het eerst sinds 1999 dat ik weer vakantie had. Tja, dat krijg je als 'sabbaticals' danig uit de klauwen lopen, dan kun je wel eens zeven jaar lang een soort van vrijheid genieten. Na 2008 was het echter ziektewet (2009), in 2010 een 'stijve poot' (geen lichamelijk mankement, maar een instelling), in 2011 gekonkel tussen werkgever en sociale dienst en in 2012 feitelijk hetzelfde, maar dan in een andere gemeente. In 2008 luidde ik de vakantie in met een confrontatie, wellicht het eerste teken dat mijn alcoholgebruik uit de klauwen aan het lopen was, maar heb me daar vervolgens weinig van aangetrokken en ben net zó 'teut' als anders thuis gekomen. Die zomer heb ik onlangs gememoreerd in 'Het Veerse Onweer', 2006 kwam al even voorbij in het verhaal van Les Poppys. De vakantie van 2007 heb ik in de begintijd al eens beschreven, in 2010 konden jullie achteraf 'getuige' zijn van mijn fietstocht naar België en terug. Blijft nog één vakantie over die nog niet ter sprake is gekomen en dat is die van 2009.

Het afgebeelde voertuig is mijn huidige fiets. Bijna twee jaar geleden gekocht. Als die een klok zou hebben, zou ik verrast zijn door de kilometerstand. Hij heeft het zonder noemenswaardige problemen voor elkaar gekregen. Vorig jaar heeft die een nieuwe voorband gekregen, achter zal na de vakantie wel aan de beurt zijn. Doordat ik een beetje laks ben geweest met het invetten van het ketting, oogt deze wat roestig, maar geen piepje of kraakje te bekennen. De batterijlampjes zijn een drama, maar ach... hoe vaak gebruik je die in de zomer? Hoewel ik had voorgenomen een fietsvakantie te hebben met één punt waaruit ik dagtochtjes zou maken, begint het toch te kriebelen. De echte fietsvakantie is voor mij namelijk echt 'onderweg'. Dagetappes, gokken en 'verkijken' op campings en je hele-hebben-en-houden op een fiets houden. Nu hoef ik beduidend minder mee dan drie jaar geleden en ik denk dat de fiets dat nog nét aan kan. Ik heb een route in gedachten van plm. 500 kilometer, ik ga waarschijnlijk woensdag weg en kom een week later weer terug. Middels 'kattebellen' vul ik het blog naderhand weer aan. Of wellicht wordt het toch een spannend reisverslag als in 2010, maar dan een week compacter?

Ik noemde het al in het bericht over 'Het Veerse Onweer': Ik heb die zomer van 2008 onbewust 'gevierd' met alcohol. Als een afscheid van het goedje. Nadat ik in april 2009 een punt had gezet achter de drank, werd ik ineens net zó ambitieus als iemand die stopt met roken. Opeens moet er worden bewogen, worden hardloopschoenen gekocht, maar eindigen die na een maand en een blessure voorgoed op zolder. Ik las in april, kort na het stoppen, veel oude magazines van de ANWB. Interessant leesvoer over wandelreizen en stelde me zelf ook al zoiets voor. Een 'hike' van een week door Midden-Spanje, dat leek me wel iets. Ik ben ook nog wezen kijken en passen voor wandelschoenen, maar ik had ook nog te maken met een flinke uitstaande rekening in mijn stamcafé. Je stopt pas met drinken als die is voldaan en zo raakt de wandelreis van de baan. Maar waarom zou je gaan wandelen als je evenveel, of misschien nog meer, plezier hebt in fietsen? Ik zou dit jaar niet naar België, je moet de kat niet op het spek binden, en dus kijk ik rond voor spannende alternatieven. Omdat het weer in juli 2009 niet bepaald wil meewerken, raak ik laat op pad. Ik heb inspiratie opgedaan bij de lokale VVV, maar heb het boekje niet gekocht: Ik ga bij Ommen de Vechtdalroute op pakken.

Daar zijn we weer... Sinds vorig jaar is het een verkapte traditie geworden om telkens een stukje Vechtdal-route te fietsen met mijn 'non-alcoholistische verjaardag'. En hier komt het dus vandaan. In het bericht van afgelopen april herinnerde ik me opeens waarom ik 'nóóit weer' die tocht wilde fietsen. Nee, niet elk stukje Vechtdal was even schilderachtig en om nog maar te zwijgen over de kwaliteit van de wegen, maar... het was op zijn minst een verrassende tocht. Stom als het is, maar in 2009 had ik bij Duitsland nog de romantiek van een Zwitsers Alpendorpje in gedachten. Nee..., die ben ik niet tegengekomen. Wel de grauwe grijze stadjes, een enkel verdwaald vakwerk-huisje, maar ook... 'Kaffee mit Kuchen'. Vooral van die combinatie heb ik in vier dagen veel gebruik gemaakt. Ik heb de ruimte er niet naar om heel uitvoerig over de route te schrijven en zó interessant is het na vier jaar ook niet. Qua weer zou ik het een acht willen geven. Alleen de maandagavond in Schüttorf heb ik hevige regen gehad, verder was het aangenaam tot bloedheet. De verwachtingen voor deze week in 2013 lijken een stuk positiever. Dat kleine beetje regen deert mij niet en temperaturen waarbij je de kleren kan aanhouden. Niets minder dan wanneer je merkt dat de banden aan het asfalt gaan plakken...

Zo 'warrig' als dit bericht voelt, nu ik het einde ervan nader, zo onwennig voelt ook de vakantie voor mij. Nog steeds geen definitief plan. Ik heb thuis nog wat zaakjes te doen (lees: tuinonderhoud) en heb ook nog maar even aangeboden om dinsdagavond in te vallen op Wolfman Radio, dus het wordt niet eerder dan woensdag. Ik hou jullie op de hoogte!