In mijn Northern Soul-zoektocht, waarvan jullie als lezers getuige hebben mogen zijn, is wel vaker gebleken dat de markt voor snelle dansmuziek in de jaren zestig erg beperkt was. Tamla-Motown had een monopolie-positie en maakte daar menigmaal misbruik van. Waar sommige platenuitgevers een lening af sloten bij de bank om de radiostations van 'payola' te voorzien, daar stond Motown aan de andere kant te wachten met fraaie beloftes voor de deejays als deze de betreffende plaat zouden negeren. Tijdens de speurtocht ben ik al heel wat juweeltjes tegengekomen die het zonder meer hadden verdiend om grote hits te worden, maar op een of andere vreemde wijze gebeurde dat niet. Dan zijn er ook nog de archieven van de platenmaatschappijen die uitpuilen van niet eerder uitgebrachte opnames. Bij sommige van die opnames is dat anno 2013 wel te begrijpen, de betreffende nummers geven fraai de tijdgeest waar en zijn niet tot in de puntjes perfect, om het zwak uit te drukken. Toch kan ik me niet voorstellen wat er door het hoofd is gegaan van de 'ontdekker' van 'The Magic Touch' van Melba Moore. Een plaat die klinkt als een geheide hit dat zomaar twintig jaar onaangeroerd en totaal vergeten op een plank heeft liggen stof happen. Dankzij deze ontdekkingsreiziger kan ik het nu wel presenteren als de hagelnieuwe Week Spot.
Melba Moore heeft vanzelfsprekend een Wikipedia-pagina en dat is geheel verdiend. Hoewel het grote publiek haar kent van 'This Is It', het disco-monster uit 1976, en van wat latere duetten met Freddie Jackson, zwijgt Wikipedia in alle talen over de dag 17 mei 1966. Het stelt dat Moore in 1967 haar professionele carriére is begonnen met de rol van Dionne in de oorspronkelijke musical 'Hair'. Moore is geboren op 29 oktober 1945 als Beatrice Melba Hill. Ten tijde van 1966 is haar moeder getrouwd met een zekere Mooreman. Beatrice kort die achternaam in en gebruikt haar tweede voornaam als artiestennaam. Het zingen heeft ze niet van een vreemde: Haar moeder, Bonnie Davis, heeft op 6 maart 1943 een nummer 1-hit op de rhythm & blues-charts met 'Don't Stop Now'. Wikipedia noemt 'Look What You're Doing To The Man' uit 1970 als haar eerste single, maar ziet daarbij eentje over het hoofd. Nadat ze in 1966 een single heeft opgenomen met Voices Incorporated heeft ze Op 17 mei 1966 een sessie bij Musicor dat drie nummers oplevert. 'Don't Cry Singalong With The Music' en 'Does Love Believe In Me' verschijnt in 1966 als single op Musicor en wordt drie jaar later opnieuw uitgebracht met een ander catalogusnummer. In 1969 en 1970 maakt ze nog vier singles voor Mercury voordat 'Look' uitkomt, waarvan eentje met The Others. 'Magic Touch' is de derde opname uit de sessie van 17 mei 1966 en zal dus ruim twintig jaar op de plank blijven liggen.
The Bobby Fuller Four, welbekend van 'I Fought The Law' (later gecoverd door The Clash), neemt als eerste een versie op van 'The Magic Touch', de op-een-na-laatste single tijdens Fuller's korte leven. Toch moet Fuller weinig hebben van 'The Magic Touch', dat hij teveel 'soul' acht voor zijn repertoire. Bij Musicor komen ze vervolgens op het idee om het aan Melba voor te schotelen. De opname verdwijnt niet, zoals veel van de 'takes' die tegenwoordig worden opgediept, ruw en onaf in het archief, maar wordt geheel gemixt en solide geproduceerd. Het had zo een single kunnen zijn... Nogmaals: De reden waarom dat in eerste instantie niet door ging, vertelt de geschiedenis niet. Moore maakt daarna platen voor Mercury, maar breekt pas echt door als ze bij Buddah tekent en met Van McCoy gaat werken. De rest is geschiedenis?
Anno 1986 is de Engelse Northern Soul-scene helemaal ingezakt. Het is vijf jaar sinds de sluiting van The Casino en rond 1983 is praktisch iedere Northern Soul-club historie. Northern Soul is nog slechts voor een klein clubje. Het platenlabel Kent krijgt dan de uitnodiging om de archieven in te gaan Musicor en Dynamo en komt hierbij de verloren opname van 'The Magic Touch' tegen. Kent begrijpt meteen de potentie van het nummer en doet het verschijnen in de Kent 100 Club-serie, een eenmalige oplage van 500 exemplaren op het Horace-label. Middels de Northern Soul-deejay Keb Darge vestigt 'The Magic Touch' héél snel een naam in de Northern Soul. Dit is wellicht één van de fraaiste voorbeelden, een plaat die te mooi is om te waar zijn. De plaat is in de loop der jaren nog een aantal malen opnieuw uitgebracht, mijn exemplaar is de Kent met 'Bricks, Broken Bottles And Sticks' van Dean Parrish (1965) op het b-kantje. Die plaat is in 2003 uitgebracht. Tegenwoordig is er ook een bootleg in omloop, eenzijdig bespeelbaar, maar met een authentiek-ogend Musicor label. Zelf vind ik die Dean Parrish-kant ook wel leuk, vandaar dat ik ben blijven zoeken naar dit exemplaar.
En dus is 'The Magic Touch' van Melba Moore deze week Week Spot. Hoewel ik de mogelijkheid had om toch een Do The 45 te doen deze zaterdag, heb ik dat weggewuifd. Ik begin zaterdagnacht om één uur weer met een verse aflevering van Floor Fillers en zal hierin zowel 'The Magic Touch' als 'This Is It' van Melba Moore draaien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten