De Raddraaier lag al klaar, maar toen begon het onweer. Opeens bedacht ik me dat het vijf jaar geleden ook onweerde, maar kwam gedurende het verhaal erachter dat dat vijf jaar en een week was. Toch altijd een aardig verhaal en... een onvergetelijke vakantie. De laatste Raddraaier uit de vierde serie schuift door naar morgen en de nieuwe lijst Raddraaiers is al klaar voor gebruik. In die vijfde serie gaan we van Haarstudio naar Hairsunsation, deze Gouden Gids kunnen we nog vier jaar gebruiken, want ook de K van kapsalon is rijk gevuld... Vandaag presenteer ik jullie vol trots de nieuwe Week Spot. Een plaat waarover jullie al heel veel hebben kunnen lezen, want sinds ik het nummer vorig jaar mei voor het eerst hoorde, heeft die bovenaan mijn verlanglijst gestaan. Sinds een week is die binnen en... ik kan het nog steeds niet bevatten. Is het een droom? De single klinkt immers nagenoeg identiek aan de mp3 waar ik het nummer van ken. Toch mijn ogen eens heel wijd open gesperd en wat blijkt: 'Hide And Seek' van Lillian Dupree ligt écht op mijn draaitafel. Het is ook meteen de duurste plaat die ik ooit heb gekocht, maar dat terzijde.
Wat Lillian Dupree betreft, is het verhaal snel verteld. De plaat is uitgebracht bij D-Town, een platenlabel in Detroit, dus het is waarschijnlijk dat Dupree daar eveneens vandaan komt. Ze maakt alleen dit plaatje in 1965, verder is er niets over haar te vinden. De b-kant, 'Shield Around My Heart', is nogal mid-tempo en is in bepaalde kringen net zo'n hit als 'Hide And Seek' bij de Northern Soul-deejays. 'Shield' doet mij in de verte denken aan 'Selfish One' van Jackie Ross en het lijkt, warempel, alsof deze stijl Dupree beter 'past'. In 'Hide And Seek' zingt ze bij vlagen zo 'vlak' dat het bijna vals is. De heerlijke mono-opname, het achtergrondkoortje, die 'dikke bas' die ze bij D-Town zo goed in het vinyl wisten te persen. Het is een plaatje waarbij ik de vingers af lik en die me in het afgelopen jaar tot waanzin heeft gedreven.
Zeker in het begin was ik té voorzichtig bij het bieden. Er is al eens een plaatje voor mijn neus weg gegrist voor 32 dollar. Degene die dat exemplaar heeft gewonnen, mag het vast het 'koopje van het jaar' noemen, want deze was in een betere staat dan de single die ik heb gekocht. De Northern Soul-handel is een veemarkt, dat heb ik al vaker gezegd. Het is wat de gek ervoor geeft en blijkbaar ben ik niet de enige gek. Iets meer dan een maand geleden was ik vastberaden: Ik moest hem hebben! Toch was ik uiteindelijk wel blij dat ik in de laatste vijf seconden werd overboden. Mijn maximum stond toen op 78 dollar. Bij deze zag ik mijn kans schoon. Geen 'soundfile' en dus wel een beetje een gok. Omschreven als een G+, eigenlijk beneden acceptabel, maar wellicht had dit met het label te maken? De labels hebben aan beide kanten ernstige vochtschade, de kant van 'Hide And Seek' is het label voor de helft 'opgelost'. Ik laat me al in een vroeg stadium overbieden. Ik wacht zelf tot de laatste veertig seconden als ik mijn maximum uitbreng. 52 dollar. Het is genoeg, want voor iets meer dan 50 dollar, inclusief verzendkosten, mag ik de plaat tot de mijne rekenen. De gok is goed uitgevallen! De G+ heeft te maken met de labels, de plaat ziet er afschuwelijk uit, maar klinkt opperbest. Wel wat kraakjes en er moet in ogenschouw worden genomen dat D-Town-plaatjes nooit echt super hebben geklonken. Een D-Town in Mint bestaat domweg niet. Nergens vervorming te bekennen en dus een ordinaire stamper die met mooiere labels zo weer bij de honderd dollar was uitgekomen.
Dan is de nummer 1 van mijn zoeklijst af en wat dan...? Ik heb verschillende kandidaten, maar niet één daarvan is echt reëel. Ik ben het afgelopen jaar nog steeds geen 'Bring Your Fine Self Home' van The Soulettes tegen gekomen, dus dat zal wel moeilijk worden. Idem dito met 'Come Go With Me' van The Para-Monts. Of 'If You Still Love Me' van Monique. Misschien niet een nummer één, maar sinds april ben ik toch wel geprikkeld door die bootleg van Larry Clinton met Irma & The Fascinations op de keerzijde. En heb ik een hele lange lijst van plaatjes die niet héél bijzonder zijn, maar waar ik gewoon eens tegenaan moet lopen. De eerste drie titels zijn van de Lillian Dupree-categorie: Als ze op mijn pad komen, zal mijn hoofd duizelen en kan ik wellicht de prijs voor 'Hide And Seek' nog wel eens overschrijden!
Maar vooralsnog heb ik deze trofee binnen en kan ik nu dagelijks genieten van dit ongerepte stukje vinyl uit Detroit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten